Köyümüze geri dönmüştük . Mutluydum, seviyordum köyümü, herkes benim gibiydi burada. Ayrım yoktu herkes birdi burada , en çokda bunu seviyordum . 1. Sınıfın ikinci dönemi köydeki okuluma geri dönmüştüm . Sil baştan başlamıştım okul hayatıma ama yine korkuyordum . Ya yine dayak yersem öğretmenimden ya rezil olursam diyordum kendi kendime.
Okul müdürüyle beraber yeni sınıfıma girdim.
-Merhaba hocam yeni öğrenciniz. Dedi ve çıktı sınıftan .
Tüm sınıf bana bakıyordu sessizdi herkes. Sessizlik korkutuyordu beni aslında.
-Gel bakalım , Adın ne senin? Dedi o güzel insan , yeni öğretmenim bayandı Saime Öğretmen.. Onun yaklaşımı korkumu heyecanımı alıp götürmüştü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlıktan Aydınlığa
General FictionBir insan ne kadar acı çekebilir, Ne tür acıları yaşabilir , bu acıları nasıl yenerde geçer. Her zaman bir umut vardır...
