Hoofdstuk 11: Help... Me...

64 5 0
                                    

Dinsdag.

Ik word wakker, rustig wakker. Ik kijk naast me en daar ligt Felix vredig te slapen. Ik probeer zachtjes op te staan, maar zodra ik mijn eerste been onder deken uit heb gehaald, zit Felix al rechtop. Hij kijkt me, met een gedraaid hoofd, aan. Ik haal mijn schouders op en loop naar beneden. 7 uur. Ik kan Felix nog maar beter even laten slapen. Ik maak een onbijt, een standaard onbijt, maar dan voor twee personen.

Na een half uurtje komt Felix naar onder. Ik zeg hem dat hij goed moet eten, hij is een beetje bleek. "Bedankt." Hoor ik hem mompelen. We lopen daarna samen naar school. Tijdens Scheikunde les, ga ik terug naar de bladzijdes waar ik Anna heb getekend. Haar gezicht ziet er volgens mij anders uit dan in mijn herinnering. Ik zie in haar oog een klein, heel erg klein, soort van lens achting iets. Ik zie mijn hoofd erin weerspiegelen. Wanneer ik knipper, knippert de weerspiegeling in de tekening ook. Ik doe het schrift weer dicht. "Wacht eens even! Dit kan niet." Fluister ik tegen, tegen niemand? Ik sla het schrift snel weer open. Ik kijk weer naar de tekening en knipper. Het gebeurt niet meer. "Hmm... Natuurlijk." Fluister ik in mezelf. Nadat de laatste bel van de dag is gegaan, loop ik samen met Felix naar huis. Nadat we bij mij thuis hebben gegeten loop ik even, samen met Felix, naar het ziekenhuis op zoek naar mijn moeder en Anna.

"Hallo, wie is dat?" Vraag Anna terwijl ze wijst naar Felix die schuin achter me staat. "Ik ben Felix." Hij stapt naar voren en geeft Anna een hand."Anna." Dan gaat hij weer snel achter me staan. "Hoe gaat het?" "Ja mijn oog hè, daar moet een ooglapje voor." "Heb je die al gekregen dan?" ,Nee maar wel de informatie, dat ik hem op moet doen." "Mag je kiezen of krijg je gewoon een zwarte zoals een piraat?" "Weet ik niet." "Als je mag kiezen, kies voor een zwarte. Dan kan je zeggen: Aye, I'm Foxy the pirate!" Anna en ik schieten in de lach, maar Felix snapt 'm niet." Ik snap hem niet." Zegt hij zacht. "Moet ik hem uitleggen?" "Ja, graag." "Nou, er is een spel en dat heet Five Nights at Freddy's afgekort: FNaF. En daar moet je 5 nachten overleven, terwijl 4 animatronics, robots in de vorm van dieren, je proberen te vermoorden. De namen van de animatronics zijn: Freddy, een bruine beer, de zanger van de band. Bonnie, een paars konijn, de gitarist van de band. Chica, een kip of eigenlijk een kuiken, zij is als enige een meisje, in deel 1 dan. En dan hebben we Foxy nog, dat is een vos wat een piraat is. Een quote van Foxy is: Aye I'm Foxy the pirate, vandaar." "Oh oké." Antwoord Felix, hij snapt het nu wel.

Nadat we bij Anna zijn geweest laat ik Felix al naar huis lopen terwijl ik nog naar mijn moeder ga. Ik blijf niet heel lang. Na een half uurtje besluit ik om naar huis te gaan. Ik heb mijn moeder niks over Felix verteld, dat zou te veel voor haar zijn. Ze is er erg aan toe. Ze gaat waarschijnlijk het eind van de week niet halen. Ik heb gehuild sinds ze het vertelde, ik ben nog steeds een beetje aan het huilen. Rustig loop ik naar huis. Ik besluit om door het bos te gaan, dat is veel sneller en ik kan een beetje rustig worden. Na 5 minuten lopen hoor ik ineens iets in de bosjes. Ik kijk om maar zie niks. Nu komt het geluid ineens vanuit rechts, met een ruk draai ik me om. Ik zie nog net iets weg. Het leek op een geschubde staart. Maar hier leven helemaal geen krokodillen of slangen of iets in die richting. Wat zou het kunnen zijn. Een beetje meer op mijn hoede loop ik door.

"Aaahh!" Ineens voel ik een verschrikkelijke pijn in mijn rug. Ik probeer me om te draaien maar het lukt niet. Ik word tegen de grond gegooid. Ik voel water, of daar lijkt, het op in mijn nek druppen. Ik voel een gewicht op me ik word bijna geplet. Ik hoor iets grommen, please iemand help me! Wil ik schreeuwen maar er komt geen geluid uit mijn mond. Dan wordt ineens alles zwart voor mijn ogen en de ruk op me verminderd.

Am I a Phoenix? Or not?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu