Babamda sevindi. Bir kaç ayar çektinden sonra, 'al bakalım' diyerek verdi bindim bisiklete ama babam tutuyordu . Yavaş yavaş öğrenmiştim.
O günden sonra her gün bisikletle ilk okul aşkım haticenin evinin yakınlarında gezer , onu görünce ellerimi bırakır artistlik yapmaya çalışırdım. Onun gülmesi bile benim icin seviyor demekti o zamanlarda. Silgisini kullanmama izin vermesi montunu benin montumun yanına asması onun beni sevdiğini gösterirdi yani biz öyle düşünürdük. Bir kaç kez yine ellerimi bırakıp yanından geçerken düşmüşlüğüm vardır. Oda gülerdi denekki seviyor beni derdim. Ama bunu hiç bir zaman öğrenemedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlıktan Aydınlığa
General FictionBir insan ne kadar acı çekebilir, Ne tür acıları yaşabilir , bu acıları nasıl yenerde geçer. Her zaman bir umut vardır...
