Teach Me How

Συγχώρεση

Όταν την είδα,ενοιωθα μέσα μου να γεννιέται σιγα σιγα ένα συναισθημα,όχι οποιοδήποτε συναίσθημα αλλά το συναίσθημα της οργής!Μα τι έκανε αυτή ή γυναίκα εδώ;τόσα χρόνια βασάνιζε τον μπαμπά και ξαφνικά τον θυμηθηκε;
"Τι κανείς εσύ εδώ;δε ντρέπεσαι;θέλω να φύγεις τώρα"
Ή Αλίσια προσπαθούσε να με συγκρατήσει αλλά εκείνη τη στιγμή ημουν ευάλωτος στο συναίσθημα της οργής και ήθελα απλώς να πονεσω τη γυναίκα που ήταν μπροστά μου,ήθελα να τη πονεσω όπως πόνεσε το μπαμπά μου.
"Αλίσια σε παρακαλώ, αυτό είναι κάτι που πρεπει να λύσω μαζί της,θα έρθω αργότερα να σε βρω"
"Τζεεις.."
"Αλίσια σε παρακαλώ"
Εκείνη κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και έφυγε.
Και έμεινα εκεί μόνος και απέναντι μου ή γυναίκα που λέγεται μάνα μου,αυτή που μας παράτησε αυτή που μας δυσκόλεψε τα χρόνια,αυτή που πλήγωσε και πόνεσε το μπαμπά.Μα τι ήθελε εδώ;
"Τζεεις αγόρι μου"
Πήγε να χαιδεψει το μαγουλο μου αλλά δε της το επετρεψα,απομακρυνθηκα,απίστευτο το ποσό αυτή ή γυναίκα με είχε μετατρέψει σε ένα τερας από ένα ζώο που ήταν ετοιμοθάνατο ψυχικά και αυτό μόνο με τη παρουσια της.
"Επαψα να είμαι γιος σου από τότε που μας εγκατέλειψες"
"Δεν είναι αυτό,για αυτό ήρθα ή μάλλον ένας από τους λόγους"
"Πως μπορεσες και  ήρθες δε ντρέπεται;δε καταλαβαίνεις πως ο μπαμπάς έκανε τα πάντα για σένα και εσύ δεν αξίζεις ούτε το μικρό του δαχτυλακι,δεν αξίζεις να είσαι στη κηδεία του.Τον πληγωσες,τι δε καταλαβαίνεις;Φύγε από τη ζωή μου"
Είχα μεταμορφωθεί σε ένα τρομακτικό τέρας,τα λόγια μου έβγαιναν αυτόματα δε σκεφτομουν πλεον,ξεσπούσα πάνω της όλα αυτά τα χρόνια όλα όσα είχα μέσα μου ήθελα να τα βγάλω να τη πονεσω.
"Τζεεις σε παρακαλώ θέλω να με ακούσεις σε παρακαλω,μόνο αυτό θέλω και θα φύγω" άρχισε να κλαίει
Μα τι ήθελε να μου πει;ότι της άρεσε να πληγώνει το μπαμπά;Δεν ήθελα να την ακούσω αλλά μια μικρή σπίθα μέσα μου έλεγε το αντίθετο.
"Πάψε δε θέλω να δε ακούσω αφού δε φεύγεις εσύ θα φύγω εγώ και άκουσε με καλά εξαφανίσου από τη ζωή μου όπως έκανες τόσα χρόνια δε θέλω να ξερω τι κανείς δε με ενδιαφέρει"
Έκανα κίνηση να φύγω,αλλά εκείνη μου έπιασε το μπρατσο,γυρισα και την είδα να κλάιει,αλλά εκείνη τη στιγμή πρόσεξα τα χαρακτηριστικά της,είχε μόνο κάτι ρυτίδες αλλά ήταν ίδια με τα δικά μου χαρακτηριστικά.
"Σε παρακαλώ άκουσε με για τελευταία φορά και θα φύγω απο τη ζωή σου για πάντα σε παρακαλώ"
Ήμουν οργισμένος με αυτή τη γυναίκα αλλά ήθελα να μάθω γιατί τα έκανε όλα αυτά.Έβαλα τα χέρια μου στις τσέπες του παντελονιού και της κουνησα το κεφάλι
"Μέχρι να τελειώσω δε θέλω να με διακόψεις,σε παρακαλώ"
"Πως,τολ.."
