My Brother's Best Friend 2

Hoofdstuk 22

Nerveus liep ik door Boston heen. De campus was vol met studenten die naar klassen renden of gewoon even op een muurtje met elkaar aan het kletsen waren. Ik keek naar de plattegrond die ik op mijn telefoon had gedownload toen ik in het vliegtuig zat. 

Ik was ruim van te voren aanwezig op de campus zodat ik geen problemen had met het zoeken van het gebouw waar ik mijn toets moest doen. Ik liep via de route die ik op mijn hotelkamer al had uitgezet. Ik was duidelijk niet de enigste die op tijd wilde zijn. 

De zaal van de toetsen was al kwart vol. En de toets begon pas over een half uur. Ik vond het best knap van mezelf dat ik zo vroeg al aanwezig was, want normaal was ik degene die altijd te laat kwam. 

Ik nam plaats naast een jongen die druk nog de theorie aan het doorlezen was. "Moet jij je stof niet nog even doorlezen?" Vroeg hij toen ik gewoon voor me uit bleef staren. "Nee, dan raak ik alleen maar gestresst als ik iets zie wat ik nog niet ken" Hij knikte. "Eigenlijk wel slim van je" 

"Dankje" Zei ik lachend. Hij sloeg zijn boek dicht. "Ik wilde vorig jaar eigenlijk al beginnen met rechten, maar mijn moeder werd ziek dus ben ik er nu en hoop ik volgend schooljaar binnen te komen" Ik trok mijn wenkbrauwen op. "Wow, dat is best heftig" Hij knikte. "Ze wilde dat ik verder ging met school maar ik wilde voor haar zorgen, ze is drie maanden geleden overleden, dus is het maar eens tijd dat ik verder ga, voor haar" 

Ik glimlachte naar hem. "Je gaat haar vast trots maken" Hij glimlachte terug. "Ik ben Tom, trouwens" Ik schudde vriendelijk zijn uitgestoken hand. "Hanna" 

"En wat is jou verhaal Hanna?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik wil verder met mijn leven en wil vroeg afstuderen van de middelbare en in januari instromen" Hij trok zijn wenkbrauwen op. "Dat is ook niet niks. Waar woon je nu?" 

"Los Angeles" Hij knikte. "Ik kom uit New York, dus voor mij is het nog niet heel ver" Ik lachte. "Waar in New York?"  "Upper East side" Ik trok mijn wenkbrauw op. "Echt? Daar woonde ik tot vorig jaar. In het Valencia hotel" Hij knikte. "Hoe lang woonde je daar?" "Vier jaar, mijn ouders verhuizen telkens als het weer met een ander hotel wat minder gaat." 

"Jouw ouders zijn de eigenaars van het Valencia hotel?" Ik knikte. "Best vervelend" Hij begon te lachen. "Mijn ouders zijn wel rijk, maar ze mochten willen dat ze eigenaar van het Valencia hotel zijn" "Het is niet altijd leuk, mensen willen vrienden zijn voor je rijkdom. Heel veel mensen denken dat ik hier nu alleen ben door mijn ouders, alsof rijke mensen geen hersenen hebben" 

"Ja, zo denken mensen ook vaak over mij. Omdat ik naar Harvard wil, kom ik wel binnen door mijn ouders" Ik knikte. "Alsof ik niet slim genoeg ben" 

"Ach, straks woon ik hier op de campus, dan haal ik mijn rechtenbundel, en dan wordt ik advocaat terwijl zij niet verder als administratiewerknemer komen." Ik begon te lachen en gaf hem een high five. "Precies" 

Een professor kwam binnen met een stapel papieren. Hij gaf iedereen een blaadje. "Iedereen heeft twee uur voor zijn toets, zorg dat je de tijd neemt, succes allemaal" 

Ik begon met de eerste vraag en was blij dat ik me goed had voorbereid

~*~

Buiten zat Tom op een muurtje. "Hanna, wacht" Ik draaide me lachend om. "Nerveus voor je uitslag?" Ik knikte. "Hoelang ben je hier nog?" "Nog tot vrijdag" Hij knikte. 

"Kom, dan gaan we iets eten, ik heb honger" Ik begon te lachen. "Ook als ik niet honger heb is eten goed" Hij lachte hard. "Je houdt van eten" Ik knikte. "Je hebt zojuist mijn grootste geheim ontdekt" Hij lachte. 

We liepen naar een klein café wat net buiten campus lag. "waarom probeer je niet in januari al in te stromen, als je toch dit jaar een tussenjaar hebt?" Vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op. "Ik weet het niet, niet  over na gedacht" 

"Tot wanneer ben jij dan hier?" Vroeg ik. "Uhm, ik denk nog maar tot woensdag, even de campus leren kennen en dat soort dingen" 

Ik knikte en nam een slok van mijn chocomel. Mijn telefoon trilde met een berichtje van Jaden wanneer ik kwam. Ik reageerde even niet en richtte me weer op het gesprek met Tom. 

"Als je weer een keer in New York bent, moeten we eens afspreken" Zei hij. Ik knikte. "Ben voorlopig niet in New York, maar als ik er ben laat ik je zeker iets weten." Hij gaf me zijn nummer en glimlachte naar me. 

Tom was echt een aardige jongen. Ik was blij dat ik tot woensdag nog iemand had waar ik mee kon lachen want anders ging ik me denk ik wel heel alleen voelen. 

In de avond ging ik maar terug naar mijn hotel. Met een glimlach viel ik op mijn bed. Het was altijd leuk om nieuwe vrienden te maken...