My Brother's Best Friend 2

Hoofdstuk 4

Lieve Jaden,

Ik moest deze brief schrijven om mijn gevoelens eruit te gooien. In enveloppe 3 stond dat ik je een brief moest schrijven, al mijn emoties erin moest gooien en daarna ritueel verbranden en hem je nooit laten lezen, dus dat is wat ik ga doen.

In Miami haatte ik je, maar toch had je toen al iets wat me aantrok naar je. Misschien was het je perfecte lichaam of toch wel je charmes, dat weet ik niet precies. Je was een eikel, eigenlijk altijd wel, maar je was wel een eikel waar ik van hield, nog steeds van hou. 

Je had iets wat andere jongens niet hadden. 

Je zag me als een normaal meisje, je wilde me niet omdat ik populair was, niet omdat ik slim was of omdat je vond dat ik er goed uitzag, je wilde me om mij. 

Het is denk ik wel duidelijk dat ik al die tijd twijfels had. Het begon na onze eerste zoen op het strand. Gevolgd door je eerste liefdesverklaring. Ik kreeg twijfels toen je me eerst nog even geheim wilde houden om een weddenschap te winnen, ook al heb ik dat nooit toegegeven. Ik had twijfels toen je mij een verkeerde sms stuurde. Ik twijfelde toen of je wel echt van me hield. Toen kwamen de twijfels of ik je wel een tweede kans wilde geven. De twijfels toen we alleen maar ruzie maakten over Dean. De twijfels toen Regina weer in beeld kwam. De twijfels of ik je ooit nog zou spreken toen je me negeerde, toen ik net in LA zat. Toen je zei dat je me terug wilde in de voorjaarsvakantie. Twijfels die me na de voorjaarsvakantie  lieten beslissen om je achter te laten zonder afscheid. De twijfels toen we voor de laatste keer samen waren en jij in New York zat, ik had twijfels of we wel sterk genoeg waren. Mijn laatste twijfels kwamen ten einde toen je me vertelde dat je zeker wist dat je alleen verder wilde. Toen waren mijn twijfels weg. 

Ik vraag me af of je me achter hebt gelaten omdat ik niet genoeg was, omdat ik te ver weg zat, omdat je eigenlijk al een ander had, of omdat je me gewoon niet meer leuk vond.

Ik hou van je

Ik kan niet stoppen met denken aan de dagen in Miami. De tweede keer. We hadden het zo gezellig samen. De keren dat we samen op mijn bed lagen en gewoon niks anders deden dat kletsen en knuffelen. 

Je was alles voor me en ik wilde gewoon samen met je zijn. 

Het pijnlijkste wat je me hebt aangedaan is niet dat je vreemd was gegaan toen we nog maar een paar weken samen waren. Niet dat je het niet aankon dat ik vrienden was met Dean. Zelfs niet dat je me achter liet om naar Washington te gaan. Het pijnlijkste wat je me hebt aangedaan is dat je me hebt laten twijfelen over mezelf. 

Jaden, mijn lieve Jaden, ook al ben je niet meer van mij

Je glimlachte zo schattig, met die kuiltjes in je wangen. Je lichaam was goddelijk en je was zo onweerstaanbaar sinds dag één. Je haren die in de zon net van goud leken. Je heldere gras groene ogen die me altijd zo lang aan konden staren. Je kus die me in één keer achterover kon laten slaan. 

Ik geef eerlijk toe dat ik niet altijd de perfecte vriendin was, maar onze hele relatie was in elk opzicht verre van perfect. 

Je ging vreemd met een meisje van een andere school die werd gezien als de grootste slet. Ik voelde me waardeloos. 

Je vertrouwde me niet, maar ik moest jou wel vertrouwen, terwijl Regina nog steeds rondhing.

Ik voelde me rot toen ik Dean had gezoend, wat bleek, jij had Regina gezoend. Ik ging met een ex zoenen, maar jij ging met de ex zoenen waarmee je was vreemdgegaan. Ik was boos! Ik ben er nog steeds boos over. Ik wilde schelden en schreeuwen tegen je, maar dat kon niet want ik was ook niet netjes bij jou gebleven. 

Ik wilde je tegen je kop aan slaan. Ik wilde je je huid kapot schelden. Ik wilde huilen en gillen dat ik je hoofd niet meer wilde zien. Dat je het maar uit moest zoeken, dat ik nooit meer zou terugkomen. Ik wilde je weg uit mijn leven.

Ik wilde je uit mijn leven want ik had zo hard gewerkt alles weer op een rijtje te krijgen. Ik had alles eindelijk juist. Ik was nog niet helemaal over Dean toen ik op vakantie ging naar Miami maar voor de rest was ik een stuk beter. Toen kwam jij en verpeste je alles. Al mijn harde werk leek voor niks. Ik leek wel weer terug in de goot te vallen. 

Al die tijd had ik het niet in de gaten omdat liefde me misschien wel blind maakte om in een cliché te spreken. Ik was stom. 

Ik haat je voor het verpesten van mijn leven en dan me achter te laten om alles zelf op te ruimen. Je was er niet eens om me te helpen met de stukjes oprapen. Je bent weg.

Je bent weg. Je bent weg en ik haat je

ik haat dat ik nog steeds van je hou.

Ik wil dat ik net zoals andere meiden makkelijk verder kan. Maar je leek wel kauwgom onder mijn schoen, ik kwam niet van je af. Je bent een lul en ik wil van je af. Maar je blijft in mijn hoofd plakken. 

Ik zweer bij deze dat ik nooit meer terug in je armen zal vallen. Ik beloof dat ik  jou nooit meer nog die ene laatste kans zal geven. 

Jij bent weggegaan. Ik heb je verteld dat als je nu ging ik je niet meer wilde. Je twijfelde niet eens. 

Na al mijn twijfels vertrok je zonder twijfels. 

Lieve Jaden, 

Dit is mijn afscheid. 

Ik wil voorgoed van je af. Hopelijk gaat met deze brief een stukje van mijn liefde voor jou, in vlammen op. 

Jaden, je hebt mijn leven in de war geschopt. 

Ik hoop dat je lang over je beslissing hebt nagedacht, want ik kom niet meer terug, hoe veel ik ook nog van je hou, ik kom niet meer terug. 

Jij mag niet huilend terug komen, want ik hoef je niet meer.

Ik ben geen lelijke trui die je aantrekt als je een beetje liefde en warmte nodig hebt en dan weer in de hoek gooit omdat het zomer word. Ik ben geen rebound waar je telkens op kan terug vallen. 

Dit is het einde. 

Ik wil van je af

Liefs, Hanna, het meisje waar je ooit van hield