Bloedband: De Vijand #2

Pijnlijke terugblik

~Melissa~

Ik wist dat het Logan immens veel pijn zou doen, maar door nog langer bij hem te blijven zou ik de pijn waarschijnlijk alleen maar verergeren. Nadat ik bij hem was vertrokken, besloot ik om naar Brandon te gaan. Toen ik op de bel drukte, deed hij niet open. Ik bleef een paar minuten wachten en drukte weer op de bel, maar hij deed niet open. Hij was misschien naar de winkel. Zuchtend bleef ik zitten en keek naar de lucht. Ik kon alleen maar denken aan daarnet, aan hoeveel pijn ik hem heb gedaan. Schuldig beet ik op mijn lip en ik botste met mijn hoofd op de muur. Ik heb écht van hem gehouden en ik hoop dat hij snel over de breuk heen is. Het is het beste wat ik kon doen voor ons beiden. Voor mijn ogen verschenen alle gelukzalige momenten met Logan. Hoe hij door de gang liep en me meteen opmerkte, hoe hij me kwam troosten toen ik hoorde dat Brad op me was, hoe hij me redde van een bijna-verkrachting van Brad, alle knuffels, alle liefdevolle kussen.. Een zucht ontsnapte mijn lippen en ik realiseerde me dat ik nog steeds van Logan hield en dat steeds zou blijven doen. Maar ik hield ook van Brandon, momenteel zelfs meer dan van Logan. Ik zal Logan nooit vergeten want door hem weet ik wat liefde is. 

Mijn gedachten werden onderbroken toen ik iemand hoorde kuchen. Ik keek op, recht in de blauwe ogen van Brandon. "Hey, alles goed met je?" vroeg hij bezorgd. Na een paar seconden zei ik: "het gaat wel." "Oei oei. Kom met me mee." Hij trok me recht en nam me mee naar binnen. Hij zette me in de zetel en een minuut of twee later bracht hij me een tas warme chocolademelk. Ik glimlachte naar hem. "Dank je." Gelukkig vroeg hij niet wat er was, want ik had even geen zin om te praten. Maar na een lange stilte merkte ik dat Brandon me nog steeds vragend aankeek en ik besloot om het toch maar te vertellen om de stilte te breken. "Ik heb Logan verteld van ons. Hij weet het." Brandons ogen werden groot en zijn mond viel open. "Hoe reageerde hij?" "Niet al te blij," repliceerde ik naar waarheid. Brandon voelde dat ik op het punt stond om te gaan wenen, trok me recht en knuffelde me. "Ik ben blij dat je het gezegd heb. Nu kunnen we beiden onbeperkt van elkaar houden. We moeten zeker niet meer geheimzinnig doen."

Ik knikte en hij trok me dichter naar hem toe. Hij gaf me een kus die ik maar al te graag beantwoorde. Zijn lippen volgden mijn kaak- en halslijn. Zachtjes beet ik in zijn oor waardoor hij me opnam en ik mijn benen om hen heen sloeg. Hij duwde me tegen de muur en een kreun ontsnapte mijn mond. Mijn handen verkenden zijn bovenlichaam terwijl zijn handen mijn hals streelden. Zachtjes gleden zijn handen naar beneden toe en hij voelde aan mijn borsten. Ondertussen bleven we zoenen en zijn tong draaide rondjes in mijn mond.

"Triiingg"
Mijn gsm ging af. Ik bevrijdde me uit Brandons greep en keek naar het schermpje van mijn gsm. Mama belde. Ik nam op. "Hey lieverd! Kom je snel naar huis? Ik heb een verassing voor je." "Oke, mama. Ik kom eraan!" Ik nam mijn jas van de sofa en gaf Brandon een vluchtig kusje. "Ik moet ervandoor. Mama heeft iets voor me." Ik knipoogde en zag hem nog gefrustreerd kijken toen ik wegging. Onderweg naar huis begon ik weer te denken aan wat er allemaal is gebeurd vandaag. Ik vroeg me af hoe het met Logan zou zijn en belde hem op, maar hij nam niet op. Dan probeerde ik Brian maar.

