Gün boyu Carly'nin ayakları yere basmamıştı.Perscy ise bir kız tarafından kucaklanmayı hala aşamamış gözüküyordu.Genelde erkekler kızları taşıyordu ama işte burada işler biraz ters gitmişti.
Herkesin güçleri artık tek tek ortaya çıkıyordu.Perscy düşünce gücüyle eşyaları hareket ettiyordu,Carly hızlıydı hemde oldukça hızlı,Edward başkasının görüntüsüne sahip olabiliyordu,Jasper yaraları iyleştiriyordu,Gina başkasının güçlerini devre dışı bırakabiliyordu,Harry kızınca bakışlarıyla bir şeyleri kırabiliyordu,James,hipnoz edebiliyordu,Martin eşyaların içinden geçebiliyordu,Kevin ise düşünce okuyordu.Daha sınıftakilerin dışında da olanların hemen hemen hepsinin güçleri açığa çıkmıştı.Peki ya ben?Benim gücüm daha ortaya çıkmamıştı biliyordum son kişiydim ve hepsi bende vardı ama hala gün yüzüne çıkmamıştı ve bunu beni deli ediyodu.Elektrik mi?Gelecek okuma mı?Görünmez olamak mı?Hangisiydi sadece bana ait olan güç çok merak ediyordum.Karar vermiştim bulacaktım gücümü
Etüt odasına gittiğimde Carly ilk defa ders çalışırken gördüm resmen gözlerim yaşardı.
''Hey! Seni burada bulacağımı hiç düşünmemiştim doğrusu.''
''Zaten iki dersten kaldım onlardan geçmem gerek boşu boşuna gelmedim bu iğrenç yere.''
Carly kulağıma yaklaşıp fısıldadı.
''Hepsi inek bana yardım etmelerini söyledim ama eğer kendim öğrenmezsem kalıcı olmazmış diye benden dalga geçtiler.Hepsini kopya kağıdına yazdım mı tamamdır her şey.''
''Sen yanından sinek geçse korkan Carly kopa çekerken yakalanmaktaN korkmuyor musun?''
Carly ile uğraşmak hoşuma gitmişti bu şapşik her şeyden korkardı özellikle de köpeklerden.Ama ben tam tersi hayvanları çok severdim.Bir sürü hayvanım olsun isterim hep özellikle de köpek.O kadar masum geliyorlardı ki bana onların yanaklarını sıkıştırmak ve boğuşmak benim için büyük eğlenceyken Carly için ölüm sebebiydi.Küçükken köpeğin bir tanesini kuşunu yerken görünce köpeklerden nefret eder olmuş.
''Carly ben gücümü bulmaya kara verdim sende bana yardım edeceksin tamam mı?Hadi şimdi aklından bir şey düşün.''
Önce kocam gülüp düşünüyormuş gibi yaptı.
''Gücünün ne kadar eşsiz olduğunu düşünüyorsun ve bu seni mutlu ediyor.''
Bunu söylediğimde az öncekinden daha büyük kahkaha attı.Gülmekten gözlerinden yaş gelmişti ne vardı bu kadar gülecek anlamıyorum ki.
''Hayır bu kadar salak bir arkadaşım niye var diye düşünüyordum.''
Sıkıntıyla gözlerimi devirip arka cebime sıkıştırdığım listemi ve kurşun kalemimi çıkardım.
''Ne o alışveriş listesi mi?''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AY IŞIĞININ GÖLGESİNDEKİ AŞK
Ficção Adolescente"Benden kaçma artık." "Yapamam biz olmamalıyız." Bu cümleden sonra hersey değişmişti bunu benim azmim başarmıştı.Peki ya sonra? Yasaktık birbirimize. "Bunu bana yapanı bulacağım bu kadar masum insanın ve ailemin ölmesine izin veremem." *Herşey...