...
Seviçlerimiz vardı bizim
Kış penceresinden ,elimizden kalbimize kadar sıcak kahveyi yudumlayarak izlediğimiz kar gibi
Seviçlerimiz vardı bizim
Soba etrafında filizlenip yeşermiş muhabbet dolu kestanelerin çıtırtısında birden bire denk düşmüş iki çift bakış gibi
Seviçlerimiz çoktu bizim
Ne zaman çığ gibi enaniyet düştü sobamıza
Ne zaman hatırı silindi dolunaydan kahvenin
Ne zaman eskidendi dense , nefese hasret katıp iç çekilse de
Seviçlerimiz çoktu da kadim dostumuz muhabbet sofradan kalktı
Hesabı zor ödedik gerisini siz düşünün.
