You can call me Rogue [NEDERLANDS]

Hoofdstuk 12

[UNEDITED]
Hoofdstuk 12:
Locked away behind silver bars

Ik kijk om me heen en zie alle vechters stoppen met wat ze doen. Dan besef ik dat de koning is gearriveerd. Ik laat opgelucht een zucht als ik Jason zijn geur niet oppik. Nick en de koning beginnen snel te praten en iedereen begint zijn of haar zak klaar te maken. Ik grijp snel een tas en stop daar mijn nette kleren in.

Ik gooi de tas om mijn rug en loop naar Nick en de koning toe.

'Alpha koning, Alpha,' begroet ik ze: 'Ik heb een voorstel.'

'En wat mag dat zijn?' vraagt de Alpha koning.

'Sinds Alpha Damien mij wilt, ben ik bereid om met hem te onderhandelen. Ik wil geen levens riskeren en ik wil al helemaal niet dat er iets met de Luna koningin gebeurt. Dus ik wil ruilen met Damien. De Luna koningin en ik.'

Nick kijkt me met grote ogen aan en de Alpha koning is verast. Ik slik en ga verder.

'Mijn plan is om toch vechters mee te nemen, want met Alpha Damien weet je het nooit. En stel dat dingen slecht lopen dan moeten we bereid zijn om oorlog te voeren. Maar ik betwijfel dat. Ik ben alles wat hij wilt.'

'B-Blue we kunnen niet zomaar je leven op het spel zetten!' schreeuwt Alpha Nick boos.

De koning schudt zijn hoofd.
'Zoals Alpha Nick zegt, Blue, we gaan je leven niet op het spel zetten en het is niet alleen jouw leven het gaat ook om die van mijn Luna.'

'Mijn vastberadenheid zal niet veranderen. Geef het een kans. Denk erover als het werkt, zullen er geen doden vallen,' zeg ik vastberaden.

'Blue...' Zucht Nick en de koning maakt het af. 'Er ka wel één dode zijn en dat ben jij. Ben je echt bereid om je leven op te offeren?'

'Ja. Ik ben bereid om mijn eenzame leven op te offeren voor al deze mensen hier die een mate en een pup hebben. Ik ben bereid om mijn leven te offeren voor onze Luna. Ik ben bereid om dood te gaan. Als ik er duizenden andere mee kan redden, zal ik tevreden en trots zijn als ik dood ga. En dus doen we dit op mijn manier. Sorry als ik grof overkom, maar we weten allemaal dat ik gelijk heb.' Ik kijk ze allebei lang in de ogen.

Nick zucht en kijkt me droevig aan.
'G-goed, als jij het zo wilt...' Ik glimlach zwakjes naar hem en kijk dan naar de koning.

Hij schud zijn hoofd. 'Neen-punt- Je gaat het niet doen.'

'Maar-'

'Neen,' zegt hij met een bevelende stem. Ik zucht en buig mijn hoofd.

'Oké Alpha koning,' fluister ik, gehoorzamend.

[...]

Als we dichtbij de pack van Damien zijn, begin ik me oncomfortabel te voelen. Het stinkt hief naar de dood en het is er zo zwart en grijs. Mijn moeder haar gezicht komt voor mijn ogen en ik voel de tranen prikken.

Ik geef niet zo snel op Alpha. Ik verander in mijn mens-vorm en kleed me snel aan. Ik kijk naar Ben, die een beetje achteruit loopt met een bange blik, en fluister: 'Het spijt me.'Waarna hij me vragend aankijkt. Wat er echt belachelijk uit ziet omdat jij in wolf-vorm is.

Nick ziet me en begint te grommen als een gek en als de koning het ook hoort kijkt hij op en begint hij ook he grommen. Ik kijk ze verontschuldigend aan, negeer hun gegrom, ja zelfs die van de Alpha koning, en zet mijn voet over de grens. Ik haal diep adem, negeer Ben die als een gek bijna aan het huilen is en concentreer me op mijnzelf.

Er verschijnen drie wachters en ze kijken me scheef aan.

'Ik wil jullie Alpha spreken. Zeg hem dat Aurora er is.' Ik voel de wolven achter me, over de grens, vragend naar elkaar kijken. Sommigen waarschijnlijk verbaasd en anderen niet wetend wat er aan de hand is.