3. Sınıf yine sınıf birincisi olarak bitmişti. Yaz tatilinde bisikleti olan arkadaşlarımın peşinden koşardım grup olaral gezerlerdi bisikletin arka tekerine su şişesini sıkıştırır tüm köyde ortalığı ayağa kaldırırlardı. Bense o sesi ağzımla yapar arkalarından koşardım.
Bi gün ev telefonu çaldı arayan Bayram abimdi ablamla konuştu sonra sıra bana geldi.
-Napıyon lenn ? Dedi gülerek.
Utangaçtım, çekingendim.
-iyiii . diyebildim sadece.
-Sana ne aldım biliyormusun?
-nee
-Bisiklet aldım Aksaray'dan ,otobüse verdim. Git bekle otobüs gelince al. Dedi. Abim daha telefonu kapatmadan otobüsün geldiği istikamette buldum kendimi. Çok sevinmiştim . Uzunca bekleyişten sonra ikinci el kırmızı bir bisiklet indirdi şöför;
-Sen Bekçinin oğlumusun. Dedi
-hıı. Diyebildim .
-Al bakalım. Dedi. Gözlerimin içi parlıyordu. Bisikleti süremiyordum ama dümenden tutup yanimda bisikletle koşarak babama göstermeye gittim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlıktan Aydınlığa
Ficção GeralBir insan ne kadar acı çekebilir, Ne tür acıları yaşabilir , bu acıları nasıl yenerde geçer. Her zaman bir umut vardır...
