Akşam saat 8de odama çıktım. Çok yorgundum. Biran önce uymak istiyorum. Pijamalarimi giyip yatağa girdim. Yine her gece olduğu gibi tavana baktım. Yine gözlerim doldu ve yine ağlamaya başladım. Ne kadarda bitmiştim. Ben koskaca suskun ağlıyor. Ve bunun sebebi bir erkek. Bana 2yil önce böyle bişey olacak deseler inanmazdim. Ama şimdi....
Artık ağlamayı bırakıp yatağın sağ tarafına döndüm. Gözlerimi kapattım. Birden yatağımın diğer tarafında bir çöküntü oldu. Gözlerim kapaklı
"Uyuyacam" dedim. Sonra ses yok yada kıpırdama. Birden kendimi bir kokunun içinde buldum. Ama ama bu koku. Kafamı kaldırıp yüzüne baktım. Bu gokmendi!
"S-sen bu..."
"Şşş sadece uyu" deyip beni daha çok sardı. Sanırım uyku bastırdı sonrası karanlık....
Sabah o iğrenç alarm sesiyle kalktım. Kokusu hala yataktaydı. Diğer tarafıma döndüm. Ama ama yoktu! Hayır hayır rüya filan gormedim. O gerçekten buradaydı. Yataktan fırlayıp aşağı koştum. Bir yandan bağırıyordum.
"Gökmen gökmen!"
Mutfakta hatice ve ali vardı. Bana endişeli bakıyorlardı.
"Gökmeni gordunuz mu?"dedim. Hatice aliye ali haticeye baktı.
" gel canım sen bir otur"
"Hayır o buradaydı nutfen inanın" hem ağlıyor hemde konusuyordum....
Haticeden;
Sima için üzülüyorum. O hayal görüyor. Gökmen öldü.
Alinin yanına gidip;
"Bu böyle olmayacak sakinleştirici verelim" dedim. Ali simayi otutturdu. Bende hapı ağzına zorla verdim. Aldığı anda sızdı. Ali onu kucağına alıp yukarıya çıkardı. Arkalarından ben gittim. Onu yatağa yatırdık.
"Ben iremi arayim" dedi ali ve çıktı. Ben simanın yanına oturup
"Ah be güzelim sen böyle olacak insan miydin?"deyip saçını oksamaya başladım. Yataktan kalktı ve dogruldu.
" o geldi size doğruyu söylüyorum. "
"Uyu hadi bitanem" deyip onu tekrar yatırdım.
İçeriye ali girdi. Sessiz bir şekilde
"Geliyorlar"dedi. Sadece kafa salladim. Aradan birkaç saat geçti
Ben hala simanın başında duruyordum. Kapı çaldı ve ali gidip kapıya baktı. Sonra içeriye egemen ve irem girdi.
" en oldu?"dedi irem
"Gökmeni görmüş buradaydı diye bağırdı"
İrem egemene baktı.
"O deli değil" dedi egemen
"Kardeşim farkında isen onu gordum diyor"
"Evet gormus olabilir çünkü gökmen burada"
"Egemen anlıyorum kardeşini kaybettin ama burda yapma bari"
"Hayır hayır o gerçekten burada" dedi irem
"Haa?"
"Uzun hikâye"
Sima birden yataktan kalktı ve yatakta doğruldu. Gülmeye hatta kahkaha atmaya başladı. Biz birbirimize bakarken o hala guluyordu.
"Biliyordum" dedi sima
"S-sen nereden ama nasıl?" dedi irem
"Size dedim ben deli değilim" diye bağırdı sima
İçeriye bir anda gökmen girdi. Lan ne oluyor burada....
Simadan;
Biliyordum. Onun yaşadığını beni bırakacağını biliyordum. Ama o görecek. Yaşarken ölmeyi oda yaşayacak...
"Sen ne ara ne oldu?" diye sordu hatice
"Ben özür dilerim millet" dedi gökmen. Sonra gelip yatağımın yanına oturdu. Elimi tutmaya kalktı ama ben izin vermedim.
"Sima ben çok özür dilerim."
"Niye geldin?"
"Seni görmeye bitanem çok özledim seni"deyip alnimdan öptü.
" Herşey düzeliyordu. Ben herşeyi unutmuştum. Daha doğrusu unutuyorum. Ama sen gelip tekrar hayallerimi yiktin. Sen biliyor musun yaşarken ölmeyi? Ben bir yıldır ölü gibiydim. Bir ara bana deli dediler. Ama umrumda değildi. Ben hep sen dedim. Ve şimdide diyorum. Ama sana çok önemli birşey söyleyim mı?
Sen ilk gururum sonra tekrar gururum sonra sevdiğim dersin. Ama ben önce sevdiğim sonra sevdiğim sonra gururum derim. Ama ben senin gibi hata yapmayacam. Gidicem ve bidaha dönmeyecem."deyip bağırdım. Gökmene baktığımda ağlıyordu.
"Ağlama çünkü işe yaramıyor. Ben o kadar çok ağladım ama sen gelmedin." dedim ve kapıdan sıyrılıp dışarıya çıktım...
Gökmenden;
Ne demeye çalışmıştı. Ben ağzım açık etrafa baktım.
"O ne demeye çalıştı?"dedim
" Ben simayi biliyorsam o kesin yapar böyle bişey. Nereye gidecek ki?"dedi irem.
Millet kendi aralarında tartışırken ben dalmıştım. Gerçekten yapar mıydı. Beni kendinden mahrum eder mıydı??....
