Are you kidding!?(one direction fanfictie)

Wie o wie??

Hee ik ga met meer point of views werken, als er aan t begin niets staat is t Jasmine, anders vermeld is het diegene. Soms zal ik Jasmine er ook wel boven zetten, maar t gaat om t idee....

~*~

Oké, ik zit me hier dus sowieso een week of zo iets te vervelen. Ik mag namelijk alleen muziek maken in de daarvoor aangegeven uren, 1uurtje per dag dus, en tekenen kan ik niet omdat die Zayn dude mijn tekenblok heeft. Ik ga maar proberen te slapen, een uurtje slaap zal me goed doen. Ik zet mijn wekker op 3 uur, want om half 4 mag je muziek maken en geluid produceren. Ik sluit mijn ogen en voel mezelf wegzakken. Langzaam komen de o zo bekende beelden in mijn hoofd, de beelden die ik toen ik 3 was had moeten aanschouwen en die mij nu nog steeds niet met rust laten...

____

LIAM'S P.O.V.

Gestrest loop ik de opvang uit. Al die meisjes, ze leven in een hel! Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om iemand daar op te gaan halen voor een duf gesprek om er achter te komen wie we willen adopteren. De andere jongens zagen het wel, dus gingen zij de hele tijd. Totdat we nog één meisje moesten "interviewen", en het lachende meisje nog niet was geweest. Ik had heus wel gemerkt dat ze om ons aan het lachen was. Die mevrouw Draas had van tevoren tegen me gezegd dat we het beste iemand van het begin van de rij konden kiezen, en het was wel duidelijk dat ze Jasmine niet mocht. Dus toen er nog geen meisje langs was gekomen met de naam Jasmine, besloot ik toch om iemand op te halen. En daar zat ze dan, helemaal in haar eentje in een hoekje te tekenen. Ik had een tijdje mee gekeken over haar schouder. En haar daarna mee genomen. Ze had maar kort over zichzelf verteld, maar ik heb het gevoel dat ik haar moet adopteren. Ik weet natuurlijk niet wat de anderen willen, maar desnoods adopteer ik haar in mijn eentje. Ik schrik op uit mijn gedachten als Paul voor ons stopt. Ik stap als laatste in en verzink weer in mijn gedachten. Ik denk voornamelijk aan Jasmine, ze maakte echt indruk.

Na een lange rit zijn we bij ons huis aangekomen. We delen samen een huis, het ligt buiten de stad. Op ongeveer 10 minuutjes op de fiets. Ik stap als laatste uit, en ga langzaam achter de jongens aan. Tot nu toe had nog niemand ons nieuwe huis ontdekt. We lopen met zijn alle naar de keuken, Niall om eten te pakken, de rest om te overleggen.

'Oké jongens, wie willen jullie adopteren?' Vraag ik gespannen. Ik kijk rond, niemand reageert. Allemaal te bang om het te zeggen.

'Wat nou als we allemaal tegelijkertijd de naam van het meisje zeggen? Dan is het minder opvallend en "uitgesproken". Doen?' Vraag ik afwachtend. Na 4 korte ja's om mij heen knik ik en begin ik af te tellen.

'Jasmine' klinkt het uit 5 monden.

'Oké, dan zijn we het dus eens lijkt mij?' Vraagt Zayn.

'Aha. Ik wil n nieuwe zussie!! En Jasmine is echt awsome!! Ik bedoel dat meisje heeft de pink van die Draas gehalveerd!!' Gilt Louis. We lachen allemaal en besluiten om maar een film te gaan kijken. Na veel gezeur kiezen we Life of Brian, een film over een of andere man die voor een heilige aangezien wordt. We starten de film en ik verlies me in de film...

____

JASMINES P.O.V.

Ik word langzaam wakker van mijn wekker. Ik geef er een ram op, totdat ik bedenk dat ik zo door kan met het lied waar ik al zo lang aan werk. Ik sta op, fris mezelf op en kleed me aan. Ik doe mijn zwarte joggingbroek aan en een lubbervest. Ik probeer zo minmogelijk naar mezelf te kijken, ik haat mijn lichaam. En dat alleen door- laat maar. Ik loop terug naar mijn kamer en pak mijn gitaar. Ik zie de kleine verkreukelde blaadjes onder mijn matras vandaan steken. Ik pak ze langzaam. Ik zie de eerste liedjes, Torn, Someone like you, roling in the deep, en het lied waar ik nu bezig aan ben, because of you. Ik heb de hele songtekst al, maar de noten nog niet, ik ben met de noten nog maar op de helft. Ik begin te spelen en binnen no time heb ik hem af. Ik kijk trots en speel het nummer een paar keer. Zachtjes zing ik de tekst: