Teach Me How

Δωματιο 44

Ο Οκτωβρης δεν άργησε να ερθει.Ηδη βρισκόμουν με το μπαμπά στο αυτοκίνητο με προορισμό το πανεπιστήμιο.Στο αυτοκίνητο δε μιλαγαμε απολαμβαναμε το τοπίο από τα παράθυρα του αυτοκινήτου.Ήταν μαγευτικά,ο δρόμος μπροστά μας ήταν ευθύς χωρίς στροφές δεξιά και αριστερά τον στόλιζαν πολλά δέντρα,από τα οποία έπεφταν τα φύλλα τους.Ο μπαμπάς είχε βάλει μια ήρεμη μουσική,λες και ταίριαζε τέλεια με το τοπίο που αντικρουσαμε.
Λίγα λεπτά αργότερα φτάσαμε έξω από το πανεπιστήμιο. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο φορτώμενοι,κάποιοι άνθρωποι μας έδωσαν οδηγίες για το πως θα πάμε στην εστία.Στο μεγάλο αυτό κτήριο δε στεγαζόταν μόνο το τμήμα της αρχιτεκτονικής αλλά και το μαθηματικό,φιλολογικό και ή ιατρική.Όταν μπήκα μέσα στο μεγάλο κτήριο με διαπέρασε ένα ρίγος,ενοιωθα ένα δέος,χαιρομουν πολύ που τα είχα καταφέρει.Αφού ρωτησαμε κάποιους ανθρώπους μας είπαν που είναι ή γραμματεία.Σταθήκαμε μπροστά από μια μεγάλη πόρτα.Έδωσα νεύμα στο μπαμπά πως θα χτύπησω εγώ τη πόρτα. Χτύπησα τη πόρτα και μετά από λίγα δευτερόλεπτα ακουσαμε "Περαστε" Αφησαμε τις δύο βαλίτσες και ένα σακ βουαγιαζ στην είσοδο μετά από τη παράκληση που μας έκανε ένας άνδρας.Μπήκαμε μέσα,ήταν ένας τόσο μεγάλος χωρός ίσα με ένα σπίτι και τα βιβλία τόσα πολλά την εξερεύνηση μου τη διέκοψε μια γυναίκα "Καλώς ήρθες στο τμήμα της αρχιτεκτονικής " είπε και μου προκάλεσε μια χαρά."Καλησπέρα σας"αναφωνησα εγώ με το μπαμπά.
"Το πρώτο πράγμα που θέλω να πω είναι συγχαρητήρια για όλη σου τη προσπάθεια,θα χαρουμενο πολύ να σε έχουμε εδω" είπε και έβγαλε έναν φάκελο.
"Εμένα με λένε Ιζαμπέλ Νταιμον" και άνοιξε το φάκελο "εσύ πρέπει να είσαι ο Τζεεις Σμιθ και εσείς ο κύριος Σμιθ" απευθύνθηκε στο μπαμπά και κουνησαμε θετικά τα κεφάλια μας."Και βλέπω ότι έχεις υψηλούς βαθμούς,θα περάσουμε υπέροχα "την άκουσα να το ξεστομιζει και δεν ήξερα πως να αντιδρασω,ήταν καλό ή κακό;" Για να μη τα πολύ λόγω και γίνομαι φορτική το μάθημα ξεκινά αύριο,θα μοιραστεί το πρόγραμμα καθώς και όλα τα συγγράματα στα δωμάτια σας σήμερα το βράδυ.Όσον αφορά τις εστίες ή γραμματέας μου ή Χριστίνα θα σας βοηθήσει.Θα σας πει και τους κανόνες.Οτιδήποτε θελήσεις θα με ρωτήσεις χωρίς να διαστάσεις"και μου χαμογέλασε
Σηκώθηκε από τη καρέκλα "Καλώς ήρθες Τζεεις,χαίρομαι που έχουμε έναν άνθρωπο σαν και εσένα,θα συνεργαστούμε περίφημα" μου έδωσε το χέρι της,σηκωθηκα και της έδωσε και εγώ το χέρι "Και εγώ χαίρομαι που ήρθα εδώ" επανέλαβε την ίδια κίνηση και στο μπαμπά."Καλή αρχή" μας είπε "Ευχαριστώ" της απάντησα και βγήκαμε εξω.Εκεί βρέθηκε να μας περιμένει μια γυναίκα περίπου στη ηλικία του μπαμπά μου."Καλησπέρα σας είμαι ή Χριστίνα πρόεδρος της σχολής. Καλώς ήρθατε"και σφιξαμε τα χέρια "Ακολούθηστε με" μας είπε.Ανεβήκαμε σκάλες που οδηγούσαν σε ένα διάδρομο στο τέλος του διαδρόμου είχε πόρτες και δεξιά και αριστερά εμεις πηγαμε αριστερα και προχωρούσαμε μέχρι που σταμάτησαμε στο νούμερο 44."Εδώ είναι το δωμάτιο σου Τζεεις" και άνοιξε τη πόρτα.ήταν ένα αρκετά μεγάλο δωμάτιο με τρεις κουκετες;τι θα εμένα με αλλά άτομα;Είχε τρία γραφεία με υπολογιστές το καθένα.Τηλεόραση μια μικρή κουζίνα και δύο μπάνια ήταν ίσα με ένα σπίτι."Λοιπόν Τζεεις στο αριστερό διάδρομο μένουν τα αγόρια του τμήματος σου ενώ στο δεξί τα κορίτσια,στο δεύτερο όροφο ισχύει το ίδιο αλλά εκεί είναι το τμήμα της φιλολογίας,στο τρίτο της ιατρικής και στο τέταρτο το μαθηματικό.