Güney:Açtı,al.
Dediğiyle telefonu elime tutuşturması bir oldu.Birden afallayarak konuştum.
Derin:Alo Barış!
Barış:Derin!
Derin:Seni çok özledim!
Barış:Ben de!İzmir'e mi gittiniz?Annen cidden aklını kaçırmış.
Derin:Biliyorum.Elimden de bir şey gelmiyor.Oraya dönemem.Dönsem de kalacak bir yerim yok biliyorsun.Hem annemi de bırakamam.
Barış:Biliyorum.Ama ben oraya mutlaka geleceğim tamam mı?
Derin:Tamam.Telefonumu aldığımda da sürekli konuşacağız.Konuşmadığımız sürede beni unutmandan korkuyorum.Beni bırakmayacaksın değil mi?Seni seviyorum.
Barış:Hayır,asla.Ben de seni seviyorum.
Derin:Tanrım!Seni çok çok çok çok özledim!
Barış:Onu bırak da sen anlat bakayım.Bu Güney'le işin ne?
Derin:Ee bunu sonra konuşalım mı?
Barış:Hayır,şimdi konuşacağız.
Derin:Seni seviyorum aşkımm.Görüşürüz.
Telefonu kapattım ve koşarak Güney'e sarıldım.
Derin:Güney!Çok teşekkür ederim.İyi ki varsın.
Elini sırtıma koydu.
Güney:Sen de.
Media://Barış
