****
Kapı çalındı.
Suzan Teyze:Girebilir miyim?
Derin:Evet.
Elimdeki kitabı komodinin üstüne bıraktım.Bağdaş kurdum.Annem de karşıma oturup bağdaş kurdu.Elimle topuzumu düzeltmeye çalışırken bir yandan da konuştum.
Derin:Dinliyorum.
Suzan Teyze:Barış'ı hâlâ seviyor musun?
Derin:Nereden çıktı bu?Unuttum ben onu.
Suzan Teyze:Emin misin?
Derin:Evet.
Suzan Teyze:Unuttun mu yoksa unutmak zorunda mı kaldın?
Derin:Bunları neden soruyorsun?
Suzan Teyze:Ben yani bilmiyorum.Seni buraya getirdim.Sadece onla görüşme diye tüm düzenimizi bozdum.Anlıyor musun bilmiyorum ama pişmanım.
Sesi titremeye ve gözleri dolmaya başlamıştı.
Suzan Teyze:Yani hâlâ onu seviyorsan,onu özlüyorsan ben..Ben acı çekmeni istemiyorum.Asla istemem.İstiyorsan İstanbul'a dönebiliriz.
Boynuna sarıldım ve bağırmaya başladım.
Derin:Çok teşekkür ederim anne!
Suzan Teyze:Kulağımın dibinde bağırıp durma da hemen valizini topla.Evi de kiracıdan geri alacağım.Bir yük kamyonuyla anlaştık mı tamamdır.Benim çok işim var.Şimdi gidiyorum.Birkaç koli alacağım marketten.Eşyaları yetiştiririz.Görüşürüz.
Derin:Anne!Dur.Telefonumu verir misin?
Cebinden çıkardığı telefonumu bana attı.Evet,şu an benden mutlusu yok!Telefonun ekranın kaydırarak kilidi açtım.Annem uzun süredir telefonumu kurcalamamış sanırım.289 mesaj vardı.Barış'tan olduğunu biliyordum.Hemen mesajlar girdim ve hepsini teker teker okudum.
"Suzan Teyze,lütfen bir kere Derin'le konuşmama izin verin."
"Yalvarırım.."
Annem bunları okusaydı kesinlikle önceden İstanbul'a dönerdik.Okurken içim parçalanıyordu resmen.Ben onun beni unutmuş olabileceği ihtimalini düşünürken o çaresizce anneme yalvarıyormuş.Son görülmesi iki gün önce.Konuştuğumuz gün.Heyecanla mesaj kutusuna tıkladım ve yazmaya başladım.
Derin:İstanbul'a dönüyoruz!
Yaklaşık 2-3 dakika sonra cevap geldi.
Barış:Ne?!Ciddi olamazsın!
Derin:Hiç olmadığım kadar ciddiyim!
Barış:Ulan!Telefondan çıkıp sana sarılasım geliyor.
Derin:Merak etme,sarılacağımız gün yakın.
Barış:Şu an benden mutlusu yok!Seni seviyorum Derin!
Derin:Ben de!
Bu arada Güney'in numarasını verir misin?Ona da haber vereceğim.
Barış:Hâlâ doyamadın mı Güney'ine?Bir buçuk aydır berabersiniz.Bi' de daha Güney diyor.
Derin:Bir buçuk ay değil.Yeni tanıştık.Hem o bana çok yardımcı oldu.Teşekkür etmeliyim.
Barış:Bak hâlâ..Hesabını soracağım zaten.Sen bir gel de buraya.
Derin:Ya ne yaptım ki?
Barış:Hemen birini bulmuşsun.Üstelik o gerizekâlı senden hoşlanıyor.
Derin:Ne?Hayır,öyle bir şey yok.
Barış:-Güney'in Derin'i sevdiğini anlattığı konuşmanın ss'sini Derin'e atıyor-
Derin:Tanrım..Bunu bilmiyordum.
Barış:Artık biliyorsun.Uzak dur ondan.Hatta İstanbul'a döndüğünü bile söyleme.
Derin:Abartıyorsun.Yine de bana yardımcı oldu.Ona yaptıkları için teşekkür edip vedalaşmam gerekir.
Barış:Beni delirteceksin.
