Bloedband: De Vijand #2

Geheim

~Logan~

De laatste tijd valt het me op dat Melissa anders tegen me doet. Sinds die Brandon er is, doet ze gewoon anders tegen me. Ze praat meer met hem en lacht meer met hem. Je zou me jaloers kunnen noemen, maar ik ben eerder bezorgd. Iedere halfbloed voelt gewoon dat er iets vreemd is aan hem. Iets wat me zegt: die jongen is gevaarlijk, blijf van hem weg. Melissa gedraagt haar dus anders. Net alsof ze die Brandon wel ziet zitten. Maar gelukkig kwam ze gisteren nog naar me voor ze naar hem ging. Dat stelde me wat gerust en verzekerde me dat ze nog steeds van me hield.

Toen ik op school aankwam, zocht ik haar meteen maar ze was er nog niet. De bel ging en ik keek naar Tiffany die haar schouders naar me ophaalde. We gingen naar onze les. Concentreren kon ik niet, ik zat steeds te denken aan haar. Veel te laat kwam ze de klas binnengestormd. Opgelucht zuchtte ik. "Sorry mevrouw," stamelde ze, "ik heb me overslapen!" Onze leerkracht keek haar bedenkelijk aan. "Dat is niet één van je gewoontes." De vrouw nam letterlijk de woorden uit mijn mond. "Ja ik weet het! Sorry! Het zal niet nog eens gebeuren, mevrouw!" Ze glimlachte. "Het is al goed hoor. Ga maar op je plaats zitten."
Stilletjes nam ze aan een bank naast me plaats. Ze glimlachte naar me en nam haar boeken te voorschijn. Geen enkele keer keek ze me aan tijdens de les. Ze lette zelfs op! Normaal zit ze steeds naar me te kijken en te tekenen, vanwaar opeens die verandering? Na de les stond ze ook meteen recht en wou ze snel naar de deur gaan. Ik nam haar arm vast en draaide haar naar me toe. "Hey schat! Is er iets? Je kwam zo laat aan en je lijkt me wel te ontwijken.." Mel lachte ongemakkelijk en zei: "ja sorry ik had me overslapen en waarom zou ik je ontwijken, mijn liefste?" Ze lachte poeslief maar iets in me zei dat ze loog en iets voor me achterhield. Ik liet niet blijken dat ik doorhad en glimlachte terug. Ze gaf me een kus en nam mijn hand vast en sleurde me mee naar de volgende les.

~Melissa~

Hopelijk merkte Logan niet wat ik daarnet gedaan had. Ik deed alsof ik oplette, maar dacht eigenlijk aan wat er vanmorgen gebeurd was en beet zachtjes op mijn lip.

Ik werd wakker en keek naar mijn gsm. Ik had een berichtje. <U hebt 1 nieuw bericht, bel 1230 om het bericht te beluisteren> Ik toetste de cijfers in en luisterde naar het bericht. Ik werd helemaal vrolijk toen ik de stem van Brandon hoorde.
<Oh je zal waarschijnlijk nog slapen.. in ieder geval.. wat denk je ervan om straks samen naar school te gaan? Laat me iets weten als je dit gehoord hebt. Kusjes!>
Ik glimlachte en stuurde hem meteen een berichtje terug.
<Ik zal meteen naar je huis komen. Tot snel! X>
Het voelde zo goed om eens geheimzinnig te doen en stiekem met je vriendje af te spreken. Oke, ik heb een vriendje.. Maar ik bedoel.. toen hij me gisteren vroeg om een geheime relatie te beginnen is hij toch mijn geheim vriendje geworden. Het is inderdaad gek dat ik dit doe, maar ik wil Logan echt niet kwetsen en ik hou ook nog wel van hem. Ik trok meteen iets leuks aan en kleedde me warm aan. Ik liep het huis uit, recht naar dat van Brandon toe. Vijf seconden nadat ik op zijn deurbel had gedrukt vloog zijn deur al open. "Melissa!" riep hij vrolijk. "Ik ben blij dat je nog even komt." Hij keek even naar zijn klok en zag dat we nog een goed half uur hadden. Hij zuchtte opgelucht en bekeek me van top tot teen. Zijn ogen glinsterden. "We hebben nog wel wat tijd," zei hij, "ik zal anders je jas wel even weghangen." Ik keek hem verrukt aan en gaf hem mijn jas. "Bedankt," fluisterde ik. Toen hij terug was, streek hij even ongemakkelijk door zijn blonde haar. Ik was zoals gewoonlijk weer op slag in de ban van zijn schoonheid en keek hem flirterig aan. Hij lachte en ik kwam dichter naar hem toe en gaf hem een kus. Het voelde echt goed om zijn lippen op de mijne te voelen en zijn tong in mijn mond te voelen. Ik verlangde met heel mijn lichaam naar hem en gaf hem een vurige kus. Hij stopte even en keek me uitdagend aan. "Weet je eigenlijk wel zeker dat je dit wil? Je hebt namelijk een vriendje en ik wil je niet in de problemen brengen." Ik lachte. "Natuurlijk wil ik dit!" Ik drukte me helemaal tegen hem aan en gaf hem een lange kus. "Dus je vindt me leuk? Of vind je het geheimdoenerij leuk?" Ik keek hem aan met een grijns. "Beiden," gaf ik eerlijk toe. Hij kuste me terug en keek daarna op de klok. "We moeten gaan." Ik knikte teleurgesteld. Hij deed m'n jas aan en nam elke handeling die ik uitvoerde nauwgezet in zich op. Hand in hand wandelden we naar school. Ik wist dat we te laat waren, maar vond het helemaal niet erg. Brandon wou doorgaan naar zijn klaslokaal, maar ik trok hem naar me toe en gaf hem een kus. "Je gaat me toch niet verlaten?" Hij lachte. "Je wil toch niet dat iemand ons hier zo betrapt lieve schat?" "Niet hier," glimlachte ik triomfantelijk en trok hem mee naar de wc waar we nog minstens vijf minuten passioneel stonden te zoenen. Uiteindelijk gingen we beiden naar onze lokalen. Ik wierp hem nog een kushandje toe, die hij in de lucht opving. Ik giechelde en probeerde me te vermannen toen ik voor het klaslokaal stond, waarin ik zo meteen het grootste leugen ooit ging vertellen.

Ik voelde af en toe Logan naar me kijken maar bleef "opletten". Toen de bel ging, wou ik zo snel mogelijk weg, maar ik werd tegengehouden door een bezorgde Logan. Ik deed mijn best om geloofwaardig over te komen en gaf hem snel een kus om zijn bezorgdheid te verzachten. Ik sleurde hem mee naar onze volgende les. Deze keer keek ik wel af en toe naar hem om te laten lijken dat er niets vreemd aan de hand was. Het voelde gek om zo te moeten liegen voor hem, maar langs de andere kant gaf het me wel een enorme adrenaline.