My Brother's Best Friend 2

Hoofdstuk 21

"Het spijt me dat ik niet eerder had gebeld" Zijn stem was zacht en liet me meteen wegdromen. "Het is al goed" Zei ik.

"Hoe is het met je?" Vroeg hij. "Ik ben moe" "Hoe komt het?" Vroeg hij. "Al het drama, school, stress" "Stress?" Vroeg hij. "Ik ga waarschijnlijk half jaar eerder afstuderen van de middelbare, dus moet daar zo veel voor regelen, zo veel druk"

"Doe maar slim met je vervroegd afstuderen" Ik lachte even. "Dat geluid heb ik gemist" Zei Jaden voorzichtiger. "Ik ook" Gaf ik eerlijk toe. Als ik alleen was, werd ik verdronken in mijn eigen verdriet.

"Dans je nog?" "Nee, ik moest eigenlijk wel weer maar ik heb het te druk. Dus was surfen of dansen" "Van wie moest je dansen dan?" "Van Megan, dat stond in enveloppe 12"

"Enveloppe 12?" Vroeg Jaden verbaasd. "Uhmm... Ja dat is een lang verhaal" Altijd als ik zeg lang verhaal weet hij dat ik het gewoon niet wou vertellen. Dean was een lang verhaal, mijn situatie nu was een lang verhaal en de enveloppe waren dus ook een lang verhaal.

"Oké" Het gesprek viel even stil. "Hoe gaat het bij je nieuwe opleiding?" Vroeg ik om toch interesse in hem te tonen. "Het is zwaar, maar wel leuk om te doen. Ze verwachten wel veel van je" Ik wist eigenlijk nog steeds niet welke opleiding hij deed omdat hij me eerst afwimpelde, toen dumpte en ik hem daarna negeerde. Maar we waren al zo veel verder het jaar in dat het raar was om nu pas te vragen welke opleiding hij eigenlijk deed dus bleef ik maar gewoon stil.

"Het stappen hier is ook geweldig, je hebt zo veel clubs. Ik was laatst met Mason in een club waar ze zoveel verschillende drankjes hadden dat ik helemaal zat was omdat ik zo veel op had" Ik ging rechtop op mijn bed zitten. "Mason?" "Ja, hij is naast Patrick ook mijn kamergenoot soort van"

Mijn droom... Hoe wist ik in vredesnaam dat zijn kamergenoot Mason heette. Patrick vertelde nooit iets over Washington dus daar kon ik het niet van weten. Het was ook niet dat ik wist van Jaden want wij hadden nog niet normaal tegen elkaar gepraat, al helemaal niet over Washington.

"Hanna, ben je er nog?" "Huh, ja sorry" Ik wreef over mijn hoofd. "Is er iets?" Waarom merkte hij dan ook alles aan me?

"Nee, er is niks" Ik sloot mijn ogen. "Oke" Zei hij niet bepaald overtuigd van mijn antwoord.

"Greg wil in de kerstvakantie een gezamenlijke vakantie houden" Zei hij om het onderwerp te veranderen. "Toch niet met Sabrina?" Jaden begon te lachen. "Dat vroeg ik ook meteen toen hij me vertelde dat hij dat wilde doen."

"Wanneer heeft hij dat gezegd?" "Gisteren, toen hij me belde. Hij wilde weten wat ik er van vond"

"Lijkt me wel gezellig" Jaden was even stil. "Hallo?" Vroeg ik. "Hanna, denk je dat we dat aankunnen, samen zijn, twee weken lang? Dat vroeg Greg zich namelijk ook af" Daar had ik helemaal nog niet over na gedacht.

"Ik weet het niet" Zei ik eerlijk. "Ik ook niet, we kunnen nu wel goed praten samen, maar dat is zonder dat we elkaar zien, over de telefoon is alles makkelijker"

"Klopt, ik weet het niet, misschien slim als we dan van te voren toch nog een keer samen praten. Ik zat te denken dat als ik in Boston ben voor mijn LSAT-toetsen, dat ik dan dat weekend erna langs Washington kom."

"Dat zou fijn zijn" Ik moest eigenlijk echt gaan slapen maar zijn stem was veel te fijn om weer na zo'n lange tijd te horen. We hadden eindelijk een normaal gesprek maar toch wilde ik eigenlijk ook gewoon van hem af, verder met mijn leven.

"Ik ga slapen" Zei ik toch maar uiteindelijk. "Snap ik. Stress niet te veel, je kunt het. Je was altijd al die slimme meid, als je je aandacht er maar bij hield" Ik begon te lachen. "Doei"

Ik hing op voor hij iets anders kon zeggen. Ik legde mijn telefoon aan de lader en begon met make-up van mijn gezicht af te halen. Ik trok mijn pyjama aan en kroop onder mijn dekens.

Over twee weken was mijn weekje naar Boston al. Ik zou dan met allerlei dingen voor Harvard bezig zijn maar ik dacht als ik nou een bus pak naar Washington, even met Jaden praat en dan het vliegtuig vanuit Washington naar huis nemen.

Ik wilde dit afgehandeld hebben. Ik wilde duidelijkheid. Was ik over hem of niet? Kon ik nou verder met mijn leven? Kon ik nou zonder hem? Konden we gewoon in een kamer zijn? Waarom heeft hij me gedumpt? Zoveel vragen maar geen antwoorden.

Ik keek nog een keer op mijn telefoon en zag dat Tess me had gebeld terwijl ik met Jaden aan het praten was. Blijkbaar had ik best lang gebeld met Jaden en had Tess al vaak geprobeerd me terug te krijgen.

Snel belde ik nog even terug. "Hey" "Met wie bel jij twee uur lang?" Ik lachte klein. Ze moest eens weten. "Met Brad, hij legde frans uit over de telefoon" Ze geloofde me.

"We willen in de kerstvakantie weg. Greg had Jaden al gebeld." "Gaat Sabrina mee?" Vroeg ik direct. Ik stond blijkbaar op luidspreker want ik hoorde Keegan op de achtergrond lachen. "Jaden wilde dat ook niet. Maar we willen meer weten of jullie wel samen kunnen zijn in een huisje voor twee weken" Ik zuchtte. "Dat weet ik nog niet. Reken mij maar gewoon mee, en als het niks wordt tegen de tijd dat het bijna is, blijf ik in LA"

"Oké" Zei Tess. "Dan gaan wij nu een huisje boeken" ik knikte. "Oké, dan ga ik nu slapen" Ik hing op. Zou ik dan met Jaden overweg kunnen?