Ailemiz şimdiden dağılmaya başlamıştı. Kardeşlerimin bir çoğu evlenip bir kaçıda çalışmak için başka bir şehre göç ettiler. En küçük kardeşimi ise bakması için teyzeme bırakmıştık , onların kızı olmuştu.. Yeni bi ad yeni bir soyad ve yeni bir hayat vardı onun önünde,hem teyzeminde hiç kızı olmamıştı 5 erkek kardeşe birde kız kardeş eklenmisti . Onlarda kabullenmiş ve sevmişlerdi benim kardeşimi.
14 kişilik aileden geriye Babam , ablam ve ben kalmıştık. Babam hala rakısını bırakmıyordu hep aynı duvarin kenarında aynı köşede içerdi. Bir yudum rakısından içer hemen arkasına maltepe sigarasından çekerdi her zaman ceket giyer kafasından şapkasını eksik etmezdi. Bense kendimi hayvan sevgisine adamış gibiydim zamanim köpeklerle oynamakla geçiyordu. Okula yazılmam gerekiyordu ama pskolojikmen yıkılmıştım nasıl giderdim ki. Bi gün babam elimden tutup hemen evimizin arkasında bulunan okula götürdü. Habersizdim herseyden , okula başladığımı babam önlük alırken fark etmiştim , bana birşey söylememişti o zamana kadar . Yarın okula gidiyorsun dedi öylede olmuştu okul hayatım başlıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlıktan Aydınlığa
General FictionBir insan ne kadar acı çekebilir, Ne tür acıları yaşabilir , bu acıları nasıl yenerde geçer. Her zaman bir umut vardır...
