My Brother's Best Friend 2

Hoofdstuk 35

Twee maanden waren voorbij gegaan. Ik had, verrassend genoeg, geen achterstand opgelopen in de lessen en ik stond volgens sommige professoren zelfs voor op een aantal van mijn klasgenoten. Ik was trots op mezelf. Ik had het gered, en zonder hulp van mijn vader en had iedereen bewezen dat ik het wel degelijk kon. Ik moest me de afgelopen twee maanden ook wel echt bewijzen tegenover andere uit mijn klas. 

Tom was ondertussen ook begonnen, maar in een andere rechtsvorm, hij was meer bezig met jeugdrecht, terwijl mijn focus meer op het strafrecht lag. We waren nog steeds samen en ik was dolblij met hem bij me. Ik was echt gelukkig en wist niet wat ik zonder hem zou moeten. 

Izzy en ik waren veel samen en Tom was heel goed bevriend geraakt met Josh. We waren weekendjes samen met zijn vieren naar New York geweest en de grootste lol gehad. Ik had de vader van Tom ontmoet die echt een aardige man was. Hij werkte zelf ook als advocaat dus je zag wel waar Tom zijn passie van had gekregen. 

Het collegeleven beviel me goed. Ik was echt helemaal op mijn plek. In het sororityhuis hoorde ik er gewoon echt bij. We waren één grote groep met zussen en niemand kon dat van ons afpakken. De gaafste feesten werden door ons georganiseerd of wij waren erbij. 

Ik wist echt niet wat ik zonder de meiden kon, want we hadden echt de beste tijden. 

Vandaag ging ik samen met Tom naar New York voor het weekend. Hij was er voor de verjaardag van zijn oma maar ik ging mijn vriendinnen bezoeken die ik al geen twee maanden meer had gezien. 

Omdat ik druk was geweest met leren was ik niet veel in contact geweest met hen, maar ze begrepen gelukkig wel waarom we iets minder contact hadden gehad. Het was dit weekend een soort reünie weekend want ook Jaden en Patrick zouden komen. 

Het was zaterdagochtend, en de andere waren allemaal vrijdag al gekomen, maar ik kon gisteren niet eerder weg want ik had in de avond nog een college die ik echt niet kon missen, ik kon helemaal geen colleges missen want dan werd ik meteen van Harvard gestuurd. 

Tom stopte voor het huis van Keegan, waar we allemaal dit weekend zouden verblijven. Ik gaf Tom een kus. "Tot morgen" Hij glimlachte. "Veel plezier" Ik knikte en stapte uit. 

Ik drukte op de deurbel maar er werd na vijf minuten nog niet open gedaan. Ik liep achterom en iedereen zat in de woonkamer. Het was stil, niemand bewoog of keek iemand aan. 

"Is er iemand dood?" Vroeg ik voorzichtig. Kimberley sprong op en rende de kamer uit. Ik keek verbaasd naar Tess die me aankeek en toen achter Kimberley aan rende. 

"Heb ik iets gemist?" Vroeg ik nu aan Megan. Ze zuchtte en wierp een dodelijke blik naar Rick. "Ja, dat kun je wel zeggen" Rick verschool zijn gezicht in zijn handen. Ik trok een vragende blik naar Megan. Ze stond op en trok me mee naar buiten toe. 

"Zojuist heeft Rick de bom laten vallen dat hij een ander meisje ziet naast Kimberley op NYU. Waar iedereen bij was zei hij dat tegen Kimberley" Mijn ogen vielen bijna uit mijn kassen en mijn mond kon niet verder open. 

"Serieus?" Megan knikte. "Niemand heeft in een uur tijd bewogen of iets durven te zeggen, bang dat er een bom zou ontploffen" Ik knikte. "En hij liet die bom opeens vallen" Megan haalde haar schouders op. 

"Hij zat gisteren al de hele tijd op zijn mobiel, gaf Kimberley niet zo veel aandacht en gedroeg zich echt heel anders dan we van hem gewend waren. En vanmorgen bleef Kimberley dus vragen wat er was, daar was ook iedereen al bij. Ze mocht niet op zijn mobiel kijken en toen werd ze boos. Ze zei dat direct wilde weten wat er was en na een hoop geschreeuw liet hij dus alles los." 

