Am I a Phoenix? Or not?

Hoofdstuk 22: Ster.

Woensdag

Ik zie nog steeds alles zwart, ik lig hier nu al uren, voor mijn gevoel. Ik was net ook in slaap gevallen, ik weet niet voor hoe lang. Mijn ogen zijn nog niet gewend aan het donker, dat gaat ook niet gebeuren, volgens mij. Ik kan me ook nog steeds niet bewegen.

P.o.v. Felix

Ze is al meer dan 5 uur weg, ik ben maar naar huis gegaan. Ik lig in bed, maar ik kom niet in slaap. En ik weet dat dat ook niet gaat gebeuren voor de komende uren. Na een half uur besluit ik om maar weer terug te gaan naar waar ik Azula voor het laatste heb gezien

Wanneer ik er aan kom zie ik dat niks is veranderd. Alles is nog steeds hetzelfde. Nog steeds geen sport van Azula. Ik loop eventjes rond en dan valt me iets op. Op de grond, in een steen, is een stervorm. Het is er in gesleten, en de lijnen zijn doorgetrokken. Ik loop er omheen, het heeft een vreemde sfeer. Ik blijf er aandachtig op letten, alsof er elk moment iets uit het midden kan komen. Na een uurtje weet ik wat me te doen staat. Ik ga zo snel als ik kan naar Ginny.

"Ik weet precies wat je bedoeld" zegt ze. Ze ziet er zo warrig uit... Zoals altijd. Ze loopt naar deur achterin de woonkamer. Ze heeft hier zo veel rotzooi liggen. Boeken, losgescheurde blaadjes, aantekeningen noem maar op. Ik loop wat dichter naar haar bureau, ook dat ligt onder de boeken en aantekeningen. Ik kijk wat ze er heeft liggen, er valt meteen eentje op. Er zitten veel schetsen in van schepsels die niet op deze planeet te vinden zijn, althans niet voor normale mensen. Ik sla de bladzijde om en ik zie nog meer schetsen met tekst ernaast. De tekst kan ik niet lezen, het bestaat niet uit het normale alfabet. Het bestaat uit een soort hiëroglyfe. Ik sla de bladzijde maar weer terug op waar hij oorspronkelijk lag. Op dat moment komt Ginny de kamer inlopen met een heel dik stoffig boek, met de ster die ik had gezien op de voorkant.