Cemile Annemizle aramız iyiydi . Onun işlerine yardım ederdim oda bu şekilde bana yakın davranırdı ve bu beni mutlu ederdi. Belkide içimdeki eksikliği bir nebze doldurmaya çalışmaktı yaptığım. Günler hızla geçiyordu . Okul hayatım çok iyi evimdeki huzur yerinde ama bi eksiklik vardı sanki abilerim , Keziban ablam ve kardeşim Aliye onlar yoktu . Onlara dair bir hatıramın bile olmayışı ne kadar kötü değil mi ? Ne yazıkki yok. Bazen Mehmet abim Alkol alır sarhoş olur ve köye gelirdi ortalığı dagıtır o gün bizde kalır sabah hiç birşey hatırlamazdı. Küçüklüğüme dair tek anının bu olduğu bir hayat çekilmesi zor oluyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlıktan Aydınlığa
General FictionBir insan ne kadar acı çekebilir, Ne tür acıları yaşabilir , bu acıları nasıl yenerde geçer. Her zaman bir umut vardır...
