Artık köye bağlayan birşey kalmamıştı bizi. Babak emekliydi zaten. Emekli bekçi. O yüzdende köyde Bekçi Mustafa olarak anılırdı.
Ablamsa 4. Sınıfta okulu bırakmıştı annemin kaybından sonra.
Babam Aksaraya yerleşme kararı almıştı orada devak edecektik hayatımıza. Amcam Aksaray'da yaşıyordu onunla aynı mahallede bir ev tutmuştu tanıdık birilerinin olması lazımdı etrafımızda, yalnızlığa alışık değildik.
Babam okula sil baştan Aksaray'da başlamamı istedi. Öylede yaptım 1 sene kayıpla tekrar birinci sınıfa başladım.Orasıda uzun sürmedi tabiki...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlıktan Aydınlığa
General FictionBir insan ne kadar acı çekebilir, Ne tür acıları yaşabilir , bu acıları nasıl yenerde geçer. Her zaman bir umut vardır...
