Are you kidding!?(one direction fanfictie)

Brrrrrr, zenuwen

JASMINES  P.O.V.

Ik kijk naar de jongens en leg mijn hand op de ketting om mijn nek. De jongens doen hetzelfde en ik geef ze een knuffel.

'Hoe gaan jullie om met die zenuwen? Ik ga half dood hiero!' Zeg ik zachtjes.

'Je went er aan. Maar ik ga altijd hieperen en gek doen, Zayn gaat juist iets doen wat totaal niet met muziek te maken heeft, Liam doet push-ups, Harry let op zijn haar en Niall gaat eten.' Zegt Louis droog. Ik knik langzaam en loop de kamer uit. Ik ga in het kamertje vol met kleding, op de grond zitten. Ik sluit mijn ogen en laat mijn armen ontspannen. Ik neurie zachtjes een heel oud liedje. Het eerste liedje wat ik schreef. Als ik helemaal rustig ben sta ik op en leg mijn hand op de plek waar het medaillon normaal hangt. Ik glimlach en loop weer naar de jongens.

'Zitten en chillen werkt toch echt het beste hoor.' Zeg ik, terwijl ik naar de jongens om me heen kijk. Ik grinnik en ga op de bank zitten.

'Hoe overleef jij dit Lux? Al die gekke manen om je heen?' Vraag ik, terwijl ik het kleine meisje oppak.

'Nie' zegt ze een beetje moeilijk.

'Ach ja, als je ouder bent, leer ik je trucjes zodat ze naar je luisteren oké?' Ze begint als een gek te knikken en ik knik vertedert met haar mee. Ze lijkt op de kleine ik uit mijn dromen.

'Jasmine, we moeten!' Roept Zayn naar me. Ik hoor dat hij ook gespannen is en zet Lux voorzichtig neer.

'Ik kom later weer terug oké?' Zeg ik zachtjes, terwijl ik een kus op haar haren geef. Ze knikt blij en zwaait naar me. Ik zet haar op de bank en ren naar de jongens toe.

'Hug!!!!' Roept Louis in mijn oor. Ik kijk zenuwachtig en geef alle jongens een knuffel. Liam strijkt voorzichtig over mijn arm.

'Het komt goed Jasmine, echt waar!' Ik knik en trek de jongens in een groepsknuffel.

'Jullie kunnen op!' Roept Simon naar ons. We knikken allemaal en Louis springt het podium al op. Gevolgd door Harry, Niall en Liam. Zayn slaat een arm om mijn schouder en neemt me mee het podium op.

'Begin maar te spelen. Dat geeft een gaaf effect.' Fluistert hij in mijn oor.

'Oké.' Ik neem plaats achter de piano en zet de microfoon goed. Ik begin langzaam te spelen en snel rennen alle jongens op me af, pakken ze een microfoon en gaan ze klaar staan.

'Oh-oh-oh-oh-Oh-oh-oh-oh.....' We zingen de laatste zinnen en staan op. Er staan zes stoelen op het podium waar we op gaan zitten. Op de tafel ervoor staan microfoons. Ik kijk zenuwachtig naar de jongens als ik in het midden neergezet wordt. Naast me zitten Niall en Liam, puur toeval.

'Ik wil jullie graag voorstellen aan Jasmine. Wij hebben Jasmine een ruime week geleden geadopteerd, en willen haar graag aan u voorstellen.' Zegt Liam en hij kijkt mij aan.

'Ik ben Jasmine, ik ben 13 jaar en ben officieel door Liam geadopteerd. Maar ik hou van al mijn vaders even veel, ze zijn echt geweldig en schatten.' Zeg ik, terwijl ik naar de mensen voor me kijk.

'We hebben Jasmine geadopteerd uit een opvangcentrum. Hier zat ze al 10 jaar, vanaf haar derde. Wij hebben haar geadopteerd omdat ze grote indruk op ons maakte. Ze was een verlegen, depri meisje. We zagen dat ze zo graag weer vrolijk wilde zijn, maar het lukte haar niet alleen. We willen haar graag helpen, en ze is al veel vrolijker en losser dan toen we haar voor de eerste keer zagen. Maar we wisten allemaal al gelijk dat we haar wilde adopteren.' Zegt Harry, terwijl hij een lieve blik op me werpt. Ik glimlach terug, hij zegt het perfect.

'We wisten niet dat ze een creatief meisje was, of dat ze zo muzikaal was. Nu ik nadenk, heeft ze verteld dat ze gitaar en piano speelt, maar ik was echt verrast toen ze opeens zo goed bleek te kunnen spelen.' Zegt Niall met een glimlach op zijn gezicht.