AY IŞIĞININ GÖLGESİNDEKİ AŞK

II.BÖLÜM TAYLOR 1)Yeni arkadaş

Evden ayrılalım yıllar olmuştu.Anne ve babamı çok ama çok özlüyordum.İlk zamanlar geceleri uyuyamıyordum korkuyordum.Ama alışmıştım bizler alışmaya alışık değil miydik zaten.Bir dost kazandırmıştı bana yıllar.Adı Carly.Her şeyimiz aynıydı birbirimize o kadar çok benziyorduk ki.Uyuyamadığımız zaman birbirimize sarılıp uyuyorduk.Artık 16 yaşındayım dersler çok eğlenceli geçiyor  birbirinden ilginç büyüde öğrenmiştim.Bizim seçilmişler topluluğunda çok farklı kişiler vardı.Onlardan biriydi Percy.Herkesten farklıydı çok çalışkandı.Derslerin kaynamasından hiç hoşlanmazdı tenefüse çıkmazdı pek arkadaşı yoktu hatta hiç arkadaşı yoktu sanırsam.

Ders çıkışı Carly ile bahçeye çıkacaken aklıma birden Percy geldi.

''Carly sen git ben sonra geleceğim.''

Carly başını sallayıp koridora doğru ilerledi.Sınıfa girdim koşarak.Percy derste yazamadıklarını arkasında oturan Jasper dan geçiriyordu.Yanına gidip sıranın boş tarafına oturdum.

''Merhaba Percy.''

Başını defterden kaldırıp şaşkınca yüzüme baktı.

''Merhaba''

''Percy sana birkaç soru soracağım. Sora bilir miyim?''

Bu sefer defteri tamamen kapatıp bana odaklandı.

''Evet tabi ki de sorabilirsin.''

Gözlerimi inatla gözlüklü gözlerine diktim.Eliyle aşağıya kaymış olan gözlüğünü düzeltti.Dikkat kesilmişti.

''Bu zamana kadar seni bahçeye çıkarken hiç görmedim hatta yerinden kalkmıyorsun bile.Ya da diğer erkekler gibi kızlara sırnaşmıyorsun.Dersleri can kulağıyla dinliyorsun.Senin hiç arkadaşın var mı Percy?''

Utanmış olacak ki bakışlarını deftere dikti.

''Benim hiç arkadaşım olmadı.Herkse benim bir ucube olduğumu sanıyor sanki onlar ucube değil hepimiz öyleyiz.Belkide benim hakkımda böyle düşünmelerine ben sebep olmuşumdur bilemiyorum.Kendimi derslere ve kitaplara adadım.''

Elimi omzuna dostça koydum.

''Sen hiç de ucubeye benzemiyorsun.''

Gülümsedim gülümsedi.

''Hadi kalk bizimle gel bizimle takıl bizle arkadaş ol ucubece takılırız fena mı olur?''

Sesli bir şekilde kahkaha attı.Şaşırmıştı belli oluyordu.

''Hiç sorun değil.Şimdi sana diğer tenefüse kadar zaman tanıyorum.Cevabının olumlu olması dileğiyle.''

Cümlemi bitirdikten sonra beni beklemesini söylediğim Carly aklıma geldi.Koridorda onu aradım bir köşeye oturmuş kitap okuyordu benim canım arkadaşım.

''Seni çok beklettim mi?''

''Yok çok beklemedim zaten kitap okuyordum farkında bile olmadım.''

''Adı ne kitabın?

''Prens ve dilenci.''

''Senden sonrada ben okurum.''

Biz konuşurken zil çaldı.Bütün öğrenciler sınıflara gitmeye başladı.Bayan Rosa son kez bağırdı koridorda.

''Hadi sınıflara boşaltın koridorları!''

Bayan Rosa bizim sınıf öğretmenimizdi.Aslında-sadece benim düşüncem.-iyi kalpli biriydi ama mesleği gereği otoriterdi.

Sınıfa girdiğimde Percy'e bakış fırlattım.Bundan rahatsız olacak ki hemen başını sırasına çevirdi.Bayan Rosa'nın dersi başladı.Percy hariç herkes kendi havasınyadı.Dersi takan yoktu.