You can call me Rogue [NEDERLANDS]

Hoofdstuk 2

[UNEDITED]
Hoofdstuk 2:
Revenge can change a person.

Ik loop zo snel ik kan door het bos. Dit is het, binnen een paar minuten ben ik een rogue en heet ik geen Allison meer maar Blue.

Opeens hoor ik een luide stem schreeuwen, ik draai me om en grijp mijn gsm vast. Snel bel ik mijn moeder op.

'Mam! Ben je oké?!' roep ik.

'Allie! Ren! Ik hou v- aaaa...'

'Maaaaaaaammmm!!!!!!!!!!!' gil ik en de tranen springen in mijn ogen. Mijn ogen worden rood. Niet zwart, maar rood. Bloed rood. Dit gebeurt als ik woest ben.

'Allison! Waar je ook bent keer nu terug!' hoor ik Damien, de Alpha, schreeuwen.

'Waar is mijn moeder!'

'Ze is er niet meer.' Hoor ik hem zeggen en dan moment valt het licht van mijn ketting uit.

'Jij vuile hond!!!!!!' grom ik luid. Hij gromt en ik pak mijn ketting stevig vast. Rennen, Allsion.

'Noem me niet zo!' gromt hij.

'Ga naar de hel!!! Ik zal wraak komen nemen!!!' grom ik boos en smijt de gsm tegen een boom. Het valt in duizend stukken. Als ik geluiden hoor, kijk ik om me heen. Snel draai ik me om en begin te rennen, terwijl ik mijn ademhaling op ritme probeer te krijgen. Als ik dat niet doe dan zullen mijn ogen rood blijven en zal mijn wolf, Blue, het overnemen van me en zal ze Alpha Damien vermoorden.

[...]

Ik ren en ren tot ik er zeker van ben dat ik de Shining Sun Pack, mijn oude Pack, heb verlaten. Ik leun tegen een boom aan en laat me naar beneden zakken.

Met mijn linker hand hou ik de ketting stevig vast, het enige wat ik nog heb van mijn familie, en met mijn rechter hand hou ik mijn opgetrokken benen vast. Ik leg mijn hoofd op mijn knieën en begin zacht te snikken.

Ik ben heel mijn familie in één week verloren. Allemaal door Damien. Ik begin nu luider en harder te huilen.

'Je mag nooit je zwakte tonen. Huilen is goed maar dat doe je als niemand je kan horen of zien. Je mag je vijanden geen kans geven. Je moet sterk zijn en hen vernietigen met hun zwakke plaatsen.'

Mijn vader zijn woorden dwalen door mijn hoofd.

'Neem altijd wraak van degenen die je pijn doen. Dood de slechte die jouw kunnen pijn doen.'

De wijze woorden van mijn broer.

Ik voel iets vreemds in me en ik veeg mijn tranen woest weg. Ik ga niet huilen. Neen ik ga de slechte wolven neerhalen.

Ik sta op en mep een boom. De boom valt om met een harde klap. Mijn ogen worden groot.

Het voelde goed.

Ik schud mijn hoofd en ga liggen op de grond. Ik kijk op naar de lucht. Ik kan de maan en de sterren zien.

'Je bent altijd al een speciale persoon en wolf geweest.'

Hoor ik nu mijn moeder haar stem in mijn hoofd.

Ik ben veranderd op mijn 15de verjaardag, nogal vroeger dan ander wolven. Mijn wolf heeft een pure zwarte vacht, ook al heb ik lang bruin haar, en mijn wolf en ik hebben allebei blauwe ogen.

Ik ben 19 en heb nog steeds mijn mate niet gevonden... Ik heb eigenlijk ook al mijn hoop verloren. Moet je me eens zien ik ben een rogue en heb geen levende familie meer, wie zou me nog willen?

En met die hartverscheurende gedachten val ik in slaap.

Zonder familie en niet als Allison maar als een Rogue.