Hastanedeyiz şu anda. Solunum cihazı var yanımda. Nefret ediyorum şu hastaneden
"Bitti mı?" dedim boğuk çıkan sesimle hemşireye
"Bitti"dedi hemşire ve yanıma gelip ağzımdaki şeyi çıkardı. Sonunda...
Kapının önüne çıktığımda herkes ayakta dönüyordu.
" durun lan basım döndü "dedim. Herkes olduğu yerde durdu ve bana baktı.
" nasılsın canım? "Dedi irem ve yanıma gelip bana sarıldı.
" beni bırak yoksa ölecem"dedim
İrem benden ayrıldı ve gülmeye başladı. Ben hariç herkes gülmeye başladı. Ben onlara" hayırdır?"diyen gözlerle baktım.
"Neyse gökmen nerede?" dedim.
Herkes birbirine imali imali baktı.
"Fesatlar" deyip yürümeye başladım. Önüme çıkan bir doktoru durdurdum.
"Şey efendim gökmen civan nerede kalıyor?"
"103nolu odada"
"Peki saolun" deyip odayı aramaya başladım. Odayı bulunca derin bir nefes alıp kapıyı açtım. İçeriye iyice girdim ve kapıyı kapattım. Odada kimse yoktu. Yatağın kenarına gittim. Gökmen uyuyordu. Çok güzel uyuyordu. Her tarafına makineler bağlanmış. Çok kötü görünüyordu. Onu ilk defa böyle goruyordum. Yaralı ve bitkin. O güçlü. O böyle olamaz. Yanına gidip oturdum. Yanına oturdum
"Ne yaptın kendine? Ben seni böyle görmeye dayanamıyorum. Hadi kalk şu yataktan. Kalk bana bağır çağır kavga edelim. Ama nutfen kalk canım" dedim. Ağlıyordum. Bittim. O böyleyken ben bittim. Ölüyorum. Göz yaşlarım onu için akıyordu. Ayağa kalktım. Tam elimi çekiyordum ki elimi sıktı. Ağzındaki şeyi(onun ismi ne ya sjsjsn) aşağı indirip bana baktı
"Gitme" dedi fısıltı ile
"Gitmiyorum"
"Sima"
"Kendi yorma"
"Sima seni seviyorum"
"Gökmen sonra iyileşmeye bak sen"
"Sima b..."
"Gökmen nutfen" deyip elimi çektim. Kapıya doğru ilerledim. Gözyaşlarım kendiliğinden akıyordu. Arkamı dönüp ona baktım. Bana gitme dermiş gibi bakıyordu.
Odadan çıkıp duvarın kenarına coktum. Mahvolmuş bir şekilde. Yalnızım o yokken kendimi çok boş hissediyorum. Dizlerimi kendime çektim. Kafamı dizlerim arasına aldım ve ağlamaya başladım. Ağlıyorum sanki bişey olacak gibi ama ne olursa olsun ağlıyorum. Kendime hayret ediyorum. Ben susukun ,sima bir erkek için burada ağlıyorum. En son babam öldüğünde böyle ağladım. Ama şimdi... Bilmiyorum yalnızım...
Telefonumun çalması ile kafamı kaldırdım. Telefona baktım ama numara bilinmedikti. Telefonu açtım.
"Alo?"
"Alo sima?"
"Kimsiniz?"
"Kızım ben amcan"
"Amca? Nasılsın?"
"İyidir evlat sen?"
"İyiyim amca"
"Kızım babana ulaşamıyorum."
"Şey amca babam şey yanı"
"Kızım geveleme"
"Amca babam öldü"
"Ne ne! Ne zaman ? Kızım niye haber vermiyorsun?"
"Amca çok çabuk oldu"
"Neyse ben kuzenine söylerim bulur"
"Ne ?"
"Bende seni bunun için arayacaktım. Mercan özel harekatın bir polisi"
"Ne!"
"Neyse ben geliyorum evinize aynı ev değil mi?"
"Amca evi sattım"
"Neredesin?"
"Arkadaşımda kalıyorum"
"Tamam amcacim ben sonra seni tekrar ararim"
"Tamam amca"....
