Si KUYA [COMPLETE]

Ikalabing Isang Kabanata

Ikalabing Isang Kabanata

Patrick Gamboa

I groaned as I feel the heat of the sun right into my face but not only that though but also because of the major headache that my head is throbbing at the moment. Yong tipong parang sasabog na yong ulo mo sa sakit. Napaungol ulit ako tapos kinapa ang unan at hinarang sa mukha ko pero masamang ideya ata ang ginawa ko. Because as I block my face with the pillow, I feel nausea which made me got up from the bed instantly.

Dali dali akong lumabas ng kwarto tapos tumakbo pababa at dumiretso sa banyo at nagsuka sa inodoro. I think I had vomit out all of the food I had eaten the day before including my stomach and intestines. And God, the taste of vomit is disgusting. Parang masusuka ulit ako sa lasa ng sinuka ko kahit na sabihin na natin na wala na kong ma eh susuka pa. I irritatedly and disgustedly groaned as I flush all of it in the toilet and haggardly made my way to the kitchen.

Pagdating ko sa kusina ay nandun si Sophie. She looks up as I enter and gave me a curious look. Hindi ko siya pinansin at kumuha na lang ng baso at isang pitsel na tubig sa refrigerator. I really need water after all that vomiting.

"May problema ka ba Kuya?" Sophie asked curiously at me.

Inubos ko ang tubig sa baso tapos tinignan siya ng mabuti kung nagjojoke ba siya o manhid lang talaga tong kapatid ko. "Sa tingin mo?" I asked her back sarcastically.

She rolled my eyes at me. "OO, isang malaking OO."

"So bakit nagtanong ka pa kung nakikita mo naman pala na meron." Balik ko sa kanya bago inubos ang laman ng pitsel. Medyo gumaan gaan ang pakiramdam ko dahil sa tubig pero masakit pa din ang ulo ko. Letseng hangover naman kasi, bakit kasi na uso pa yan pagnaglalasing ang isang tao.

"Alam mo Kuya hindi bagay sayo na maging suplado ngayong mukha kang isang linggong hindi naliligo, mas nakakatakot ka kasi lalo." Sambit nito na parang hindi natinag sa sagot ko sa kanya. "Mukha ka talagang hindi nakapaligo ng isang linggo Kuya, aminin mo nga nakaligo ka na ba?"

Dyos kong kapatid ko talaga to, oo. I sighed and glared at her. "Alam Sophie masakit ang ulo ko at kung hindi ako makakapigil ay baka ma eh hagis ko tong pitsel at baso sayo, kaya tumahimik ka nga dyan."

"Grabe ka naman Kuya ang harsh mo ha." She gasped. "Ngayon mo lang ata ako na pagbantaan ng ganyan. Alam mo Kuya kung ano man yang problema mo ay andito lang ako kahit na ang harsh mo. Ano ba kasi ang rason ng drama mo Kuya? Kasi last week hindi ka naman ganito, inlababo ka pa nga kay Alyssa ng time na yon eh. And speaking of Alyssa kamusta na ang panliligaw mo sa kanya? Ang panliligaw mo ba sa kanya ang dahilan ng pag-inom mo lately Kuya?"

Hindi talaga mapigilan ang bibig nitong kapatid ko.

Napailing na lang ako at padabog na nilagay ang tubig at pitsel sa lababo at umalis na sa kusina. Hindi ko pinansin ang pagtawag ni Sophie at pumanhik na sa kwarto ko.

Dammit! Why? Why does Sophie have to say her name?! Her name!?

Hindi ko na talaga alam kung saang level ang pagkamanhid ng kapatid ko na yon. Hindi ba niya nakikita na broken hearted ako nitong nakalipas na linggo kaya ako nagpapakalunod sa beer araw araw? Hindi pa ba obvious ng umuwi akong parang basang sisiw ng gabeng nakita ko si Alyssa na nakikipaghalikan sa letseng ex boyfriend com boyfriend niya na yon? At hindi ba siya inform ng matalik na kaibigan niya na yon sa kung anong ginawang krimen sa akin? That she, Alyssa Montellibano, had drove a double edge knife straight to my heart and left me bleeding to death.

Isang malaking buntong hininga ang pinakawalan ko at umupo sa gilid ng kama. I could feel tears on the edge of my eyes and I promptly look up to stop it from falling down because I had enough of it from this past few days. Oo, inayakan ko si Alyssa at oo umiiyak din kaming mga lalaki. Us guys may come as tough and we are, when it comes to a guy thing. But when a guy mets a girl who he become emotionally comfortable with, crying is inescapable when she broke up with him.