Are you kidding!?(one direction fanfictie)

En dat is dan dag één!

JASMINES P.O.V.

Ik kijk mijn kamer nog een keertje rond. Ik zit op mijn bed en verbaas me over alle nieuwe dingen die in de kamer staan. Geen bejaard bed of een verrotte kast, helemaal geen kledingkast trouwens.... Vreemd. Ik kijk verder en zie het lichtgrijze bureau. Mijn oog valt op de MacBook pro, die midden op het bureau staat. Iemand zal hem wel hebben laten liggen of zo iets. Ik pak de laptop op en loop er langzaam mee naar beneden. Daar tref ik iedereen aan. 'Jongens, ik denk dat jullie je laptop zijn vergeten op mijn kamer....' Zeg ik zachtjes. Niet in staat om harder te gaan praten.

'Ow, nee Jasmine, die is voor jou. Zodat je ook op internet kan enzo. En omdat onze computers altijd uitvallen, of gewoon vallen, of kapot zijn, of omdat Niall op de laptop van iemand anders heeft staan springen....' Legt Harry me uit. Ik kijk hem met grote ogen aan.

'Wow, echt super bedankt. Dat had echt niet gehoeven!' Zeg ik nog steeds zachtjes.

'Hee Harry, ik heb er een keertje op gestaan en sprong omdat jij me liet schrikken. Dus het is je eigen fout!' Schreeuwt Niall. Ik kijk verward. Zayn komt naar me toe lopen en fluistert in mijn oor. 'Niall stond een keer per ongeluk op Harry's laptop. De laptop was dood en er was geen backup, dus waren al Harry's bestanden weg. Daar is hij nog al boos over. Vandaar dit dus.....'

Ik knik begrijpelijk en luister verder naar de discussie. Totdat ik maar weer naar mijn kamer ga. Ik hoor iemand achter me aan lopen, maar ik let er niet op. Ik stap resoluut mijn kamer in en ga op mijn bed zitten, met mijn rug naar de deur. Ik pak mijn gitaar en kijk automatisch op de klok, kijkend of ik al mag spelen. Ik schud mijn hoofd als ik me bedenk dat ik me niet meer aan vaste tijden hoef te houden. Ik pak mijn gitaar uit zijn hoes. Ik bekijk de oude gitaar, het enige wat ik nog heb van mijn ouders. Ik laat mijn hand langzaam over de westerngitaar gaan, van de hals naar de klankkast en weer terug. Langzaam stroomt er een traan over mijn wang als ik aan mijn ouders denk. Alles werd me afgenomen toen ik aankwam in het centrum. Ik had geen eigen mening meer en iedereen probeerde me te vormen tot wat zij zagen als een perfecte dochter. Ik sluit mijn ogen en sla het eerste accoord aan van Torn. Ik begin langzaam te zingen, terwijl de tranen over mijn wangen stromen.

I thought I saw a man brought to life

He was warm, he came around and he was dignified

He showed me what is was to cry

But you couldn't be that man I adored

You don't seem to know or seem to care what your heart is for

But I don't know him anymore

There's nothing left, I used to cry

My conversation has run dry

That's what's going on

Nothing's fine I'm torn

I'm all out of faith, this is how I feel

Cold and I am shamed lying naked on the floor

Illusion never changed into something real

I'm wide awake and I can see the perfect sky is torn

You're a little late

And I'm already torn

(I'm already torn)

There's nothing left, I used to cry

Inspiration has run dry

That's what's going on

Nothing's fine I'm torn

Nothing's fine I'm torn