[UNEDITED]
Hoofdstuk 1 (Proloog):
It hurts to leave your, one and only, family behind.'Allison, je moet hier zien weg te komen.' Mijn moeder stormt de kamer in. Overdonderd, veeg ik snel mijn tranen weg.
'M-mam er is g-geen uitweg. Hij heeft overal wachters,' snik ik.
Ze komt naast me tegen het bed zitten en slaat haar armen om me heen. Haar warmte en liefde omhelzen me en ik voel me voor eventjes zorgeloos.
Mijn vader zei ooit dat alleen kinderen zorgeloos waren. Mijn dierbare vader. Hoe hard ik heb mis. Ik hou zielsveel van mijn familie, maar het lot heeft me ze ontnomen.
'Allison, ik hou van je schat en daarom zal ik er alles aan doen om je hier weg te krijgen.' Ze kust me op de wang en neemt mijn gezicht vast tussen haar twee handen. 'Ook al moet ik ervoor dood gaan.' Ik frons en hou mijn tranen tegen. Mijn moeder haar gezicht valt in duizend stukjes en ik zie dat ze ook haar tranen probeert te verbergen.
'N-neen!'
'Allison Shhhhh!!!' sist ze en ze legt een hand op mijn mond. 'Je gaat hier vanavond nog weg.'
'Mam ik wil je hier niet alleen achter laten,' huil ik.
'Schat, noch je vader, noch je broer leven nog. Ik wil niet mijn enige overgebleven dierbare ook kwijt. Dus stop nu met huilen, we gaan je geur een beetje manipuleren.'
[...]
'Hier trek dit aan.' Mijn moeder gooit een leren strakke broek en een brede trui naar me toe. 'Wacht je moet ook je onderbroek en bh veranderen,' zegt ze en ze verlaat gehaast de kamer.
Binnen 2 minuten is ze terug met een zwarte setje. Ik doe mijn oude kleren uit en doe mijn kleren nieuwe aan.
[...]
'M-mam weet je zeker dat je niet met me mee wilt gaan?' Probeer ik nog eens te vragen. Ze schudt haar hoofd en ik zucht om hoe koppig ze is.
'Doe deze Denim jas ook aan.' Ze loopt terug naar de kast. 'Pak deze ook mee, er zit geld, eten en een valse ID in. Oh en nog reserve kleding.' Ze gooit een zwarte rugzak in mijn richting en ik vang het op.
Ik trek mijn laarzen aan en kijk naar mijn moeder die een scheve glimlach heeft op haar gezicht, haar korte zwarte haren zijn in de war en haar ogen onthullen hoe oud en vermoeid ze is. Ze komt naar me toe, pakt m'n handen vast en kijkt me met haar warme, vermoeide, bruine ogen aan.
'Wat ben je mooi.' Ik bijt op mijn tanden en sluit voor eventjes mijn ogen. Het moment probeer ik in mijn hersenen op te slaan.
'Mam ik wil je niet kwijt.' Ik probeer mijn tranen in te houden.
'Wacht! Ik ben het bijna vergeten,' zegt ze in shock. Ze rent vlug naar haar tas en haalt er een gsm uit.
'Zo kunnen we communiceren. En als ik na 5 keer niet opneem of als iemand anders het opneemt, vernietig je het. Begrepen?'
Ik knik en ze glimlacht weer, haar scheve glimlach. Ze haalt een kettinkje uit haar zak. Er hangt een kleine gloeiende maan aan. Ze doet het om mijn hals.
'Als het geen licht meer geeft vernietig je de gsm ook.'
'Waarom?' vraag ik.
'Doe het gewoon!' beveelt ze.
'O-oké.'
'Ik hou van je Allison,' zegt ze en ze kust mijn voorhoofd.
'Ik ook van jou mam.'
'Zorg dat je snel over de grens bent. En vergeet niet als je over de grens bent, ben je nog steeds niet veilig. Je kunt nooit veilig genoeg zijn lieverd. Let op voor rogues.'
I knik. 'Ik wordt zodanig ook een Rogue, ze moeten opletten voor mij.'
'Oh heb je je nieuwe naam op je ID gezien? Ik weet dat het niet de beste cover naam is, maar dit is alles wat me binnenschoot in zo'n korte tijd.'
'Tot ziens mam,' fluister ik, haar knuffelend en klim uit het raam. Ik laat de oude-ik daar in die kamer achter.
(A/N)
Hey Sweets!!! Boek opgedragen aan WriterOfMyOwn
JE LEEST
You can call me Rogue [NEDERLANDS]
WerewolfAllison Stan heeft alles achter haar gelaten dat was haar enige keus. Haar moeder heeft haar geholpen om te ontsnappen uit hun oude pack. De Shining Sun Pack. Vanaf die dag wordt ze een Rogue genaamd Blue en is ze harteloos. Tijdens haar tocht vec...