Bir Aşk Hikâyesi

2.Bölüm

Medya: Tolgaların akşam yemeği sofrası.
-Tolga'nın Bakış Açısı-

Elimde ki telefonu yatağa fırlattım. Hande'ye ne alacağımı hala bulamamıştım. Ne ister acaba? Tabii ya bugün bir elbise beğenmişti. Hemen yataktan kalktım hızlı hızlı merdivenleri indim. Arabama bindim ve tam gaz sürmeye başladım. Bu sırada Handeyi düşünüyordum. Bir kızı neden bu kadar düşünüyorum anlamıyordum. Hayatım boyunca hiç böyle hissetmemiştim hatta bir kız arkadaşım bile olduğunu söyleyemem. O uzun ilişkiler benlik değildi ama Hande.. Başına büyük bir bela almıştı. Ölene kadar kurtulamayacağı bir bela.

***

Mağazanın önünde durdum. Kapımı açıp arabadan indim ve hızlı adımlarla mağazaya girdim. Orada çalışan sarışın kız yanıma geldi.

"Hoşgeldiniz beyfendi. Ne bakmıştınız?"

"Merhaba, kız arkadaşım vitrininizde bir elbise görmüştü. O elbisenin S'si var mı?"

"Bir saniye efendim hemen bakayım."

Dedi ve kız depoya doğru gitti. 5 dakika sonra geri geldi.

"2 rengi kalmış efendim. Siyahı ve beyazı"

"Oh süper beyazı alıyorum."

Gözümün önüne bu beyaz elbiseyle Hande geldi. Çok güzeldi.

"Kredi kartı mı olacak yoksa nakit mi beyfendi?" Kızın sesiyle kendime geldim

"Kart. Hediye paketi olsun."

"Tabii efendim."

***

Arka koltuktan Hande'ye aldığım hediyeyi aldım ve dışarı çıktım. Evin kapısını çaldığımda elif kapıyı açtı.

"Hoşgeldiniz Tolga bey."

Onu başımla selamladım ve odama çıktım. Yatağıma uzandım biraz uyusam fena olmazdı.

***

Kapımın çalmasıyla gözlerimi araladım komidinin üzerinde duran telefonuma baktığımda saatin 21:08 olduğunu gördüm. Gelen Elif'ti.

"Efendim yemek hazır sizi bekliyorlar."

"Tamam geliyorum çıkabilirsin." Dedim ve elif gülümseyip odamdan çıktı. Bende telefonumu son kez kontrol ettim ve aşağıya indim. Annem ve babam yemek masasında oturmuş beni bekliyorlardı.

"Merhaba." dedim anneme ve babama.

"Hoşgeldin hayatım." Dedi annem. Ona hafifçe gülümsedim. Ne? Okulda herkes tarafından kötü çocuk olarak bahsedilen bende anneme karşı saygılı olabiliyorum.

"Merhaba oğlum. Nasılsın?" Diye sordu babam.

"İyiyim baba. Seni sormalı." Dedim sandalyeme otururken.

"İyiyim bende işler çok yoğun bu aralar onlarla uğraşıyorum. Senide aramızda bize yardım ederken görmekten çok memnun oluruz Tolga bey." Dedi imalı sesiyle.

"Tabii bundan bir 10 yıl sonra falan neden olmasın değil mi babacım." Dedim. Babam bunun üstüne homurdandı ve Eylem ablayı gördüm. Eylem abla ben 8 yaşımdayken bizim evde işe başlamıştı.

"Oo Eylem hanım bugün ne yaptınız efendim?"

"En sevdiğin yemeği yaptım bugün Tolga bey."

"Süpersin Eylem abla."

Eylem abla mantı yapmıştı. Hepimizin tabağına koydu.

"Hepinize afiyet olsun" dedi ve gülümsedi.

"Teşekkürler" annem ve babam aynı anda konuştuğunda bende

"Teşekkür ederim hayatım." Dedim. Ardından göz kırptım ve öpücük attım.

"Deli bu çocuk." Diye söylene söylene içeriye gitti bende arkasından

"Bende seni seviyorum güzelim." Diye bağırdım.