Not all Slytherins are bad ~ Drarry

hoofdstuk 13

Geschrokken draaide mijn lichaam 180 graden om, om daar vervolgens Draco Malfidus aan te treffen. Het kon haast niet anders.

'Nou?' vroeg Draco terwijl hij ons onderzoekend aankeek vanonder zijn lichte wimpers.

'Toevallig hebben we het over jou,' reageerde Ginny simpelweg waardoor ik het bloed uit mijn wangen voelde trekken. Was het echt nodig om zo eerlijk te zijn?

'Oh?' zei Draco. 'Alleen maar goede dingen neem ik aan?'

'Gaat jou niks aan, nieuwsgierig mannetje,' zei Ginny op bestraffende toon. 'Het gaat hier om mij, Wemel. Dus vind ik dat ik het recht heb om te weten waar het over gaat,' zei de blonde jongen met zijn kin trots geheven.  

'Nee,' snauwde het roodharige meisje terwijl ze mijn hand vastpakte. 'Je hebt daar niet het recht toe.'

'Dan vraag ik het toch aan Potter?' vroeg de Zwadderaar en zijn ijzige ogen vonden de mijne waardoor een schok direct door mijn lichaam trok.

'Wij hebben geen tijd voor jou Malfidus. Heb jij geen eerstejaars om bang te maken?'

Een grijns verscheen op zijn dunne lippen terwijl hij ons langzaam bekeek. 'Waarom zou ik eerstejaars lastig vallen als ik ook jullie kan irriteren?'

'Omdat wij geen tijd voor jou hebben, tot ziens Malfidus.'

Het roodharige meisje sleurde mij aan mijn hand mee de hal in. 'Hoorde je dat, Harry?'vroeg ze met opgetrokken wenkbrauwen. 'Dit is hoe Malfidus is; harteloos en altijd willig om iemand te irriteren. Wil je samen zijn met iemand die dat als hobbies heeft?'

Mijn verstand wilde dat niet, mijn hart daarentegen leek er geen probleem mee te hebben.

Die nacht kon ik de slaap niet te pakken krijgen. Gedachtes raasde door mijn hoofd, waardoor slapen haast onmogelijk leek.

Waarom moest mij dit overkomen?

Ginny had mij terecht gewaarschuwd voor Draco en al zijn duistere kanten. Hij had mij jarenlang mateloos geïrriteerd en getreiterd. Hoe was het mogelijk dat ik daar plotseling langs af keek?

Ik kon al zijn minpunten helder zien, maar het maakte me niet uit. De nacht dat hij me had verzorgd op zijn kamer had mij een glimp laten gezien van zijn andere kant. Ik was zelf geen heilige en hield van een uitdaging.

Was dat hoe ik de blonde jongen zag? Als een uitdaging?

Vorig jaar, zodra ik voor het eerst merkte dat ik wilde dat de Zwadderaar mij op kwam zoeken, was de eerste keer dat ik had gemerkt dat ik gevoelens voor hem aan het ontwikkelen was. Ik had dit kunnen ontkennen; totdat ik dit jaar zijn geur had geroken in de liefdesdrank. Dat moment had alles verandert voor mij en ergens wist ik dat. Nu kon ik niet langer ontkennen dat ik iets voor hem voelde. Sterker nog: ik wilde het niet langer ontkennen.

'Harry, ga nou slapen,' mompelde Ron slaperig vanuit zijn bed. 'Ik zou wel willen,' fluisterde ik twijfelen terug. 'Het lukt alleen niet.'

'Pak dan een druppel van ma's slaapdrank,' mompelde Ron tegen zijn kussen aan. 'Waar zou ik die vandaan moeten halen?' vroeg ik hem terwijl ik mezelf overeind hees. Op dat moment zou ik alles over hebben gehad voor wat welverdiende slaap.

'Nachtkastje, derde lade,' mompelde de roodharige waarna hij weer in een diepe slaap zakte. Ik stond twijfelend op en trok de derde lade open.

Een klein flesje gevuld met een rooskleurige vloeistof werd blootgesteld aan het licht en snel pakte ik hem eruit. Soepel draaide ik de dop van het flesje af om vervolgens rustig naar de badkamer te lopen en daar een glas te pakken.