Si KUYA [COMPLETE]

Ikalabing walong Kabanata

Ikalabing walong Kabanata

Alyssa Montelibano

I can't be....

I can't be falling in love with him.

But why? Why did my heart felt like it was being broken into pieces as he said that he already have a girlfriend? Bakit ganun? Hindi dapat ganun.

Dapat maging masaya ako para sa kanya diba? Na sa tagal ng panahon ay nakapagmove on na rin sya. Katulad ko, na nakamove on na din sa nangyari sa amin ng ex kong si Jaden. At dahil dun ay dapat happy na ang lahat pagkatpaos ng nangyari diba? Tapos "the end" na kasi happy na ang lahat kaya nga happy ending ang tawag. But why it doesn't feel like this is the end? Why does it feels like the story is just starting? The story of us, of Patrick and me.

"Shit." Sinampal sampal ko ang aking pisngi pagkatapos ay nagpagulong gulong sa higaan. "Anong "Patrick and me" ang pinag-iisip mo Alyssa ha?! Nababaliw ka na ba? Walang "Patrick and me" dahil may girlfriend na siya at hindi mo naman siya mahal diba? You are just assuming na nahuhulog ka na sa kanya kaya tumigil ka na dyan sa kakaisip ng kabaliwan na yan!" Sighal ko sa sarili.

"Ate?" Biglang bumukas ang pintuan ng aking kwarto at pumasok ang bunsong kapatid ko na si Peter.

Napabangon ako sa kama at tinaasan siya ng kilay. "Oh, bakit?"

"Kakain na raw sabi ni Mama." Sambit niya.

Tumango ako. "Sige, susunod ako."

Hindi agad ito umalis bagkos tumingin tingin pa sa loob ng aking kwarto na parang bang may hinahanap. Napatingin din ako sa kabuoan ng aking kwarto at nagtataka kung ano ba ang hinahanap ng kapatid kong may pagka usisero din kung minsan. Hindi na ako nakatiis at tinanong ko na siya kung ano yon. "May hinahanap ka ba Peter?"

He shook his head. "Wala naman." He then smirked. "Sinisigurado ko lang na nababaliw ka na talaga Ate at kinakausap mo na talaga ang sarili mo."

"Aba ang batang..."

"Op op op! Ate! Hindi na po ako bata, binata na ata ako." Pagmamalaki pa ng loko loko dahil na tuli na noong nakaraang linggo.

Kinuha ko ang isang unan at inihagis sa kanya. Sapol sa mukha. "Layas! Lumayas ka dito!" I angrily shouted at him.

"Pangit!" He stucked his tongue at me before shutting the door. And as he did, I then heard him shouted to our mother in complain. "Ma! Si Ate Aly red tide na naman ata, bugnotin at inaaway na naman ako."

Dios Mio! My brother's mouth really have no filter or whatsoever. Napailing na lang ako at napatayo sa kama na kasabay naman ng pagreklamo ng tyan ko. Tamang tama pala ang pagtawag sa akin ni Peter dahil sa gutom na din pala ako. I walked to my vanity table as I felt that my hair was all over the place by my rolling around the bed. And all over the place it was. Now I understand why my annoying brother called me ugly earlier. I took a brush and brushed my hair till I look normal and tied it up into a pony tail.

My family was already sitting on the dining area as I arrive and neither one of them were eating. It was a golden rule in our family that all of us should eat together. Except siguro kung nakapagsabi ka na kakain ka sa labas or something like that kung hindi ay hihintayin ka ng lahat at walang kakain hangga't hindi ka dadating.

Pasimple akong umupo sa aking usual na upoan at sinimulan naman agad ni Mama ang pagdasal para sa pagkain. Another golden rule in the family, always pray before you eat.

"Inaway mo naman daw yong kapatid mo." Pasimula ni Mama habang kumakain na ang lahat.

"Hindi po Ma." I replied then glared at my brother and kick him in the shin under the table.