Not all Slytherins are bad ~ Drarry

hoofdstuk 12

'Harry, wat gebeurde daar?' vroeg Ginny nadat ze op me af gesneld kwam. 'Draco wilde me iets duidelijk maken,' besloot ik te zeggen; ik wist niet hoeveel ze gezien had, maar vermoedde dat het te veel was.

'Nou daar leek het niet op,' zei het roodharige meisje terwijl haar bruine ogen me onderzoekend aankeken. 'Volgens mij was hij iets heel anders aan het doen, iets dat eigenlijk niet voor mijn ogen bestemd was. Heb ik gelijk?' vroeg ze en ik besefte me dat ze me in de val had gelokt.

Ik kon gaan ontkennen, maar ik wist niet precies hoeveel het roodharige meisje had gezien. In tweestrijd verdeeld probeerde ik te beslissen wat mijn beste optie was; al leek er geen goede optie te zijn.

'Nee,' besloot ik uiteindelijk te zeggen. 'Je hebt geen gelijk, Draco wilde me iets vragen over Zwerkbal.'

Het roodharige meisje haalde verbaasd haar wenkbrauwen op bij het horen van mijn woorden. 'Malfidus kwam naar jou toe om iets te vragen over Zwerkbal?'

Sloom knikte ik naar haar terwijl de angst door mijn aderen stroomde. Ik kon Ginny onmogelijk vertellen wat de blonde jongen in mijn oor had gefluisterd. Om eerlijk te zijn kon ik het zelf haast niet geloven.

Draco Malfidus, de jongen waar ik al een tijdje over fantaseerde en die mijn hart onbewust sneller liet kloppen, had openlijk uitgesproken dat hij mij wilde. Dat moest betekenen dat hij mij ook aantrekkelijk vond, toch?

Die gedachte alleen zorgde ervoor dat mijn knieën het haast begaven.

'Harry, ben je daar nog?'

Direct werd ik uit mijn gedachten gesleurd en dwong het jongere meisje mij om haar vraag te beantwoorden.

'Ik vermoed dat hij het verlies dit jaar ziet aankomen en onze strategie wil overnemen. Uiteraard heb ij niets gezegd?'antwoorde ik snel. Ik kon aan het bedenlijke gezicht van het Wemel meisje zien dat ze me niet geloofde en besloot snel op een ander onderwerp over te gaan. 'Waarom ben je hier eigenlijk? Ik heb je hier nog nooit gezien.'

'Dat was ik bijna vergeten!' zei ze geschrokken waardoor haar ogen wederom dringend stonden. 'Ronald heeft mij naar jou toegestuurd om je te vertellen dat je verwacht wordt in het kantoor van Professor Sneep. Het heeft te maken met het meisje Katje Bell.'

'Ginny, had me dat eerder verteld!' zei ik geschrokken en meteen stond ik recht. Als ze mij dit eerder had verteld had ik niet hoeven te liegen tegen haar. Ik streek vlug mijn kleren recht en beende richting het kasteel, op de voet gevolgd door het Wemel meisje.

Ik wist dat ik veel te laat was en dat Professor Sneep me dat zeker niet in dank zou afnemen.

Al snel stond ik uit hijgend voor de deur van het kille kantoortje die toebehoorde aan professor Sneep. Ik hief mijn vuist omhoog, maar net voor ik wilde kloppen werd de deur al open gedaan door de zwartharige professor zelf. Hij greep mijn kraag vast en trok me zonder een woord te zeggen het kantoortje in, de deur recht voor de neus van Ginny sluitende.

'Je bent laat, ik hoop dat je daar een goede rede voor hebt,' zei professor Sneep. 'Bespaar me je slechte excuses en je gebruik je hersenen zinvol voor een keer. Wat weet je nog over vanmiddag?'

Voor een kort moment keek ik de Professor sprakeloos aan terwijl mijn gedachten terug gingen naar het meisje wat hoog boven de grond zweefde. Ik voelde hoe Hermelien haar hand geruststellend in de mijne haakte zodat ik terug in de realiteit werd gehaald.

'Meneer Potter!'klonk de stem van Professor Anderling die zich bij ons gezelschap voegde. Haar ogen stonden nog ernstiger. 'Goed dat je er bent; we hebben veel te bespreken. Zou je ons kunnen vertellen wat je je herinnert van vanmiddag? Heb je iets verdachts gezien of gehoord? Iets wat je abnormaal vond?'