İlkin bir cızırtı
Araya kaynayan dar sesler
Belki bir kah kaha vardı için de
Ben duymadım
Onu bunu geç derken
Ela gözlümü seslendiriyordu Cem Adrian
Ala göz yaşını sil melul melul
Yoka düşmüş kalbimin radyoya bakışı bir kaç sigara daha yaktı
Bende içtim
Öylece göğe serildim
Ekinlerin arasında koşuşturan saf ellere uzanmak istedim
Ellerinden tutabilmek
Onlar gibi koşabilmek
Yalnızlar sokağı konuşmadan devam etti
Böylesi daha iyi
Bunları yazmaktan ben mesul değilim yani
Ve radyo dedi ki ; ne de olsa kışın sonu bahardır
Bahardır ya içimi açan
Yıldızlara yer açan
Görmüyordum duymuyordum aramıyordum
Ama radyo tuşlarında dahi buluyordum
Dedim ya bu yazdıklarımdan ben mesul değilim diye
Benim gibi çok var
Mumlar altında yaşayan
Çünkü yalnızlar sokağında ışık olmaz
Herkes mumu kadar yaşar
Herkes mumu kadar
Bu sokak nerde bilinmez ama herkes bi uğrar
Kimi kaçar
Kimi benim gibi burda yaşar
Burda kalmak isteyen soluğu çareci de alır
Çareci de gece on'da açılır
Ve Cem Adriyan şöyle der :
Korkmuyorum artık senden gece
Korkmuyorum hiç karanlık
üzerime gel istersen
Sar beni , ben
Kaçıp gitmem.
