Aslında okulu sevmeye başlamıştım. Derslerime çalışıyor , ödevlerimi yapıyordum . Okuma yarışmalarında her zaman birinci oluyor ,herkesin yapamadığını ilk ben yapıyordum. Çalışkan öğrenci olarak anılıyordum. Tabiki bunu ablama borçluyum o çalıştırıyordu her akşam beni.Okulum herşeyim olmuştu,ama babama okul ihtiyaçlarını söylemekte hep utanırdım. Bilirdim fakirdik biz. 2. Sınıf bitince karne almıştık hepsi pekiyi nasıl mutluydum. Koşarak babamın yanına giderken yolda karşılaştım oda benim iyi bir karne getireceğimi biliyordu galiba. karnemi uzatırken arkasında tuttuğu topu uzattı bana . İnanırmısın dünyalar benim olmuştu . bi topum olmuştu hemde babam bana süpriz yapmıştı. Şuan bile onu hatırlamak duygulandırıyor beni.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlıktan Aydınlığa
General FictionBir insan ne kadar acı çekebilir, Ne tür acıları yaşabilir , bu acıları nasıl yenerde geçer. Her zaman bir umut vardır...
