Am I a Phoenix? Or not?

Hoofdstuk 12: Geheime informatie.

Woensdag.

"Azula?" Ik hoor een bekende stem van ver komen, nog steeds is alles zwart voor mijn ogen. "Wakker worden." Ik open mijn ogen en ik zie Felix. "Azula! Je bent wakker, eindelijk!" Oké, ik ben dus flauwgevallen. Waardoor? Door een hevige pijn en omdat ik op de grond knalde, of in ieder geval dat is wat ik me herinner. Hoe lang ben ik bewusteloos geweest? Een uur, een dag, een week? Ik weet het niet. "Waar ben ik?" Kreun ik terwijl ik probeer recht te gaan zitten. "Aah!" Schreeuw ik en ik laat me weer vallen op bed of bank of waar ik dan ook op lig. De pijn, hij is er nog, geweldig. "Je werd aangevallen." Hoor ik Felix zeggen. Nee joh, wist ik nog niet, denk ik, maar ik zeg:"Oh." "Je werd aangevallen door een reusachtige dr... Wolf." Ik hoor hoe hij eerst een ander woord wilde zeggen, maar ik negeer het. "Een wolf hè? Maar hoor ik dan niet al dood te zijn, ik bedoel maar." "Uh... Eh... Nee, je leeft nog... Hehe." Hij zegt het alsof hij iets te verbergen heeft. Och ja, ik leef nog en daar gaat het om. "Hoelang ben ik bewusteloos geweest?" "Een dagje maar." Maar een dagje!? Dat is 24 uur! Hoe laat is het? Moet ik niet naar school? En Felix moet ook naar school toch? Ik start bij de eerste vraag:"Hoe laat is het?" "7 uur." Antwoord hij terwijl hij op z'n horloge kijkt. Hmm, sinds wanneer heeft hij een horloge? "Hoe was school vandaag?" "Ik ben niet gegaan, ik had besloten om bij jou te blijven." Hij geeft me een knipoog. Oh nee, het zal toch niet hè. Pff. Ik zucht en Felix kijkt een beetje teleurgesteld weg. Arme jongen, maar ja.

"Avondeten!" Felix komt aanlopen met een kom soep, groentesoep om precies te zijn. Ik zit nu rechtop op de bank. De pijn is er nog, maar minder. Een uur geleden heeft Felix een of ander zalfje op de wonden gesmeerd, het werk goed. Daarna heb ik nog geslapen tot half 9 en nu ga ik eten, een beetje laat maar eten is eten. Ik eet de soep heel snel op, blijkbaar had ik honger, veel honger. Dan ga ik weer liggen en slapen.
--------------------
Pov Felix.

"Ze slaapt weer, de rust heeft ze nodig. Toch vind ik het raar wat moeten die beesten hier en waarom moeten ze Azula hebben. Oké, ze trapt overal in. Anna zij is ook geen écht mens, daar kwam ik achter toen we bij haar waren, ze rook niet als een mens maar als een machine, gedeeltelijk, het andere deel kan ik niet plaatsen. Haar moeder, iris, zij gaat het sowieso niet overleven, sorry Azula. Zijzelf, Azula, ze is geweldig! Ik vind haar geweldig. Ze is gewoon alles. Alhoewel ze is een gesloten boek, maar ja niet iedereen is zo open over z'n privé leven. Ik kan haar niet alleen laten, niet nu. Ze heeft me nodig, alleen weet ze het zelf nog niet. Toen ze me gisteren naar huis stuurde, had ik me verstopt. Ik bleef wel steeds 40 meter achter haar lopen, vandaar dat ik ook te laat erbij was. Gelukkig was het maar een kleintje. En heeft ze het niet gezien, dan zou ze van schrik verlamd zijn geworden. Maar hij was niet voor niets achter haar aan, ze is speciaal, op meerdere manieren. Iets wat dat ook bevestigd is hèt kistje. Het kistje is een legende. Nou ja niet het kistje zelf, maar wat erin zit. Het is alleen te vinden bij familie van S. Fotiá. hij moet haar familie zijn, anders kan ze het niet hebben. Waarschijnlijk van haar vaders kant. Want haar moeder is het niet. Ik ga het afsluiten, ben al aan het einde en ik wil gaan slapen." Zo is dat ook weer opgeschreven. Dan ga ik maar eens slapen. Ik ga op de grond voor Azula liggen. Mijn laatste gedachte van vandaag is: Morgen ziet ze wie of beter gezegd wàt ik ben.