Bloedband: De Vijand #2

Afscheid

De dagen gingen voorbij. Ik gaf nog steeds enorm om Logan, maar mijn gevoelens voor Brandon begonnen sterker te worden. Ik gaf hem nog steeds bijles wiskunde en hij kan het alsmaar beter en beter. Maar na die ene kus, hou ik het vriendschappelijker. Zo kon ik de echte Brandon leren kennen. Eigenlijk lijkt hij wat op de oude Brad qua karakter maar hij heeft nog steeds dat stoere playerachtige in zich wat hem aantrekkelijker maakt. Het is nu al 2 weken geleden dat hij op school zomaar verscheen en hij zich bruut aan me voorstelde. Vandaag, zondag, ga ik voor een laatste keer bijles geven. Maar ik besloot om eerst nog even dag te zeggen tegen de halfbloeden.

Eenmaal ik aan was gekomen bestormden Brian en Joey me (in wolvengedaante) en viel ik op de grond. Ze gingen met hun koppen over me heen hangen en likten mijn gezicht af. Ik moest lachen. "Stop jongens. Stop alsjeblieft." Maar het kwam er meer giechelend uit dan gemeend. Toch stopten ze en transformeerde ze zich terug naar hun mensengedaante. "Hey meid," zei Joey. "Heb je iets gehoord van Tiffany? Ze ging naar hier komen over een uurtje maar ik heb nog steeds niets van haar gehoord." Ik lachte. "Maak je geen druk! Tiffany maakt zich nu gewoon wat op. Ik ken haar. Ze reageert meestal de uren voor een afspraak niet meer op berichten omdat ze dan te druk bezig is met haar nog mooier te maken." Ik knipoogde en Joey zuchtte dankbaar. "Gelukkig maar! Ik dacht al dat er iets gebeurd zou kunnen zijn." Ik gaf Joey een schouderklopje en liep verder richting het bos. "Is Logan in het bos?" "Nee deze keer zit hij in zijn kamer," antwoordde Brian. Ik glimlachte. "Bedankt, man!"

Ik rende de trap op en opende zijn kamerdeur. Hij zat op zijn bed uit het raam te kijken met zijn hoofdtelefoon op. Ik grinnikte, sloop zachtjes zijn kamer binnen en zette mijn handen in zijn schouders om hem te laten verschieten. Hij keek geschrokken op en glimlachte meteen toen hij zag dat ik het was. "Hey Mel! Moet je niet naar Brandon?" Ik knikte en gaf hem een kleine massage aan zijn schouders. "Dat klopt, maar ik wou je nog even zien!" Ik leunde met mijn hoofd voorover vanachter hem en plantte onhandig een kusje op zijn lippen terwijl ik ondersteboven boven hem hing. Hij trok me naar zich toe, waardoor ik een koprol over hem heen maakte en op de grond terechtkwam. Hij trok me snel recht en gaf me een lange kus. "Lief van je dat je nog even kwam," zei hij zacht. "Ach, dat is toch geen moeite, Lo." Ik gaf hem nog een kleine kus en keek even op mijn horloge. Het was tijd om te vertrekken. "Sorry, maar ik moet nu toch doorgaan anders kom ik te laat." "Geen probleem," antwoordde Logan. "Maak het niet te laat en tot morgen hè!" "Tot morgen schat!" riep ik hem nog na en liep zo snel mogelijk naar het huis van Brandon toe. Ik kwam net op tijd aan.