''Hyung ေဘာင္းဘီ ခြၽတ္လိုက္....''
''ဟင္!......ေဘာင္း.......ေဘာင္းဘီ ခြၽတ္.......ခြၽတ္ရမယ္......''
''ဟုတ္တယ္ ေလ Hyung ေဘာင္းဘီက ညစ္ပတ္ေနလို႔ လဲရမယ္ ေလ.....ဘာလဲ႐ွက္လ္ုိ႕လား ''
''အင္း......''
''သူ႔အလွည့္က်ေတာ့ ႐ွက္တတ္တယ္ သူမ်ားက်ေတာ့ ေရခ်ိဳးတာေတာင္ေခ်ာင္းၾကည့္ပီးေတာ့.......''
''အဟီး ၾကည့္လို႔ေကာင္းလို႔........Sehun ဟာေလးက...............''
''HYUNG! !.........!........!.........!''
''တကယ္ေျပာတာ Sehun ဟာေလးက ျဖဴျဖဴ လံုးလံုး ႐ွည္႐ွည္........''
''Hyung ေတာ္ေတာ့ ေနာ္........''
Sehun မ်က္ႏွာက င႐ုပ္သီးပြ အနီႀကီးကိုျဖစ္လို႔.................႐ွက္လြန္းလို႔ေလ
''စတာေနာ္ Sehun
Hyung ကို စိတ္မဆိုးနဲ ့ေနာ္ Hyung က ခ်စ္လို႔ ''
''ေျပာလိုက္ရင္ ခ်စ္လို႔ ခ်စ္လို႔ နဲ႔ ပီးရင္ အတင္းပဲ ''
''ဟီးဟီး..................အဲ့ဒါလဲ ခ်စ္လို႔''
''အပိုေတြ.. ....''
''မပိုပါဘူး Sehun ရယ္ Hyung က တကယ္ေျပာတာ ပါ Hyung ေလ ျဖစ္ခဲ့တာေတြ အားလံုးအတြက္ ေတာင္းပန္ခ်င္တယ္ Hyung ကို ခြင့့္လႊတ္ပါေနာ္ ''
''....................''
''ေနာ္......ေနာ္......Sehun ေနာ္ Hyung ကိုခြင့့္လႊတ္ပါေနာ္..........''
''...........''
''ေနာ္.......ေနာ္လို႔ ''
''အားးး...........''
႐ုတ္တရက္ Sehun က လက္တစ္စံုရဲ႕ ဆြဲေခၚမႈေနာက္ကို တရြတ္တိုက္ပါသြားေလရဲ႕.............႐ုတ္တရက္ ဆိုေတာ့ Luhan လည္း မဆြဲပဲ ေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္
''လႊတ္........ကြၽန္ေတာ့္ကို လႊတ္............Hyung........Hyung ကြၽန္ေတာ့္ကို ကယ္ပါ......''
Sehun ရဲ႕ ေအာ္သံေတြၾကားမွ Luhan လည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနရာကေန သတိျပန္ဝင္လာေလရဲ႕...........ေနာက္ပီး သူသတိထားမိလိုက္တာက...........
