You can call me Rogue [NEDERLANDS]

Hoofdstuk 4

[UNEDITED]
Hoofdstuk 4:
My life is a big mess...

We komen aan bij het huis. Onderweg heeft Annie van alles verteld. Ze is echt een schat en ze is ook nog zwanger van een jongens pup. Ze is wel verdrietig dat ze zelf geen weerwolf is, net als haar mate. Haar mate is buiten hun territorium gaan wonen om haar te beschermen. Hoe lief is dat wel niet! Had ik maar zo een mate...

'Schat stap je nog uit?' Ik schiet uit mijn gedachten en kijk haar vlug aan.

'Jah.... Sorry ik was aan het dromen...'

'Over ons mate, ja.' grinnikt Blue.

Moest ze een mens zijn en naast me gestaan hebben, had ik haar een stomp gegeven.

'Hé!'

'Zwijg,' beveel ik haar boos.

Ik stap uit en volg haar stilletjes.

'Was je daarstraks met je wolf in conversatie?' Ik kijk vragend naar de achterhoofd van Annie, omdat ze voor me loopt.

'Ugh... ja, we waren gewoon... je weet wel...'

'Je hoeft het niet te vertellen hoor.' Ze lacht en ik zucht tevreden.

Annie haalt haar sleutels tevoorschijn, maar voor ze het zelfs in de sleutelgat kan steken, vliegt de deur open.

Haar mate pakt Annie bij haar arm en trekt haar achter zijn rug. Oh ja, ik ben een rogue, blablabla... en die shit.

Als hij ziet dat ik me niet verroer, begint hij te grommen. Hij beschermt haar, wat lief! Maar het zou wel beter zijn moest hij het doen bij de juiste persoon! Ik geef mijzelf een mentale facepalm!

Ik verroer me weer niet. Annie komt tevoorschijn van achter de rug van haar mate en duwt hem opzij.

'Simon! Waar zijn je manieren?' Simon kijkt Annie vragend aan.

'Manieren? Princes, ze is een rogue! Ze had jou en onze baby kunnen vermoorden, dus ga nu aan de kant zodat ik haar kan afmaken.'

Ik zet een stap opzij en grom. 'Als je me ook maar met één poot aanraakt, wring ik je nek om.'

Simon, die veel groter is dan mij, zet een stap naar voor en staat voor m'n neus. Letterlijk.

'Wat ga je doen he meisje?' vraagt hij, minachtend. Oh nu word ik kwaad. Ik ben verdomme 19!

'Als je-'

Annie gilt opeens en onze hoofden draaien naar de richting waar ze staat.

Simon rent zowat naar haar toe en ik kijk om me heen, klaar om in actie te komen.

Annie begint nu te lachen. Ik ga terug comfortabel staan en kijk haar met mijn hand op mijn heup aan.

'Wat is er zo grappig?' vraag ik.

'En eng?' vult Simon aan.

Ze kijkt ons beide met een grijns aan.

'Jullie gezichten! Jullie hadden jullie gezichten moeten zien!' Dan wordt ze heel serieus en kijkt ze haar mate aan. Man die vrouw kan snel van humeur veranderen. 'Simon als je dat meisje pijn doet, praat ik een maand lang niet meer tegen je.' Bij haar woorden lijkt hij wel in elkaar te krimpen.

Ik grijns even maar kijk weer normaal als Simon me een dodelijke blik werpt. Ik hou mijn hoofd graag op z'n plaats.

'Maar ze ruikt als een rogue!' klaagt Simon

Annie schudt haar hoofd. 'Dat kan en is ook zo maar ze heeft de leven van mij en ons baby gered van een rogue.'

De ogen van Simon worden groot en zwart. Als Annie het ziet legt ze haar hand op zijn schouder om hem te kalmeren.