Not all Slytherins are bad ~ Drarry

hoofdstuk 1

'Denk je echt dat Draco een dooddoener is geworden?' vroeg Ron verbaasd aan Hermelien. We waren nu al uren onderweg met de Zweinstein Express en ons gesprek had wederom een duistere draai genomen.

'Draco, nee. Die is te laf,' bemoeide ik me terwijl mijn schouders zich haast automatisch ophaalde. Ik zou uiteraard nooit toegeven aan mijn vrienden dat ik simpelweg hoopte dat hij geen dooddoener was geworden.

'Laf zijn is een algemeen bekende eigenschap van een Dooddoener, daarin geef ik jullie gelijk. Alleen is Draco laf op een heel ander niveau. Eentje die nog beneden het gemiddelde ligt.'

'Daar heb je een punt,' zei Hermelien twijfelend en ze rechtte haar rug. 'Zijn vader en moeder zijn overduidelijk dooddoeners, de kans dat Draco er ook één is is heel groot,' voegde het meisje met de blonde haren aan haar vorige woorden toe en Ron knikte waarna het stil viel.

We waren al weken aan het vissen, voornamelijk nadat we Draco samen met een paar andere Dooddoeners hadden opgemerkt in het duistere gedeelte van de Wegisweg. Hij had zich overduidelijk niet op zijn gemak gevoelt, iets wat de alarm bellen in mijn hoofd deed rinkelen.

'Ik ga naar hem toe,' besloot ik in een opwelling. Te lang hadden we in in het duister getast omtrent Draco. De antwoorden zouden overduidelijk niet naar ons komen, dus moest ik maar naar de antwoorden gaan. 'Wat? Ben je op je hoofd gevallen deze zomer?'' zei Hermelien, duidelijk geschrokken van van mijn woorden. Zo was het altijd gegaan: Hermelien paste op Ron en mij met haar leven. Het was haar ongeschreven taak om ons op het rechte pad te houden waar dat ging. 'Geen zorgen Hermelien, ik zorg ervoor dat hij me niet kan zien,' probeerde ik haar te kalmeren voordat ik mijn onzichtbaarheidsmantel uit mijn koffer pakte. 'Ik ben zo terug,' deelde ik hen mee en zonder naar hun tegenspraak te luisteren verliet ik de coupé.

Het was niet erg lastig om mijn doel te vinden; Draco zat samen met zijn vrienden aan een tafeltje in het Zwadderich gedeelte van de trein. Zodra ik hem zag voelde ik hoe mijn adem onbewust bleef haken un mijn keel.

De blonde jongen was druk aan het praten, zijn stem klonk beheerst en toch luid genoeg om het vanuit de deuropening te kunnen horen. Vlug sloeg ik mijn vertrouwde deken om me heen voordat ik zo stil mogelijk op het rekje wat zich boven hem bevond klom. Mijn groene ogen hielden hem nauwlettend in de gaten. Pas toen hij wederom tegen zijn vrienden begon te praten voelde ik mezelf een klein beetje onspannen; wetende dat hij mijn aanwezigheid niet had opgemerkt.

'Ik ga echt niet nog twee jaar van mijn leven verspillen aan die rotschool!' hoorde ik Draco snauwen. Het geluid van zijn stem zorgde onwillekeurig voor een rilling over mijn ruggengraat. 'Waar heb je het over Draco? Je hoeft nog maar twee jaar op deze school te zitten,' vroeg Patty met een verwarde stem. Onbewust voelde ik hoe mijn adem in mijn keel stokte zodra mijn ogen haar hand op zijn been zag liggen. Haar stevige hand was versierd met prachtige, ongetwijfeld dure ringen. De blonde jongen scheen geen aandacht aan haar te geven terwijl de hand steeds verder omhoog kroop. Een onbekend gevoel vulde mijn aderen en ik voelde hoe mijn lichaam ongemakkelijk een klein stukje verschoof. Acht ogen keken direct mijn richting in, iets wat mijn hart onbewust een moment deed stoppen met kloppen. Had ik mezelf verraden?

'Wat was dat?' vroeg Patty, die duidelijk mijn beweging had vernomen. 'Hoor je nu al dingen die er niet zijn?' vroeg Draco haar kil en hij wende zijn ogen af terug naar het meisje. 'Dus, schatje. Waar hadden we het over?' vroeg hij en hij streelde haar wang liefkozend met een grijns op zijn dunne lippen. Ik wist niet goed hoe ik me moest voelen over de ongemakkelijke situatie en keek snel de andere kant op. Helaas werden mijn groene ogen keer op keer terug getrokken naar het giechelende meisje en de blonde jongen die een onverbiddelijk spelletje met haar speelde. 

Ik kon het gevoel wat door mijn aderen stroomde niet goed plaatsen; het leek haast alsof ik jaloers was. Jaloers op het feit dat Patty zo dicht bij Draco zat en dat de blonde jongen zacht haar wang streelde met zijn lange, slanke handen.