Nag-stretching muna ako sa labas ng bahay ko bago ako nag-jog. Nag-decide ako na mag-loose ng ilang fats sa katawan by jogging around the area. Marami-rami rin akong nakakasabay mag-jog na mga kapit-bahay ko.
It's Saturday morning. Wala akong klase every weekends so, pa-bandying-bandying lang ako. And, nag-iisip pala ng pwedeng i-regalo kay Sir Cabrera sa Monday.
Habang nagjo-jogging ay nag-iisip ako ng gagawin kong gift kay Sir. Pang-apat na Monday ko ng gagawin 'to. Nauubusan na ako ng idea para sa titillating gift kay Sir.
Napahinto ako sa pagtakbo, "Kung magpakilala na kaya ako?" bulong ko sa sarili.
Alam kong nakakahiya pero ginusto ko ang mga nagawa ko na. I have to face the consequences if ever na malaman niya na ako yun. 'Yung nagpapadala ng gifts.
"Hinde, hinde. Ayoko pa. Hindi pa ako handa." May kasama pang pag-iling na bulong ko.
Natawa ako sa sarili ko. Para kasi akong tanga dito na nagsasalitang mag-isa sa kalsada. Tumakbo na lang ulit ako at nag-isip-isip kung ano pa ang pwede kong gawing pang-aakit kay Sir.
A month ago, nag-celebrate ako ng 20th birthday ko. Kasabay nun ay nag-decide ako sa sarili kong lagyan ng konting thrill ang buhay ko.
Well, you see, boring talaga ang lifestyle ko. I'm a third year college student. Bahay-eskwela lang ang routine ko araw-araw.
Mag-isa lang ako sa bahay. Yung foster parents ko kasi ay nasa province at nag-business na lang doon at ine-enjoy ang retirement benefits nila.
Magti-three years na rin akong mag-isa sa bahay. Well, dati pa naman akong mag-isa kahit noong kasama ko pa sila. I just felt so left out. Dahil nga sa may edad na sila nung kupkupin ako, masyado ng malayo ang wavelength ng mga isip namin. They were so in love with each other na di ko na alam kung saan ko pa ilulugar ang sarili ko.
Hindi rin ako mahilig gumimik o mag-gala. Ang past time ko lang ay magbasa ng novels, manood ng animes at movies. Bihira ako mag-malling at madalas pa ay maggo-grocery lang ako. My fashion sense sucks, I don't wear make-up and I don't have a lovelife. NBSB ang drama ko. Ang boring di ba?
Pero nang mag-transfer si Sir Cabrera sa school namin this school year ay nagkaroon ng kakaibang thrill sa buhay ko.
At eto na nga, ngayong second sem ay naging prof. ko pa sya, nakikita ng malapitan at nakakasama sa iisang kwarto.
Nung dumating sya ay maraming bago ang nangyayari sakin pag nakikita ko sya.
My heart begins to fluster, then my throat gets dry tapos yung imagination ko natutong mag-explore at mag-discover ng wild. Bigla akong naging aware sa sensuality ko at binuhay ni Sir ang hasang ko. Naging mapagmasid na rin ako sa opposite sex, especially on their behinds.
Napangiti ako. Parang pinapaganda ko pa ang description ng mga nangyari sakin mula ng makilala ko si Sir pero pag pinasimple lang, naging pervert na ako mula nung makita ko si Sir Cabrera.
Mga thirty minutes din siguro akong tumakbo. Pag-uwi ko sa bahay ay nagluto na ako ng breakfast na puno ng protein para sa nabugbog kong muscles. Habang kumakain ay about pa rin kay Sir ang iniisip ko. Hindi pa rin kasi ako makapag-decide kung ano na ang susunod kong gagawing regalo kay Sir.
Nung first Monday kasi, nagbigay lang ako ng sulat. I just wrote a short story with Sir Cabrera as the lead character and me as his, uh, partner in bed.
Sa story na yun ay maraming wild things kaming ginawa na hindi ko naiisip na possible pala noon. Lahat na ng lovemaking scenes na nabasa o napanood ko ay naisulat ko doon and the two of us were the characters, of course. Masyadong detalyado ang mga eksena doon. Sinulat ko lahat. Our moans, my sharp intake of breath everytime his hands or lips and tongue touched my body, the way he moves above me, how he slowly sink himself through me, the rhythm and speed as he thrusts in and out of my wetness, and the way I called, screamed rather, his name everytime I reached my climax.
BINABASA MO ANG
Helena Villasis
Fiksi UmumR18. Ongoing. Sloweeeeest updates. Sweet Escapades #1: Helena No fun. No thrill. No excitement. And no lovelife! Na-realize ni Helena na ganyan na pala ka-boring ang buhay niya. 'Yung tipong parang routine na ang ginagawa niya araw-araw. Walang bag...