Teach Me How

Κλεισμενος στον εαυτο μου

Μετά απο εκείνη τη μέρα,είχα απομακρυνθεί από όλους,δεν επικοινωνούσα με κανέναν,είχα ενοικιάσει ένα διαμέρισμα λίγο πιο κάτω από τη σχολή.Στη σχολή δε πηγαινα έπαιρνα μόνο τις σημειώσεις και είχα πει στη διευθύντρια την εξεταστική να τη δίνω μόνος μου.Όλα αυτά διήρκησαν εννιά μήνες.Εννιά μήνες χωρίς επικοινωνία,εννιά μήνες μόνος.Είχα χάσει τον εαυτό μου,όλα αυτά τα συναισθήματα δε μπορούσα να τα ελεγξω,είχα τρελαθεί,δε μπορούσα να βρω απαντησεις.
Οι φίλοι μου προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν με κάθε τρόπο αλλά εγώ δεν απαντούσα στο τηλέφωνο.Τους είχα εγκαταλείψει όλους,δε σκεφτομουν τις συνέπειες.
Κάθε απόγευμα έπαιρνα τη μηχανή μου και διέσχιζα τους δρόμους σαν τους ωκεανους,πιστεύοντας πως έτσι θα έβρισκαν διέξοδο από όλα αυτά. Μετά από τη βόλτα μου πήγαινα σε ένα παρακμιακό κλαμπ και επινα,επινα μέχρι να χάσω τον ελεχγο και κατέληγα στο σπίτι,δίχως να ξερω πως βρέθηκα εκεί.Και το πρωί ξυπναγα με ένα βαρυ πονοκέφαλο αλλά δεν ήταν μόνο από το ποτο αλλά από τις σκέψεις που κατέκλυζαν το μυαλό μου,δε με άφηναν λεπτό ήσυχο όλες αυτές οι μπερδεμένες φωνές με τρελαιναν σε σημείο να φωναζω δυνατά για να φύγουν..κάποιες φορές μάλιστα είχα ψευδαισθήσεις έβλεπα τη μάνα μου ή το μπαμπά μου άλλωτε την Αλισια ή τον Άλεξ αλλά ήταν τόσο αυστηροί μαζί μου που φώναζα να φύγουν...
Ένα απόγευμα καθώς ήμουν στο καναπέ ,με είχε πάρει ο ύπνος,άκουσα το κουδούνι να χτυπά,αλλά θεώρησα πως ήταν μια από τις παραισθήσεις που είχα και έτσι το αγνόησα,όμως επέμενε μέχρι που σηκωθηκα και την άνοιξα,το θέαμα με έκανε να μείνω αναυδο
"Τζεεις πως μπορεσες να μας το κανείς αυτό;"
Ήταν ή Αλίσια και έκλαιγε
Αντέδρασα γρήγορα
"Μα τι κανείς εδώ;πως με βρηκες;"
Ή Αλίσια όρμηξε στην αγκαλιά μου αλλά εγώ απομακρυνθηκα
"Μη το κανείς αυτό Τζεεις, με πληγωνεις"
"Τι θέλεις εδώ;"
"Ήρθα να δω πως είσαι,δεν είχαμε νέα σου για πολλούς μηνες, ξέρεις ποσό πολύ με πληγωσες;"
Παρόλο που είχα χάσει τον εαυτό μου,εξακολουθούσα να αγαπώ την Αλίσια αλλά δεν ήθελα να τη παρασυρω στο κόσμο που βρισκόμουν τώρα, δε ήθελα να πεθάνει ψυχικά
"Αλισια φύγε από εδώ δε θέλω να καταντήσεις σαν και εμένα,δε το αξίζεις"
"Σε παρακαλώ εγώ Τζεεις ήρθα εδώ να σε βοηθήσω,μαζί θα το ξεπεράσουμε,έχε μου εμπιστοσύνη"
"Δε γίνεται,δεν υπάρχει επιστροφή"
Ή Αλίσια μου έπιασε το χέρι και ενοιωσα τη ζεστασιά της,ενοιωθα την ανάγκη να της μιλήσω
"Είμαι εδώ για να ακούσω,ξερω πως μπορείς,θα περιμένω "
Ήταν εδώ για μένα,πάντοτε θα ήταν,μέσα μου το ήξερα αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω, φοβόμουν..
Έτσι αποφάσισα να της πω το λόγο της κατάληξης μου.
"Μετά από εκείνη τη μέρα όλα μου τα συναισθήματα για το χαμό του μπαμπά,ο ερχομός της μητέρας μου,αναμείχθηκαν δεν ήξερα πως να αντιδρασω,οι σκέψεις βασάνιζαν τον εαυτό μου και έτσι αποφάσισα να φύγω από εσάς να κλειστώ στον εαυτό μου πιστεύοντας πως έτσι θα έβρισκαν απαντήσεις αλλά αντίθετα έγινα ένας αλκοολικός με παραισθησεις,βρέθηκα στον υπόκοσμο,θεωρώντας πως θα γυρναγα στον εαυτό μου"
Ή Αλίσια με πλησιασε και με αγκάλιασε
"Τζεεις ξερω πως όλα αυτά ήταν πολλά για εσένα αλλά δεν έπρεπε να το σκασεις,εμείς πάντα θα είμαστε δίπλα σου θα σε στηρίζουμε,μαζί θα το πολεμήσουμε,θα τα καταφέρουμε.Ή μαμά σου γύρισε πίσω έχοντας καταλάβει το λάθος της και ήθελε μια ευκαιρία,από την εξαφάνιση σου με έπαιρνε συνεχώς τηλέφωνο,ανησυχούσε.Ξερω πως πλήγωσε τα παιδικά σου χρόνια αλλά τώρα άλλαξε,μετανοεισε ,βήμα βήμα θέλει να επανορθώσει.Ο μπαμπάς σου θα ήταν πολύ περήφανος αν της εδινές μια ευκαιρια,να σου δείξει ποια πραγματικά είναι.Από τότε που έφυγες σε ψαχναμε κάναμε τα πάντα μέχρι χθες ο Μάικ σε είδε με τη μηχανή σου να μπαίνεις σε αυτό το διαμέρισμα και αποφάσισα να σε φέρω πίσω,στο πραγματικό Τζεεις"
Δεν ήμουν μόνος όλοι ήταν δίπλα μου χωρίς να το ξερω,ενοιωσα ενοχές τόσες πολλές,είχα κάνει ένα μεγάλο λάθος.Τα δακρυα μου έτρεχαν σα ποτάμι κοίταξα την Αλισια και της ζήτησα να με συγχωρέσει εκείνη με αγκάλιασε ακόμα πιο σφιχτά αυτή τη φορά.Ενοιωθα την αγάπη της,ήταν εδώ για μένα,έπρεπε και εγώ να είμαι συνεχώς δίπλα της να τη προσέχω.
Κοιταχτηκαμε για κάποια δευτερόλεπτα στα μάτια
Τα μάτια της ήταν κόκκινα από το κλάμα,αλλά ήταν το ίδιο εκφράστηκα όπως τα θυμομουν,αφού της έπιασα το μαγουλο, τη πλησιασα πιο κοντά στο πρόσωπο μου μέχρι που Αισθανομουν την αναπνοή της,την έφερα στα χείλη μου και τη φιλησα,ήταν ένα φιλί πάθους και αγάπης,ήταν τόσο βαθύ ,ήθελα να μην την αφησω ξανά μόνη της,να μην τη πληγωσω ποτέ ξανά.Γιατί αυτή ή γυναίκα ήταν ή οδηγός μου στο σκοτάδι, ήταν το φως μου και το μέλλον μου.