"Σε παρακαλώ"
Και έμεινα εκεί να ακούσω τι ήθελε να μου πει
"Από τη πρώτη στιγμή που είδα το μπαμπά σου τον αγάπησα πραγματικά,τον είχα ερωτευτεί αλλά πριν το μπαμπά σου ήταν ο Αντριου,χρειάζομουν τα λεφτά του για την οικογένεια και μου υποσχέθηκε ότι θα μου τα έδινε αν γινομουν δικιά του και το έκανα,μέχρι που γνώρισα το μπαμπά σου,δυστυχώς ο Αντριου μου ειπε πως αν δεν συνεχίσω μαζί του,θα σκότωνε το μπαμπά σου,δεν ήθελα να συμβεί αυτό,να χάσω τον άνθρωπο που αγάπησα όσο ποτέ.Μετά τον ερχομό σου τα πράγματα δυσκόλεψαν με πίεζε περισσότερο και με απειλησε πως θα σκότωνε και εσένα.Όλη αυτή πίεση που δεχομουν προκειμένου να σας σώσω με μετέτρεψε σε σκύλα ,πίστευα πως αν γινομουν ή χειρότερη σύζυγος και μητέρα ο Αντριου θα σας άφηνε.Αλλά δυστυχώς δεν έγινε ,αφότου ο μπαμπάς σου μας ανακάλυψε,είπα ψέματα πως δε τον αγαπούσα γιατί σκέφτηκα πως έτσι θα μπορούσατε να απαλλαγειτε από τον Αντριου,ήταν ή καλύτερη ευκαιρία για σας.Μέσα μου όμως ενοιωθα πόνο,Δε μπορούσα μακρυά σας,σας αγαπούσα όσο τίποτε άλλο,κάθε βράδυ ερχομουν στο δωμάτιο σου και σου μιλαγα και μετά σε φιλουσα στο μέτωπο,το ίδιο έκανα και στον Ρόμπερτ όταν κοιμόταν.Σας αγαπούσα και ήθελα να σας προστατέψω με κάθε τρόπο.Μετά το χωρισμό κατηγγειλα τον Αντριου και Δούλευα σε ένα κατάστημα ως υπάλληλος,πάντοτε ήμουν δίπλα σας στην απόφοιτη σου σε όλα,αλλά κρυφά,γιατι δεν ήθελα να φανερωθω γιατί φοβόμουν,ο φόβος μου ήταν τόσο μεγάλος,φοβόμουν μήπως με απορριψετε.Όταν έμαθα ότι ο Ρόμπερτ πέθανε έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου Έκλαψα τόσο πολύ,ή καρδιά μου πληγώθηκε,δε συγχωρώ τον εαυτό μου για αυτα που έκανα όυτε εσυ ξερω πως θα με συχγωρησεις,απλώς ενοιωσα πως έπρεπε να σου πω τι γινόταν"
Αφού τελείωσε σκουπησε τα δακρυα της,με πλησίασε και με αργή κίνηση με αγκάλιασε, εκείνη τη στιγμή παρά την οργή μου κάτι με ώθησε και την αγκαλιασα και εγώ.
"Συγχωρα με Τζεεις" γύρισε και με κοίταξε με τα μπλε της ματια που τωρα είχαν γίνει κόκκινα από το κλάμα.
Εκείνη τη στιγμή ενοιωθα μια σύγχυση,δε ήξερα πως να τα αντιμετωπισω ήταν τόσα πολλά για μένα,έπρεπε να ξεφυγω από όλα αλλα,κάτι ώθησε τα λόγια μου
"Σε συγχωρώ"
Από που ήρθε αυτό;πράγματι την συγχωρώ;τη χρειάζομαι στη ζωή μου,όλα αυτά έκαιγαν το κεφάλι μου γυρισα και ετρεξα μακρυά της μακρυά από όλους,ήθελα να κλείστω στον εαυτό μου.