Medyo korny lang yung chapter na 'to
"Sinabi ko na nga, it was an accident!" paulit-ulit ko na lang sinasabi sa kanilang lahat ang bagay na iyon.
"Yeah, kung hindi mo lang sinabi na nangyari yun in slow motion, naniwala na siguro kami sa'yo." sabi ni Ade.
"But it was." I murmured.
Hanggang ngayon, nababagabag parin ang isip ko kung bakit andito sina Bianca, Ade at Jhun. Si Tailor rin pala ung isa sa mga nina Red nung unang nakipagkita kami kay Lucius.
Pero ano ba 'tong iniisip ko? Nasa loob kami ng isang parang underground city na punong-puno ng mga misteryosong tao. What should I do? Wala na siguro akong magagawa kundi paniwalaan ang mga bagay na ibabato nila sa akin.
We were silent during the rest of our trip. Nagsalita lang si Red nung pumasok na kami sa room of black and white tiles. "Claire, minsan ba naramdaman mong kakaiba kayo ng kakambal mo sa iba?"
I don't know what to say.
"Nevermind." sinabi rin ni Red nang bubuksan na niya ang double-doored office ni Lucius Payne.
There he is, sitting on his chair in his almost empty office. "Hey, Lucius." I greeted him with a sarcastic smile.
Matapos ang ilang greetings with my best friend, Lucius Payne, we got down right to business. Pumunta kami sa isang kwarto na parang isang conference room.
...
Lucius exhaled. "Una sa lahat, Claire, ano ang alam mo sa Grand Domain at Lost Haven?"
Nagbibiro ba siya? Anyway, sumagot na rin ako. "Isang enclosed city na binuo sa ibabaw ng NCR matapos ng WWIII nung late 21st century. Hinati ito sa 5 Havens na naka-classify ayon sa basic needs of men. Itong Lost Haven naman, isa raw peacekeeping organization na tanging mga high officials lang ang nakakaalam."
"Exactly. Bago tayo magpatuloy, ano ang gagawin mo kapag sinabi kong "all of the things you see isn't always what it seems"?"
"I get it, meron isang napakalaking sikreto kayong tinatago at involved ako doon, ngayon, sinusubukan niyong sabihin sa akin ang secret na yon as subtle as you can."
Sinabi ko lang yon kasi pakiramdam ko talaga ganun ang ginagawa nila.
"Well, sasabihin ko na sa inyo, if you're going to tell me something, tell me right now. Hindi ako tulad ng ibang mga heroine diyan na nagbre-break down or nagiging exaggeratedly surprised. I'm an open-minded youth. Susubukan kong paniwalaan ang lahat ng sasabuhin niyo."
"You have no sense of drama, don't you?" sabi ni Pyre.
Medyo nag-lighten up naman ang mood ng area dahil sa ginawa ko.
"We're just being cautious, lalo na't meron ka ngayon." sabi ni Tailor.
I raised my eybrow at him.
"Oh, you know. Mood swings, irritation, and stuff. It happens to us once a month." sabi naman ni Aria.
"Well, then mukhang walang point ung mysterious approch natin. I'll get right to the point."
I braced myself. Nagsimula na siya.
"World War III. Ang pinakamadugo at makapaminsalang war sa buong mundo. Billions of deaths. Sa panahon ring ito nagamit ang cloning technology."
"Clones?"sabi ko sa sarili ko.
"Ang mga clones ay ginamit para sa war, pero dahil madaming flaws ang project itinigil rin ito kalaunan. Later, at the end of the war. Nearly 2 billion na lang ang natirang population ng earth. Dahil sa war, naging unstable and unsafe nang tirahan ang maraming lokasyon sa mundo. Deadly gasses, polluted waters. Ginawa ng remaining survivors sa Pilipinas ang malalaking pader sa borders ng NCR upang panatiliin itong ligtas. Dahil medyo advance na rin ang tech noong panahong iyon kaya nagflourish sila. They made buildings, able to repurify Pasig River, and renamed NCR as the Grand Domain, the only habitable place in the Philippines. Sa panahon ring yong nabuo ang mga Havens."
BINABASA MO ANG
The Lost Haven
Научная фантастикаHindi ko inakala na mababago ang buhay ko sa isang panaginip na napanaginipan ko lang sa isang bus. Ang aking pamilya at mga kaibigan ay nawala sa akin sa isang iglap nang... nang namatay ako. Wala akong idea kung anu-ano ang matatagpuan kong mga si...
