Not all Slytherins are bad ~ Drarry

hoofdstuk 19

Nog voor het avondmaal bereidde ik mij voor om samen met Malfidus aan ons project te werken. Ditmaal was ik eerlijk tegenover mijn vrienden geweest en had ik hen verteld dat ik naar hem toe ging.

Zij hoefde niet te weten dat ik naar zijn kamer ging en niet met hem afsprak in een openbare ruimte.

Snel hees ik mijn lichaam in een dikke trui met het logo van Griffoendor erop geborduurd en hees ik mijn benen in een zwarte broek. Ik stopte mijn boek en een paar ingrediënten die we ongetwijfeld nodig zouden hebben in mijn tas en verliet de leerlingenkamer.

Mijn voeten legde de weg af naar de kamer van Draco Malfidus, waar ik zenuwachtig bleef staan.

Ik slikte en bracht mijn hand naar de deur. Telkens als de blonde jongen en ik elkaar opzochten voelde ik hoe mijn hart een sprongetje maakte en hoe een geluksgevoel door mijn aderen stroomde.

Betekende dat mijn gevoelens voor hem genoeg waren om te vergeten wat hij Katja Bell had aangedaan? Was het genoeg om mijn vermoedens dat hij zich had aangesloten bij Voldemort aan de kant te schuiven?

Ik dwong mezelf ertoe om aan te koppen en mijn twijfels aan de kant te schuiven; voor nu. Mijn vuist kwam meerdere malen in contact met het hout van de deur, waarna ik ongeduldig wachtte tot hij open zou doen. De deur werd met een ruk opengedaan.

Draco stond in de deuropening. Zijn vochtige, witte haren kleefde aan zijn voorhoofd. Zodra zijn ogen de mijne vonden ontstond er een rode gloed op zijn wangen; eentje die ik kon verklaren zodra mijn ogen naar beneden gleden.

Voor mij stond Draco Malfidu, gehuld in enkel een handdoek die om zijn middel geknoopt was. Direct voelde ik hoe de hitte ook mijn wangen aanviel. Ondanks dat ik direct weer omhoog keek hadden mijn ogen kort de tijd gehad om zijn prachtige, witte bovenlichaam te bekijken.

Draco was niet afgetraind zoals de mannen in de tijdschriften van mijn tante Petunia en dat was juist wat ik zo leuk aan hem vond. De blonde jongen voor me was echt en weigerde voor een ander te veranderen.

Plotseling verdween de Zwadderaar en stond ik wederom tegenover de deur.

'Geef me even, Potter!'vulde zijn prachtige hoge stem mijn gehoorgangen voordat ik gerommel aan de andere kant van de deur hoorde.

Ik kon het beeld van Draco zonder shirt niet uit mijn hoofd schudde. Zijn huid had er zo zacht uitgezien; zo kwetsbaar. De witblonde jongen leek op een porseleinen beeldje; eentje waarin de scheuren van het verleden al zichtbaar waren.

De deur werd wederom geopend. Draco had een trui met het logo van Zwadderich erop geborduurd aangetrokken en een zwarte broek. Zijn ijzige ogen keken verontschuldigend naar mij voordat hij een stap opzij zette.

'Voordat je naar binnen gaat; onthoud dat ik je niet zo vroeg had verwacht en dat het niet perfect is,' mompelde hij wederom verontschuldigend waardoor de nieuwsgierigheid in mij begon te brandde. We gingen toch enkel aan ons project werken?

Mijn vraag werd direct beantwoord zodra ik zijn kamer binnenstapte en werd begroet door een andere setting. Op de plaats waar eerst zijn bed had gestaan stond nu een prachtig gedekte tafel waaraan twee stoelen stonden. Het enige licht wat de kamer verlichtte was afkomstig van de kaarsen die door de kamer verspreid waren. Hun vlam verlichtte de kamer en zorgde voor een huiselijke warmte.

Mijn mond zakte lichtjes open bij het zien van de setting en aan het zachte gegrinnik van de blonde jongen te horen was dit precies de reactie waarop hij gehoopt had.

'Ik dacht dat we aan school gingen werken,' kon ik enkel verbaasd uitbrengen voordat groen ijzig blauw ontmoette.

'Daar dacht ik anders over,' grijnsde de Malfidus jongen waarna hij mijn hand vastpakte. 'Ik vind dat het tijd is voor onze eerste date, of ons eerste afspraakje. Noem het hoe je wil, maar het is tijd dat we elkaar echt leren kennen.'