Are you kidding!?(one direction fanfictie)

Quest

1 week.... 1 week zit ik al in dit oerwoud... 1 week ben ik al half dood.... Ik voel hoe ik steeds zwakker begin te worden en ik weet hoe ik mijn vaders pijn doe door niet wakker te worden. Maar ik kan het nog niet... Jodie heeft vertelt dat ik hier minimaal 1 zomerzon moet zijn, maar ik heb geen idee wat dat is! Ik heb genoeg eten en ik leef hier een prima leven, alleen mis ik iets. Ik hoor overal geluiden, maar die stoppen door altijd dezelfde grauw....
Ik loop tussen de bomen door, gewoon op onderzoek uit, totdat ik voor een grot kom te staan. Ik aarzel geen moment en loop naar binnen, de fakkel in mijn hand houdend. Ik zie hoe de vlammen dansen op de muren en ik glimlach, niet wetend waarom. Ik stop als ik een muurschildering zie. Er staat een tekening van een tijger. Het is een soort strip. Het laat zien dat als je je innerlijk kan raken, je hier weg kan komen. Voor iedereen is je innerlijke dier anders, je moet zelf te weten komen welk dier het is. Ik glimlach triest als ik bedenk dat het me ooit gezegd is. Het is een tijger... Maar dat is de moeilijkste van allemaal. Je moet het namelijk ook nog eens tegen je dier opnemen. Ik zucht en loop de grot weer uit. Zachtjes sissend en grommend, terug naar mijn huisje. Ik wil slapen.

____

LIAMS P.O.V.

1 week ligt Jasmine in coma. Het was een zware week. De jongens zijn wanhopig en de meiden huilen nonstop. Het is een hel. Jasmine toont af en toe een teken van leven. Door een glimlach op haar gezicht te krijgen, haar ogen te fronsen of door haar hoofd een millimeter te bewegen. Al die dingen geven ons hoop. Maar er wordt gezegd dat ze binnen een maand wakker moet worden, wil ze er weer helemaal hetzelfde uitkomen. Een traan rolt over mijn wangen als ik Jasmines ogen zie flikkeren. Het is zo raar.... Ik kan niet met haar praten, maar toch heb ik het gevoel dat ik weet hoe het met haar gaat en waar ze is. De andere hebben precies hetzelfde. Het doet me goed om te weten dat ze nog leeft, en niet alleen kunstmatig. Er komt een verpleegster binnen en ik sta op, ik moet weer weg. Ik ben hier alleen, de anderen waren niet in staat te komen. Ze huilden te veel en zijn kapot. Ik ook, daar niet van, maar ik wìl naar haar toe. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om niet te gaan. Ik kijk nog een keer naar haar en bedenk me dat ik haar kettingen mee heb genomen. Ik hang onze ketting en die van haar ouders om haar nek en druk een kus op haar voorhoofd, het is tijd om te gaan.

____

JASMINES P.O.V.

Ik schrik wakker als ik iets om mijn nek voel. Ik kijk en zie mijn kettingen hangen. Die had ik toch niet om? Raar.... Ik grinnik en loop naar het beekje, om mijn spiegelbeeld te bekijken. Ik ga op mijn knieën zitten en bekijk mezelf. Gelijk gaat mijn aandacht naar mijn ogen. Ik heb een oog in de kleur van tijgeroog. Die edelsteen. Ik grijns, ik begin al aan mijn quest zo te zien.