Derin:Seni seviyorum.Annem geldi.Görüşürüz.
****
Güney:Günaydın.
Derin:Ah,gel otur.Anlatacağım şeyler var.
Oturdu ve çantasını sıranın altına bıraktı.
Güney:Anlat.
Derin:İstanbul'a dönüyoruz.Annem buraya geldiğine ve bizi ayırmak için yaptıklarına pişman olmuş.Bir hafta,on güne kadar döneceğiz
Güney:Buna çok sevindim.
Gülümsemesinin yapmacıklığı her türlü belli oluyordu.
Derin:Sonra telefonumu geri verdi ve Barış'la konuştuk.Bana senin beni sevdiğini söyledi.Sonra da Meriç'le bir konuşmanızı ss attı.
Şaşırmışa benzemiyordu.
Güney:Evet?
Derin:Üzgünüm.
Güney:Ne için?
Derin:Karşılığını alamadığın için.
Güney:Bu önemli değil.Üzülmüyorum.Mutlu olmanı isterim sadece.
Derin:Olsun.Arkadaş olarak da olsa seni sevdiğimi bil.Bana çok yardımcı oldun.Bu kısa sürede arkadaşlığını çok sevdim.Her zaman konuşalım telefondan.Barış'tan telefonunu alacağım.
Güney:Verirse tabii.
Güldük.
****
Suzan Teyze:Hadi kızım!Eşyaları kamyona yerleştirdik.Valizleri getir sen de.
Derin:Tamam anne!
Sekiz valizin iki tanesini elime aldım ve merdivenlerden inmeye başladım.Tam kapıya gelmiştim ki Güney'le karşılaştım.
Derin:Güney..
Güney:Yardım etmemi ister misin?
Valizleri yere bıraktım ve yüzüme düşen saçlarımı kulağımın arkasına ittim.Garip bir sessizlikten sonra konuştum.
Derin:Vedalaşmaya geldin sanırım.
Güney:Evet.
Yine bir sessizlik oldu.Sadece birbirimize baktık.
Derin:Ee..Ben..Yani seni özleyeceğim.
Güney:Ben de.
Bir lanet olası sessizlik daha.
Derin:Sarılalım mı o zaman?
Kollarını belime doladı ve ben de boynuna.Uzun bir süre sarıldıktan sonra annem seslendi.
Suzan Teyze:Derin!Nerde kaldın?!
Derin:Evet,gitmem gerekiyor.
Güney:Evet,benim de.Görüşürüz.
Derin:Görüşürüz.
****
Derin:Anne daha gelmedik mi?
Suzan Teyze:Kızım,acıkmadın mı?Köfteci Yusuf'a gidelim diyecektim.(Y/N:Köfteci Yusuf bizim burda mükemmel ötesi bir köfteci.)
Derin:Evet evet evet!Köfteci Yusuf'a gidelim!
Köfteci Yusuf'da adı üstünde köfte ve MÜKEMMEL EKMEK KADAYIFIndan yedikten sonra yola devam ettik.(Y/N:Ben aç biriyim.Özür dilerim..)
****
Yarım saat sonra evimizin önündeydik.Arabadan indiğimiz gibi Barış'ın evine doğru koşmaya başladım.Yarım dakika bile geçmeden kapısıne geldiğimde sabırsızca zili çaldım.Kapı az sonra açıldığında benden mutlusu yoktu.Barış "Derin!" diye bağırıp kollarını belime doladığı zaman her şeyi unutmuştum.Kokusunu içime çekip sıkı sıkı sarıldım.Ölene kadar öyle kalmak isterdim.Barış..
FİNAL
ŞOK MU OLDUNUZ?
PEKİ.
HAHAHAHAHA.
Bu bölümü Jake Bugg'a ve KÖFTECİ YUSUF'A (KALP.KALP.KALP.TRUE LOVE.) ithaf ediyorum.
Hikayenin 1. ayı tamamlamasına daha 3 gün var lan.
Tam 1. ayda bitiricektim ama dayanamadım.
Neysssse hemsîrelerim,cicimler başka hikayelerde görüşmek üzere inşallah.
Okuduğunuz için mersi maaşallah.
Media://Barış