"Hey Brian, met Melissa."
"Hey Mel.. wat is er?"
"Gaat het met Logan?" vroeg ik ietwat schuldig en ongerust.
"Wat denk je nu? Hij is nog steeds verdwenen. Ik weet niet wanneer hij terug thuis is, maar ik denk dat hij nog lang zal wegblijven."
Ik zuchtte zacht. "Wil je hem zeggen dat het me spijt.. Ik wou hem echt geen pijn laten lijden."
"Als dit iemand overkomt zal die sowieso veel pijn lijden. Maar ik zal het hem zeggen. Wil je nog iets zeggen?"
"Brian.. kan ik je snel zien? We moeten praten. Het is niet omdat ik en Lo uit elkaar zijn, dat we geen vrienden meer kunnen zijn.. en het is ook niet zo dat ik niets meer met Lo inzit.. Ik hou nog wel van hem, maar minder begrijp je?"
"Dat begrijp ik. Maar ik kan morgen niet naar je toe. Ik miet bij Logan blijven. We zullen woensdag elkaar zien bij je thuis."
"Oke. Bedankt Brian! Tot dan!"
"Doei."

Ik zuchtte en liep verder naar huis. Ondanks alles wil Brian me toch nog zien. Dat is echt geweldig! In mijn gedachten verzonken had ik niet door dat ik tegen Tiffany botste. "Hey Mel! Wat is er? Je bent zo ver weg precies." Ze glimlachte en ik voelde me meteen een stuk beter. "Het gaat wel hoor." Ik probeerde terug te lachen maar in plaats daarvan barstte ik in tranen uit. "Mel, Mel, rustig! Wat is er gebeurd?" Ze nam me in haar armen en streelde mijn haar. "Ik ben een verschrikkelijk mens!" stootte ik uit. "Maar nee, dat ben je helemaal niet," zei ze sussend. "Jawel! Ik heb het uitgemaakt met Logan!" Toen zei ze niets meer. Ik keek haar aan en zag hoe verbaasd ze keek. Toen ze doorhad dat ik naar haar keek, zei ze: "je hebt wat gedaan? Liefje zeg dat dat een vergissing is of dat ik het niet goed gehoord heb!" "Nee," zei ik zacht. "Maar waarom dan? Jullie waren zo'n leuk stel!!" Ik knikte. "Ja dat dacht ik ook.. voordat ik Brandon begon leuk te vinden." Haar ogen werden nog groter. "Nee dat kan niet." "Toch is het zo. We hadden al een tijdje stiekem iets." Ze wreef over mijn schouders en keek me toen doordringend aan. "Melissa, ik ga niet zeggen wat je wel en niet moet doen, maar ik wil niet dat je hier spijt van zal krijgen. Denk nog eens goed na of dat de juiste beslissing was en als dat wel het geval is, weet dan dat ik je altijd zal steunen." Ik knikte en gaf haar een knuffel."Bedankt!" Ik glimlachte en zei dat ik naar huis moest gaan. We namen afscheid en gingen vervolgens beiden naar huis.

Eenmaal thuis gekomen vloog mama mijn nek rond. "Kijk eens wat ik voor je heb," zei ze met een ondeugend lachje. Nieuwsgierig keek ik naar wat ze boven haalde. Ze gaf me het cadeau en riep enthousiast: "openmaken, openmaken!" Ik lachte en verscheurde het cadeaupapier. Mijn mond viel open toen ik zag wat het was. "Dat zullen jij en je vriendje waarschijnlijk wel nodig hebben!" Ze gaf me een knipoog en liep vrolijk naar de keuken. Ik bekeek het kanten lingeriesetje en de condooms en zuchtte. Ze dacht natuurlijk nog dat Logan en ik samen waren. Het was wel mooi en zeker ook gedurfd. Toen ik me bedacht dat ik het kon gebruiken wanneer ik eens bij Brandon zou kunnen slapen, glimlachte ik. "Bedankt, mam!" riep ik en ging naar mijn kamer. Stel je nu eens voor dat ik de relatie tot een volgende stap breng. Ik lachte en viel op mijn bed. Misschien volgend weekend.. Ik nam mijn telefoon en belde naar Brandon.

"Hey schat!"
"Hey Brandon! Ik moet je iets vertellen," zei ik flirterig.
"Oh nee wat, Mel?" vroeg hij duidelijk geamuseerd.
"Ik heb eens zitten denken en vroeg me af of het niet tijd was om eens iets nieuws uit te proberen? We zijn namelijk al een tijdje samen en waarom zouden we het niet doen?"
"Je maakt me nieuwsgierig, schat. Wat nieuws wil je doen?"
"Ik dacht aan een nachtje bij jou blijven slapen en een stapje hoger te gaan, als je snapt wat ik bedoel?"
Hij lachte. "Aaaah dat! Hmmm.. meen je dat? Zie je dat echt zitten? Wauw! Wanneer dacht je dat te doen?"
"Volgende zaterdag."
Hij lachte goedkeurend. "Damn, ik kijk ernaar uit!"
"Tot maandag!"

Ik hing op en glimlachte. Niet veel later viel ik in slaap.