Bekçi kulakları tırmalayan düdüğünü üfler
Kömür karası duman gecenin karanlığına karışır
Gıcırtılarla başlar, uzaklarda raylar inler
Tren çekip gider, istasyon yalnızlığıyla barışır.
Sessiz karanlık çökmüş üzerine istasyonun
Tek başına raylar da gezinen bir tren
Yalnızlığa inat kenetlenmiş içi huzur dolu vagonun
Son seferiydi bu , yine de yoktu binen
