Am I a Phoenix? Or not?

Hoofdstuk 14: Toeval of...?

Woensdag.

"Nee! Dat kan niet waar zijn!" Ik zit huilend op bed, Felix zit naast me en heeft een arm om me heen geslaan. De vrouw aan de andere kant van de telefoon zegt iets, maar ik kan het niet horen door mijn eigen gehuil. Het is 6 uur 's ochtends. "Rustig maar Azula. Alles komt wel goed. Alles komt goed." Hij aait me op mijn rug en over mijn hoofd. De tranen vloeien over mijn gezicht en vallen daarna op de grond en soms op het bed. Felix loopt weg, ik weet niet waarheen, maar wel waarom. Dalijk komt er een husky terug. Ik hoor getrippel op de gang en daar is Felix de husky. Hij springt op bed, duwt me om en likt mijn gezicht af. Ik voel iets wat ik lang niet meer heb gevoeld. Het is een prettig gevoel alleen... Ik kan het niet plaatsen. Ik kom er nog wel eens achter. "Azula, luister, alles komt goed, alles komt goed." Hij probeert me te troosten, maar het lukt hem niet. "Nee, Felix! Niks komt goed! Je weet niet wat voor een klap dit is, alsof... Alsof je alles bent verloren wat je had!" "Ja, dat weet ik." Dat laatste? Zei hij het nou of beeldde ik het me in? "Rustig maar meisje." "Ik probeer het, laat me even alleen, oké?" Felix staat op en loopt weg. Eindelijk even tijd voor mezelf. Ik kan niet stoppen met huilen, het kàn gewoon niet. Ik... Ik heb zojuist de ergste ervaring opgedaan die je kan opdoen. Mijn moeder ze is... Ze is er niet meer. Ze is er ècht niet meer... Door dat ene ongeval, voor mijn huis. Maar wie gaat er voor me zorgen dan... Ik bedoel, mijn vader en moeder zijn allebei weg. De rest van mijn familie woont in Nafilio. Dat is helemaal aan de andere kant, alhoewel ik heb daar vrienden, Wendlyn en Adarlan bijvoorbeeld, maar hier heb ik Felix en Anna. Anna. Hoe zou het met haar gaan, misschien ga ik straks even langs. Ik kan haar positiviteit wel gebruiken nu.

"Ze is verplaatst, ze ligt nu op kamer 132." "Dank u." Zeg ik beleeft terug naar de mevrouw achter de balie. Ik loop naar kamer 132 op de 2e verdieping. Ik kijk op het bord welke afdeling het is. Oh nee. De spoedeisende hulp, waarschijnlijk ligt ze er pas net. Ik loop langs de kamers tot ik voor 132 sta. Ik twijfel of ik wel naar binnen wil gaan. Uiteindelijk duw ik de deur open en stap naar binnen. Daar ligt ze... Anna, ze is... Ze is niet helemaal hersteld, ze mocht toch naar huis? Ze is waarschijnlijk ergens vanaf gevallen zo te zien. "Anna? Hallo." Zeg ik zachtjes bijna fluisterend. "Azula? Ben jij dat?" "Ja." "Waar ben ik? Wat is er... Wat is er ge...ge...gebeurd?" Wow, om de 2 tot 3 woorden slaat haar stem over, ze lijkt wel een robot. Ze beweegt ook zo raar, zo haperend. "Je ligt in het ziekenhuis." "Kan je me...me naar huis brengen?" "Uh... Ik denk het niet anders zou je hier niet liggen." "Ja, oké dat... Klopt." "Maar ik moet weg... Het moet!" Er komt een verpleger binnen gelopen, hij is lang, heeft hele heldere goud-geelachtige ogen en vuurrood haar. Hmm, niet verkeerd... Nee, hier heb je geen tijd voor, er zijn belangrijkere zaken. Ik zet hem daarom ook uit mijn hoofd en draai me terug naar Anna. "Anna?" "Ja?" "Je mag naar huis." "Echt?" "Ja." "Je moet voor 6 uur het ziekenhuis hebben verlaten." De verpleger loopt weg en Anna en ik kijken elkaar aan. Huh? Dat heb ik nog nooit eerder gezien. Het lijkt wel of ze een camera in haar oog heeft, wel een hele kleine, echt miniscuul. Heel even lijkt het alsof hij inzoomt, je weet wel dat hij zo draait. Ik zeg tegen Anna dat ik haar om 4 uur kom halen en ga dan naar huis.

Oh nee, weer dit... Via het bos, en lekker snel thuis zijn, of langs de weg, met een omweg. Ik ga maar weer eens via het bos. Ik blijf om me heen kijken als een stokstaartje, maar ik merk niks vreemd. Na 5 minuten geef ik het op en ga voor me uit staren, ik blijf wel doorlopen. Ik weet dat er zometeen allemaal vragen in me opkomen. En ja hoor daar zijn ze al. Waarom is Felix een husky? Waarom deed Anna zo raar? Is dit niet gewoon één grote droom of nachtmerrie? Waarom werd ik de vorige keer aangevallen en had ik de dood ontmoet? Waarom maakte ik die tekening? Sinds wanneer kan ik überhaupt zo goed tekenen? Is Anna wel een mens? Ik heb 2 jaar geleden, misschien wel langer of korter, ooit gehoord, of gelezen, dat de overheid een test ging doen, ik weet nog precies wat ik had gelezen toen:
"... De overheid heeft bekend gemaakt dat dit project uitgevoerd gaat worden over 2 jaar, schatten ze. Het project houdt in dat er meerdere 'mensen' worden gemaakt om mee te maken hoe mensen met andere mensen omgaan, ze willen het o.a. ook gebruiken om de criminaliteit te verminderen, omdat deze 'clones' camera's in hun ogen hebben en daarmee alles vastleggen wat ze zien. Alles wat ze zeggen, doen, denken etcetera wordt 0,0246 seconde van te voren opgezocht op het internet. Alle vrouwelijke en mannelijke 'clones' krijgen dezelfde naam, deze twee namen zijn nog onbekend..."
Zou Anna een onderdeel van hun project zijn? De rillingen lopen over mijn rug aan de gedachte dat mijn beste vriendin niet eens een mens is. Sne, zet ik de gedachtes uit mijn hoofd. Ik kijk weer voor me, daar is de straat al. Nog maar 100 meter.

"Felix." Vraagt Anna "Ja?" "Sinds wanneer kan je zo goed koken?" "Sinds altijd al." "Ooh oké." Ik heb haar net opgehaald terwijl Felix het eten al was aan het maken. Het liep een beetje uit, ik kon haar pas om 8 uur komen ophalen. Ze is dus al een uurtje hier. Vanavond gaan we alle drie vroeg naar bed. Het is Anna's eerste schooldag in 2-3 weken tijd. En Felix en ik hebben morgen 3 proefwerken. "Zullen we maar eens gaan slapen?" "Om 9 uur al?" Vraag Felix verbaasd. "Ja." "Pff, oké dan."