Narration
2 years ago...
"What? Are you trying to say that Mr. Bolick and Ms. Maraño ended up together?!" Nakakabinging sigaw ng Lola ni Ara sa kanya.
"O-opo." Nauutal niyang sagot dahil sa takot.
Bago pa lang si Ara. First year pa lang siya at kakapasok niya pa lang sa WVT. One year ahead sa kanya si Aby. Kakatapos lang ng 1st 'season' ng virtual/fake marriage na ginawa ng Director or Lola niya sa school.
At ang unang biktima? Aby Maraño and Robert Bolick.
At first, they think that this thing is absurd. Who would implement such project at a Catholic School?
Pero as the Directress stated:
I thought and thought and thought, should I go with this project? Gone thru sleepless nights because this thing keeps on bugging me. But as i decided, I thought about a lot of things. 1st, this project will help student-athletes to balance well their time eventhough they are in a relationship. Second, this thing will teach lot of lessons. Can they fall inlove with a person that they married without deeply knowing them? Third, if they happen to fell inlove but they both know that it isn't the right time for them, can they fight the urge to pursue their studies first or they will just continue until they ruin their studies? So, I hope I made it clear to all of you.
Those were her words. At kahit na may mga tumutol, marami pa ring sumang-ayon dahil sikat na rin naman sa mga palabas at dramas ang ganitong uri ng palabas.
Pero iba ang plano niya sa sinabi niya.
Ang plano niya ay ang makitang masaktan ang mga batang ito. Bakit? Dahil gusto niyang maranasan nila ang naranasan niya.
She was also forced to marry a man she doesn't love. And when she fell inlove with him, he left her. Just like this fake marriage that she just implemented.
At ang pinakatutol dito? Si Ara Galang. Ang nag-iisang apo ng Directress.
Tutol na tutol siya kaya ginawa niya ang lahat para magkatuluyan ang RobiGail kahit pa alam niyang matinding galit ang aabutin niya sa Lola niya.
"L-la, ginawa ko naman po lahat pero talaga pong mahal na mahal nila ang isa't isa." Paliwanag ni Ara.
"Mahal? 3 months lang, mahal na agad? Are you kidding me?" Inis na inis na sabi ng Lola niya.
"Pero La, hindi po biro ang three months. Tapos parati rin silang magkasama, they also acted like husband and wife. Hindi po malabong mahulog sila sa isa't isa."
"Shut up! Call Ms. Cienne Cruz and Mr. Arnold Van Opstal now!" Sigaw nito at dali daling umalis si Ara.
Wala siyang magawa kundi magpahid ng luha. Ngayon pa lang sila naging magkaibigan ni Cienne at masisira yun kapag nalaman nito ang totoo.
End of Narration
Ara's POV
Umiiyak ako ngayon at naiwang tahimik si Jeron.
"So you mean, ang dahilan ng paghihiwalay ni Cienne at AVO ay ang Lola mo?" Tumango tango ako sa tanong niya.
"At wala akong nagawa para pigilan 'to, sana man lang na-warningan ko sila na kailangan nilang maghiwalay sa huli."
"Shh.. Hindi mo yun kasalanan pero kung di nagawa ng Lola mo kila Aby at Bolick, paano niya nagawa kila Cienne?"
"Alam mo na sobrang importante ni Ate Aby sa La Salle at kapag pinakealaman ni Lola 'to, baka mawala si Ate Aby. At alam mo naman na beastmode parati si Ate Aby, wala naman at makakaharang diyan. At alam din natin na kakasimula pa lang ni Cienne kaya wala siyang laban." Paliwanag ko at tumango tango ulit siya.
"E bakit ka umiiyak, e wala ka namang kasalanan?" Tanong niya na naman. Paano ko ba ipapaliwanag?
"Isa rin kasi ako sa mga tumulong para magkahiwalay sila. Naalala mo nung last day nila, may surprise si AVO kay Cienne. But I ruined it. Tinakot ako ni Lola." At naalala ko na naman ang nangyari.
Flashback
"Avo!" Tawag ko kay AVO ng makita ko siyang naglalakad sa corridor. Last day na ngayon nila ni Cienne at may surprise daw siya dito.
"Hey! Do you need something? May nangyari ba?" Nag-alala siya kasi nagmamadali yung tono ko.
"No, no. Gusto ko lang sana makita yung place na pagdadalhan mo later kay Cienne, gusto ko sanang makita." Ngayon pa lang guilty na guilty na ako. I'm sorry Avo.
"Ok. I'll text the address may class pa kasi ako." Nagmamadali na din siya.
"Okay. Just make it fast, excited na kasi ako makita." Tumango lang siya at umalis na.
Natanggap ko naman agad yung address. Malapit lang pala dito.
Nagpahatid ako sa driver ni Lola, wala na akong magagawa. Kapag di ko 'to naayos siguradong ibabalik ako ni Lola sa probinsya at hindi ko na matutupad ang mga pangarap ko.
Dreams vs. Friendship
Nakarating ako sa place. Wow, ready na agad. Ang ganda, the ambiance is so romantic, pero mauuwi sa disaster.
I called someone
"Hello Rosie, are you busy today?"
"No. Why?"
"Okay. Can you meet me right now. I have a huge favor to ask. Please?"
"Okay. Just give me the address."
"Okay. Bye!"
Binaba ko na ang phone ko. Malaki ang utang na loob niya sa Lola ko at alam ko na di niya ako matatanggihan.
End of Flashback
"At yun nga yung nangyari bago yung gabi ng maghiwalay sila." Guilty na sagot ko kay Jeron.
"God, Ara! I never thought you could do that." Sagot niya at lalo akong na-guilty.
"Oo na. Kasalanan ko na. May magagawa ba ako? Kung di ko yun ginawa baka di ko na nakilala si Thomas." Sagot at niyakap niya lang ako.
"Oo, alam ko. Hirap talaga 'no? Paano mo 'to sasabihin kay Thomas?"
"Anong ibig sabihin nito? At anong dapat niyong sabihin sakin?" Biglang sulpot ni Thomas at bigla kaming naghiwalay ni Jeron. Another misunderstanding?
"Hubby, it's not what you think."
"It's not what I think? Then sumama ka sa akin at sa dorm niyo ikaw magpaliwanag. Ikaw din Jeron, pinagkatiwalaan kita." Galit na sabi niya. Tumayo kami ni Jeron at sumunod sa kanya. Magkatabi lang kami ni Jeron sa likod niya.
Lumingon siya bigla at hinila ako sa tabi niya.
"Dito ka. Mas lalo mo akong pinagseselos."
Kikiligin na sana ako pero naisip ko, pupunta kami sa dorm, tatanungin niya ako kung anong nangyari. Ito na ba ang right time para sabihin ko sa kanya, at sa kanila ang totoo? Natatakot ako...
**
Disaster! Hahaha! Please correct my grammatical errors, wala na po kasing akong time magbackread. Please? Thanks!!
