Derin:Selam.
Başını telefondan kaldırdı ve sonra da ayağa kalktı.
Barış:Selam.Naber?
Derin:İyidir senden?
Barış:İyidir,yürüyelim mi?
Derin:Olur.
Yürümeye başladık.
Barış:Nereye gidelim?
Derin:Lunapark olur mu?Yanıma para aldım.
Barış:İlk buluşmamızda lunapark?
Güldü.
Derin:Ne olmuş?Haydi,gidelim.
Lunapark okula yürüyüş mesafesindeydi.Yürüdük.
Barış:Niye bana mesaj attın ki?
Derin:Dedim ya işte.Canım sıkılmıştı.Faceden birinin numarasını rastgele seçtim.Yazdım.
Barış:Rastgele mi?
Derin:Evet.
Barış:Artık canım sıkılınca ben de yapacağım.
Derin:Sonra da canın sıkılınca başka birinin numarasını seçmene gerek kalmıyor.İlk seçtiğin numarayla mesajlaşıyorsun,buluşuyorsun.Sonra..Sıkılmıyorsun.
Ellerimi hırkamın cebine soktum ve yürüdüğümüz yolu izlemeye devam ettim.
Barış:Her canım sıkılınca benle konuşacak mısın peki?
Derin:Tabii.
Lunaparka geldik.Nedensiz durgunluğum birden bozuldu.
Derin:Ayy çok güzel!Hadi korku tüneline girelim.
Barış:Amacını biliyorum.
Derin:Amacım yok.Hadi.
8 tane jeton aldık.Korku tünelinin gişesinde bekleyen görevliye jetonları verdik ve girdik.Trene bindik.Trene binen birkaç kişiyi daha bekliyorduk.
Barış:Daha önce gördüğün şeylerden tekrar korkuyor musun?Çok saçma.
Derin:Hayır ama eğlenceli.
Kolunu vagona yasladı.
Barış:Korkacaksın ve sonra bana sarılacaksın biliyorum.
Derin:Sen ne kadar meraklısın böyle işlere.Çok istiyorsun sanırım.
Barış:Neden olmasın?
Tren rayda ilerlemeye başladı.Yine her zaman gördüğüm hayaletler,korkunç görünmeyi beceremeyen canavar görünümlü yaratıklar.Barış'ın esnediğini bile duydum.Sıkıcı ama takılmak için güzel bir yer değil mi?