Τα μαθήματα γίνονται σε άλλο κτήριο.Α εδώ μπορείς να βρεις και τη βιβλιοθήκη είναι στο ισογειο.Και τώρα οι κανόνες δεν ενοχλειτε τα κορίτσια όπως και αυτά εσάς.Όχι ποτα τσιγάρα παρτυ και ουσιες,οι συγγενείς δεν επιτρέπεται να μενούν εδώ" κοίταξα τον μπαμπά μου,που είχε σκύψει το κεφάλι του "όχι τσακωμοι,δεν ενοχλούμε τη γραμματεία χωρίς λόγο.Αυτοι είναι οι κύριοι κανόνες,κοιτά να το απολαυσεις και καλή αρχή να έχεις" Αφού χαμογέλασε έκλεισε τη πόρτα.Είδα ότι τα πράγματα μας τα είχαν μεταφερει,τα αλλά δύο κρεβάτια ήταν ήδη χρησιμοποιημένα αρα είχαν έρθει ήδη οι συγκάτοικοι μου...Έστρεψα το βλέμμα στο μπαμπά ο οποίος φαινόταν να θέλει να μου πει κάτι
"Θα πάνε όλα καλα" προσπάθησα να τον καθησύχασω
"Τζεεις πραγματικά σου αξίζει όλο αυτό παρά τα δύσκολα χρόνια που δε κατάφερα να σε γλυτωσω θέλω να ζεις το όνειρο σου χωρίς να σε εμποδίζει κανείς ή τίποτα εγώ θα είμαι πάντα εδώ να το ξερεις"
"Το ξερω μπαμπά" είπα και τον αγκαλιασα
Ήταν βουρκωμενος χαιρόταν για μένα το έβλεπα στα μάτια του ,ημουν πλέον ελεύθερος να κάνω τις επιλογές μου
"Επειδή μισώ τους αποχαιρετισμού καλύτερα να φεύγω τώρα πριν με πιάσουν τα δικά μου"
"Μπαμπα δεν είναι αποχαιρετισμός,θα σε ξαναδώ υποσχομαι να ερχομαι τα σαββατοκύριακα και στις γιορτες"
"Μην ανησυχεις για μένα έχω το μαγαζί και το κύριο Πέτρο για παρέα" μου χαμογέλασε και ύστερα έφυγε.Δεν ήθελε να κλάψει μπροστά μου ,ήθελε να φαίνεται δυνατός,ήθελε να μου δείξει ότι μπορώ να στηρίζομαι σε εκείνον και πράγματι στηριζομουν.Ξαφνικά ή πόρτα άνοιξε και μπήκε ένα αγόρι με ξανθά μαλλιά και πράσινα μάτια είχε γυμνασμενο σώμα και ήταν στο ύψος ίσα με εμένα.
"Εσύ πρέπει να είσαι ο Τζεεις,σωστά;μου μίλησε ή Χριστίνα για εσένα" και μου άπλωσε το χέρι το ίδιο έκανα και εγώ.
"Εγώ είμαι ο Ντέιβ" είπε χαμογελώντας
"Χαρηκα Ντέιβ" είπα
"Βουλεψου σαν το σπίτι σου,θα περάσουμε ωραία,φαίνεσαι εντάξει τύπος" είπε χαμογελώντας
"Δεν είναι και ένας άλλος συγκάτοικός εδώ;" είπα δισταζοντας
"Ναι,ο Μαρκ αλλά όπως πάντα είναι απορροφημένος στα βιβλία πάμε να τον βρούμε στη βιβλιοθήκη θες να ερθεις;" κουνησα θετικα το κεφάλι μου.Και έτσι βρέθηκαμε στο ισογειο.Όταν ο Ντέιβ άνοιξε τη πόρτα ή μυρωδιά των βιβλίων σε κατέκλυε,παντού βιβλία κάθε λογής τραπέζια με υπολογιστές με φοιτητές και φοιτητριες που διάβαζαν καθώς ο Ντέιβ μου μίλαγε για τη βιβλιοθήκη και το βιβλίο που δανείστηκε εγώ είχα στρέψει άλλου το βλέμμα μου.Κοντά στη βιβλιοθηκάριο ήταν μια φοιτητρια και ενας φοιτητης,το αγόρι έριξε τα βιβλία της κοπέλας και του έπεσαν και τα γυαλιά.Ή κοπέλα σηκώθηκε και του τα εδωσε ευγενικά χαμογελώντας.Όταν είδα τη κοπέλα τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα ενοιωσα το στομάχι μου να γαργαλιεται,μια ευχάριστη ζάλη.Στη βιβλιοθήκη ενοιωθα πως ήμουν μόνο εγώ και ή κοπέλα και την σκέπαζαν ηλιαχτίδες φωτός.Ήταν τόσα ευγενικά όμορφη είχε μαύρα μακρύα μαλλιά μέχρι τη μέση φορούσε μια κόκκινη μπλούζα μαύρο τζιν μποτάκια και ένα μαύρο κασκολ,τα μάτια της αν και δε μπορούσα να τα διακρινω πολυ καλα ήταν πράσινα και εξέφραζαν μια ευγένεια .Την είδα εκεί να χαμογελάει έτοιμη να βοηθήσει το αγόρι παρόλο που της έριξε τα βιβλία.Αυτή ή κοπέλα μου προκαλούσε διάφορα εσωτερικά συμπτώματα,δε μπορούσα να μη τη κοιταζω ήταν σαν όνειρο από το οποίο δεν ήθελα να ξυπνησω...