Ik ging op een bankje naast het zwembad zitten. "Dat is verschrikkelijk" Megan knikte. "Het afgelopen uur leek wel een hele dag te duren maar niemand durfde iets te zeggen." Ik knikte. "We moeten denk ik echt even bij Kimberley gaan kijken" 

Megan knikte. We liepen de woonkamer weer in en de jongens waren nu in een grote ruzie. Iedereen was aan het schreeuwen en Keegan was tegen Rick aan het schreeuwen dat hij dit echt niet had kunnen maken tegenover Kimberley, zeker niet waar iedereen bij was. Rick was de enige die nog steeds niet van zijn plek was verschoven en nog steeds zijn gezicht verborg in zijn handen. 

Jaden keek naar mij. "Hoe gaat het met Kimberley?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik ga nu kijken" Hij knikte. 

Ik liep naar boven en zag Kimberley op het bed van Keegan zitten. Ze was luid aan het huilen en Tess stond ernaast. Ze had haar hand op Kimberley haar rug maar die werd al snel weggeslagen. 

Het leek net of ik mezelf zag zitten, iets minder dan een jaar geleden. Ik ging voor haar zitten en legde mijn hand op mijn hand. "Kim, praat met ons. We zijn er voor je" Ook Tess en Megan gingen nu op het bed zitten. Kimberley keek op en haar altijd perfect zittende make-up was helemaal over haar gezicht uitgelopen. Haar ogen waren vuurrood van het huilen. 

"Ik voel me zo bedrogen! Toen Jaden al die shit met jou uithaalde was ik zo blij dat ik nooit in jouw positie hoefde te zitten. Rick en ik hadden er nog zelfs over dat wij dat nooit zouden worden. Maar nu weet ik precies hoe rot jij je moet hebben gevoeld. Eindelijk snap ik hoe veel verdriet je had en waarom je zo veel pijn had, en ik zweer het. Ik haat het! Ik had nooit verwacht dat hij me dit zou aan doen. We zijn al drie jaar samen en ik dacht dat we alles aankonden, maar ik denk echt dat dit het einde is." 

Ik knikte langzaam en trok haar in een knuffel. "Ik wil niet meer. Ik kan hem echt niet meer in zijn ogen aan kijken" Ik ging langzaam met mijn hand over haar rug. "Ik begrijp het. Je komt er wel over heen?" 

Kimberley trok zich terug en keek me aan. "How did you get over him?" Ik haalde mijn schouders op en keek naar Tess en Megan. 

"Met mijn beste vriendinnen, mijn grenzen verleggen, mezelf uitdagen voor nieuwe dingen, en de pijn niet langer wegdrukken, de pijn een plek geven. Dan valt vanzelf alles weer goed. Maar dat had ik niet gekund zonder mijn beste vriendinnen" 

Kimberley lachte door haar tranen heen. "Dan wordt het tijd dat je die enveloppe maar aan mij gaat geven" Megan begon te lachen. "Ik zal ze naar je sturen, ze liggen op mijn kamer" 

Kimberley trok ons in een groepsknuffel. "Samen zijn we veel beter dan al die jongens samen" Ik knikte. "Dat zijn we zeker!" 

Heyy allemaal

Dank jullie wel voor het lezen van deel 2

Jullie weten niet hoeveel het voor mij betekend om al die tijd al vaak dezelfde mensen te zijn reageren. Hoe snel jullie soms reageren verbaasd mij vaak weer. 

Ook het lezersaantal kan ik soms gewoon niet geloven. Na enkele uren al zoveel reads en votes. 

Zonder jullie was My Brother's Best Friend nooit zo ver gekomen. 

Dit is dan toch het einde van deel 2 

Ik wil graag horen wat jullie van de verhaallijn tot nu toe vonden en welke tips jullie allemaal voor mij hebben. 

Ik wil graag weten wat ik beter kan doen. Ik ben al begonnen aan het derde deel. Het deel zijn Four Years Later gaan heten. Hanna is volwassener en loopt vaak nog tegen problemen aan. Haar verleden blijft een rol spelen in haar leven. Ook mensen uit het verleden komen terug. 

Ik zal morgen het eerste deel van het derde deel online zetten. 

Ik weet niet hoelang deel drie zal worden. Ik heb nu geweldige ideeën, maar dat kan goed zo zijn afgelopen, maar ik doe mijn best. Ik weet niet of dit het laatste deel van de series zal worden, maar dat zien we vanzelf. 

Omdat ik zo blij met al mijn lezers heb ik vandaag al hoofdstuk 35 al geupdate. 

Alsjeblieft! Laat weten wat jullie vinden

Lovee yaaa all ♥♥

xLiveWithoutLimits